Clapton að koma 4. mars 2008 10:40 Miðasala á Clapton-tónleikana í Egilshöll hefst í dag. Ég fer. Annað er vitleysa. Clapton er náttúrlega guð. Man þegar ég hlustaði á gömlu Cream-plöturnar með ógnarstóru heyrnartólin utan um fermingarkollinn í Espilundinum heima. Upp úr miðri síðustu öld. Blind Faith. Yardbirds. Svo kom Derek-tímabilið, drykkjan og sullið og sódómurinn - og loks Rainbow-tónleikarnir ... sjálf upprisan ... búlivarðurinn og sólóið. Eins og gerst hafi í gær. Öll andlit Claptons. Ég man ekki betur en ég hafi átt allt heila vínil-safnið. Líf mitt var eiginlega Claptonskt á tímabili. Það lá við að ég tæki tónlistina fram yfir konur ... þetta var eitthvað umfram annað popp á áttunda áratugnum; einhver blúsaður sársauki ... Badge. Getur eitthvað toppað tónleikaútgáfuna? Sá Clapton á Parken í Danmörku um árið. Kallinn kann þetta í þaula; galdurinn einhver bræðsla blúss og fágaðs rokks ... já, hæfileg mixtúra þess villta og vandaða. Það er Clapton. Rétta blandan. Ég býst við því að þetta verði einu tónleikar Claptons á Íslandi, enda færist aldurinn yfir. Ætla menn að missa af þessu tækifæri? Það má heita heimóttarskapur. 8. ágúst. Sjáumst í Egilshöll. Og sökkvum okkur í kallinn ... -SER. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mannamál Sigmundar Ernis Mest lesið Barnaskapur Bjarna Ben; Fjölmargar þjóðir með meiri kaupmátt en við! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Bannað að lækna sykursýki II Lukka Pálsdóttir Skoðun Sigurður Ingi og óverðtryggingin Hjalti Þórisson Skoðun Jæja, ræðum þá þetta dásamlega Evrópusamband Haraldur Ólafsson Skoðun Varnarveggur gegn vonbrigðum Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Flokkur fólksins vill efla byggð um land allt! Lilja Rafney Magnúsdóttir Skoðun Hægri menn vega að heilbrigðiskerfinu Stefán Ólafsson Skoðun Kvikmyndagerð á Íslandi: Næstu skref Lilja Dögg Alfreðsdóttir Skoðun Þrælakistur samtímans? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson Skoðun Hvað kostar vímuefnavandinn? Lilja Sif Þorsteinsdóttir Skoðun
Miðasala á Clapton-tónleikana í Egilshöll hefst í dag. Ég fer. Annað er vitleysa. Clapton er náttúrlega guð. Man þegar ég hlustaði á gömlu Cream-plöturnar með ógnarstóru heyrnartólin utan um fermingarkollinn í Espilundinum heima. Upp úr miðri síðustu öld. Blind Faith. Yardbirds. Svo kom Derek-tímabilið, drykkjan og sullið og sódómurinn - og loks Rainbow-tónleikarnir ... sjálf upprisan ... búlivarðurinn og sólóið. Eins og gerst hafi í gær. Öll andlit Claptons. Ég man ekki betur en ég hafi átt allt heila vínil-safnið. Líf mitt var eiginlega Claptonskt á tímabili. Það lá við að ég tæki tónlistina fram yfir konur ... þetta var eitthvað umfram annað popp á áttunda áratugnum; einhver blúsaður sársauki ... Badge. Getur eitthvað toppað tónleikaútgáfuna? Sá Clapton á Parken í Danmörku um árið. Kallinn kann þetta í þaula; galdurinn einhver bræðsla blúss og fágaðs rokks ... já, hæfileg mixtúra þess villta og vandaða. Það er Clapton. Rétta blandan. Ég býst við því að þetta verði einu tónleikar Claptons á Íslandi, enda færist aldurinn yfir. Ætla menn að missa af þessu tækifæri? Það má heita heimóttarskapur. 8. ágúst. Sjáumst í Egilshöll. Og sökkvum okkur í kallinn ... -SER.