Bandaríkin í trúarlegu ljósi 16. maí 2005 00:01 Fá stríð hafa vakið jafn mikla andúð á Bandaríkjunum og það sem nú er háð í Írak. Upphaflegar forsendur Írakstríðsins, að til væru gereyðingarvopn í landinu og tengsl Íraks við hryðjuverkasamtökin Al Quiada, hafa brostið. Það velkist þó engin í vafa um að "heimurinn er betri" eftir að Saddam Hussein var komið frá völdum. Aðferðirnar voru einfaldlega ekki réttar. Bandaríkin eru þó ekki að brjóta neitt blað í sinni sögu með þessu stríði heldur eru þau að framfylgja hlutverki sem þau trúa að var þeim ætlað: Að vernda mannkynið gegn mönnum sem troða mannréttindum um tær. Eitt hugtak hefur þótt lýsa bandarísku hugarfari betur en nokkuð annað. Það byggist á því að skoða Bandaríkin og bandarískt samfélag í trúarlegu ljósi. Þetta hugtak er civil religion. Fyrsti vísirinn að hugtakinu civil religion kemur fram í riti Rousseau á 18.öldinni. Þar hélt hann því fram að trúfrelsi og umburðarlyndi gagnvart öðrum trúarbrögðum ætti að vera algjört svo lengi sem hugmyndir þeirra sköruðust ekki við skyldu borgaranna. Útskýring á hugtakinu civil religion kemur óbeint fram í riti Emile Durkheim, The Elementery forms of Religious life. Að hans mati voru trúarbrögð kerfi og athafnir sem vísuðu til heilagra hluta. Trúin og athafnirnar fá þegnanna til þess að líða sem siðferðislegri og þar af leiðandi samfélagslegri heild. Talcott Parson sagði að Durkheim hefði áttað sig á því að trúin væri ekki samfélagslegt fyrirbæri heldur samfélagið trúarlegt fyrirbæri. Það var þó Bellah sem setti fram kenninguna um bandaríska civil religion í blaðagrein sem birtist í tímaritinu Daedalus árið 1967. Þessi kenning ollu töluverðum deilum en Bellah segir sjálfur að enn hafi engin rök komið fram sem afsanni hana. Hann viðurkennir þó að hugtakið civil religion hafi ef til vill ekki átt við þá, en hann er í dag sannfærður um ágæti þess. Að mati Bellah eru einkenni civil religion í Bandaríkjunum einkum fólgin í hinni opinberu guðsmynd sem vakir yfir öllu. Í Bandaríkjunum ríkir algjört trúfrelsi. Það er bundið í stjórnarskránna að ríki og kirkja skuli vera aðskilin. Engu að síður er opinber orðræða í Bandaríkjunum með mjög sterka trúarlega tilvísun. Í henni er þó ekki minnst á Múhammed, Jesú eða Búddah heldur GUÐ. Til þessa Guðs geta velflest trúarbrögð samsamað sig, því hann er ekki bundinn við nein ein trúarbrögð heldur er hann guð skipulags, laga og réttlætis. Hann er guð Bandaríkjanna sem vakir yfir þeim. Samkvæmt hefðinni mega bandarískir forsetar ekki blanda sinni eigin trú inn í starfið sitt. Hin kaþólski forseti John F. Kennedy var mjög meðvitaður um þetta þegar hann flutti innsetningarræðuna sína árið 1961. "Með góðri samvisku getum við verið viss um að okkar einu verðlaun er lokadómur yfir verkum okkar. Förum því og leiðum landið, sem við elskum, biðjum um blessun Hans og hjálp, en höfum í huga, að á þessari jörð eru það við sem framkvæmum verk Guðs." Annað sem gefur til kynna að í Bandaríkjunum ríki civil religion eru mýtur en þær eru hverjum borgara hollt að þekkja enda er vísað til þeirra í opinberri orðræðu. Bandaríkjamenn eiga sínar "mýtur" sem hafa mjög sterka trúarlega tilvísun. Ein þeirra er sagan af George Washington þegar hann leiðir þjóð sína yfir Delawareánna og minnir frægt málverk af atvikinu óneitanlega á söguna af Móse og Rauða hafinu. Sterkasta mýtan er þó Abraham Lincoln. Hlutur hans í borgarastyrjöldinni hefur orðið að goðsögn um hinn réttláta sem lætur lífið