Anna and the Moods - fjórar stjörnur 11. febrúar 2007 00:01 Stórsniðugt en snjöll mynd með afbragðs tónlist og óvenjulegri sögu. Sagan um Önnu og skapsveiflurnar er blessunarlega laus við klassískan boðskap flestra teiknimynda enda er hlutverk hennar ekki að hvetja áhorfendur sína til að vera trúir sjálfum sér, trúa á mátt kærleikans eða vináttunnar heldur er þarna á ferð lítil saga um stórt og algengt vandamál. Myndin er ósköp litrík og ekkert sérlega sæt (sem er frábært því ekki vantar þær heldur) og sagan ætti að höfða til allra þeirra sem hafa gengið í gegnum hroða gelgjuskeiðsins eða eiga það eftir í náinni framtíð. Sagan er þó nokkuð sundurlaus sem skýrist að hluta til af lengd hennar sem ekki býður upp á miklar útskýringar. Persónurnar eru vel skapaðar en framvindan óvenjuhröð og undurfurðuleg eins og gerist og gengur í ævintýrum. Teikningarnar eru eftirminnilegar og útlitið fallega unnið frá öllum sjónarhornum. Tónlist Julians Nott vinnur afbragðsvel með öllu saman, hún er dillandi og drungaleg og nokkuð áberandi en það er jú ætlunin - að vekja eyru unga fólksins og fá þau til að hlusta á klassíska tónlist. Á frumsýningunni var boðið upp á bæði enska og íslenska útgáfu myndarinnar og var talsetning beggja þeirra til fyrirmyndar - reyndar held ég meira upp á þá íslensku því hún var ekki eins ýkt og sú enska, því fannst mér til dæmis Ólafía Hrönn Jónsdóttir skemmtilegri Anna heldur en Björk. Það var kærkomið að sjá myndina tvisvar því hún batnar með hverju áhorfi - smáatriði sem höfða til húmors hinna eldri eru fjölmörg. Vísanaheimur þessarar myndar er aðeins að hluta í hinni „barnalegu“ teiknimynd og spurning hvort yngstu íslensku áhorfendurnir nái að njóta hennar til fulls, einkum þeir sem ekki hafa enn lært að lesa ensku. Krökkum á þó vafalítið eftir að finnast þessi stuttmynd afar fyndin, eins og vel komi í ljós á frumsýningunni. Kristrún Heiða Hauksdóttir Mest lesið Rauðhærðir í brennidepli á vel sóttum írskum dögum Lífið Jon Landau er látinn Bíó og sjónvarp Eins söguleg og skáldsaga getur orðið Lífið Sauð upp úr í stjörnufansi á golfmóti Coolbet Lífið Laufey í banastuði í Reykjavík Lífið Emmsjé Gauti laumaði sér á Landsmót fyrir tónlistarmyndband Lífið „Þetta er enginn helvítis félagskvíði, það bara þolir mig enginn“ Áskorun Setti sér markmið og hóf veitingarekstur átján ára Lífið Alltaf sótt í orku og gleði í klæðaburði Tíska og hönnun „Þú gleymir fólki sem þú hefur elskað allt þitt líf“ Lífið Fleiri fréttir Jon Landau er látinn Brad Pitt í mynd um Formúlu 1 í framleiðslu Hamilton Donald Sutherland er látinn Heimaleikurinn vann til verðlauna í Ástralíu „Gaman hvað verið er að tala fallega um samstarfsfólkið mitt“ Tengdasonur Íslands trúðaði Simon Cowell upp úr skónum Gerard Butler á klakanum í enn eitt skiptið Íslenskur hryllingstryllir á Vestfjörðum vekur athygli í Tribeca Eltihrellirinn höfðar mál gegn Netflix Þýskur risi í samstarf við ACT4 um gerð Stóra Bróður Sjá meira
Sagan um Önnu og skapsveiflurnar er blessunarlega laus við klassískan boðskap flestra teiknimynda enda er hlutverk hennar ekki að hvetja áhorfendur sína til að vera trúir sjálfum sér, trúa á mátt kærleikans eða vináttunnar heldur er þarna á ferð lítil saga um stórt og algengt vandamál. Myndin er ósköp litrík og ekkert sérlega sæt (sem er frábært því ekki vantar þær heldur) og sagan ætti að höfða til allra þeirra sem hafa gengið í gegnum hroða gelgjuskeiðsins eða eiga það eftir í náinni framtíð. Sagan er þó nokkuð sundurlaus sem skýrist að hluta til af lengd hennar sem ekki býður upp á miklar útskýringar. Persónurnar eru vel skapaðar en framvindan óvenjuhröð og undurfurðuleg eins og gerist og gengur í ævintýrum. Teikningarnar eru eftirminnilegar og útlitið fallega unnið frá öllum sjónarhornum. Tónlist Julians Nott vinnur afbragðsvel með öllu saman, hún er dillandi og drungaleg og nokkuð áberandi en það er jú ætlunin - að vekja eyru unga fólksins og fá þau til að hlusta á klassíska tónlist. Á frumsýningunni var boðið upp á bæði enska og íslenska útgáfu myndarinnar og var talsetning beggja þeirra til fyrirmyndar - reyndar held ég meira upp á þá íslensku því hún var ekki eins ýkt og sú enska, því fannst mér til dæmis Ólafía Hrönn Jónsdóttir skemmtilegri Anna heldur en Björk. Það var kærkomið að sjá myndina tvisvar því hún batnar með hverju áhorfi - smáatriði sem höfða til húmors hinna eldri eru fjölmörg. Vísanaheimur þessarar myndar er aðeins að hluta í hinni „barnalegu“ teiknimynd og spurning hvort yngstu íslensku áhorfendurnir nái að njóta hennar til fulls, einkum þeir sem ekki hafa enn lært að lesa ensku. Krökkum á þó vafalítið eftir að finnast þessi stuttmynd afar fyndin, eins og vel komi í ljós á frumsýningunni. Kristrún Heiða Hauksdóttir
Mest lesið Rauðhærðir í brennidepli á vel sóttum írskum dögum Lífið Jon Landau er látinn Bíó og sjónvarp Eins söguleg og skáldsaga getur orðið Lífið Sauð upp úr í stjörnufansi á golfmóti Coolbet Lífið Laufey í banastuði í Reykjavík Lífið Emmsjé Gauti laumaði sér á Landsmót fyrir tónlistarmyndband Lífið „Þetta er enginn helvítis félagskvíði, það bara þolir mig enginn“ Áskorun Setti sér markmið og hóf veitingarekstur átján ára Lífið Alltaf sótt í orku og gleði í klæðaburði Tíska og hönnun „Þú gleymir fólki sem þú hefur elskað allt þitt líf“ Lífið Fleiri fréttir Jon Landau er látinn Brad Pitt í mynd um Formúlu 1 í framleiðslu Hamilton Donald Sutherland er látinn Heimaleikurinn vann til verðlauna í Ástralíu „Gaman hvað verið er að tala fallega um samstarfsfólkið mitt“ Tengdasonur Íslands trúðaði Simon Cowell upp úr skónum Gerard Butler á klakanum í enn eitt skiptið Íslenskur hryllingstryllir á Vestfjörðum vekur athygli í Tribeca Eltihrellirinn höfðar mál gegn Netflix Þýskur risi í samstarf við ACT4 um gerð Stóra Bróður Sjá meira