fyrir réttlætið. Þar að auki dó hann á föstudaginn langa og því hefur verið horft á hann sem Jesúgerving í bandarískri sögu. Hin heilögu skjöl eru einnig gott dæmi um civil religion. Þau eru oft dregin fram þegar landinu er ógnað. Þá er oft vísað til sjálfstæðisyfirlýsingarinnar sem hefur verið nefnd Exodus Bandaríkjanna. Gettysburg ávarp Lincolns er einnig mjög heilagt skjal en það hefur verið kallað Nýja Testamennti Bandaríkjanna en þar segir meðal annars: "Þeir gáfu líf sitt svo að þjóðin mætti lifa." Eitt mikilvægasta táknið í bandarískri civil religion í dag er þó án nokkurs vafa fáninn. Eftir hryðjuverkin 11. september gekk civil religion í endurnýjun lífdaga. Bandaríkjamenn voru beðnir um að flagga til þess að sýna hvoru megin þeir stæðu. Þeir sem flögguðu voru sannir Bandaríkjamenn. Í augum hins venjulega Bandaríkjamanns er fáninn í dag tákn fyrir heimsveldi sem boðar frið og réttlæti, lýðræði og frelsi. Fánaeiðurinn er einnig mikilvægt atriði í bandarískri civil religion og má líkja honum við trúarjátningu. Þar lofa einstaklingurinn hollustu við fána Bandaríkjanna og allt sem hann stendur fyrir; lýðræðið, ein þjóð undir Guði sem lifir í landi sem er óskiptanlegt með frelsi og réttlæti fyrir alla. Þetta eru þó aðeins nokkur atriði sem lýsa bandarískri civil religion. Þau ættu þó að gefa einhverja mynd um hversu sterk og rótgróin þessi trú er á æðra hlutverk Bandaríkjanna. Stríðið í Írak er ekkert venjulegt stríð. Flestir vilja halda því fram og trúa því að það hafi verið háð af græðgi vegna olíulindanna. Bandaríkjamenn trúa því hins vegar að þeir séu að framfylgja hlutverki sínu sem Guð hefur valið þeim. Ef þeir glata þeirri trú, líkt og gerðist í Víetnam, þá munu þeir hverfa frá. En svo lengi sem að trúin er sterk þá munu Bandaríkin koma sínu til leiðar. Séra Martin Lúther King lýsir trú þeirra á æðra hlutverki þeirra kannski best. "Ástæðan fyrir því að við verðum að leysa kynþáttamisréttið hér í Bandaríkjunum er sú að Guð fékk Bandaríkjunum, á einhvern hátt, sérstakt verkefni fyrir allan heiminn. Ef við getum ekki leyst vandamálið þá getur heimurinn það ekki."Freyr Gígja Gunnarsson -freyrgigja@frettabladid.is Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Freyr Gígja Gunnarsson Gestapennar Í brennidepli Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hjartsláttur sjávarbyggðanna Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Erum við tilbúin til að bæta menntakerfið okkar? Jónína Einarsdóttir skrifar Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir skrifar Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir skrifar Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson skrifar Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Vill íslenska þjóðin halda í einmenninguna? Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Inngilding eða „aðskilnaður“? Jasmina Vajzović Crnac skrifar Skoðun Vonin má aldrei deyja Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh skrifar Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Fólk eða fífl? Anna Gunndís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Eru til lausnir við mönnunarvanda heilsugæslunnar? Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Er eitthvað mál að handtaka börn? Elsa Bára Traustadóttir skrifar Skoðun Er ferðaþjónusta útlendingavandamál? Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Íslenska kerfið framleiðir afbrotamenn Ágústa Ágústsdóttir skrifar Skoðun Ekki fokka þessu upp! Gunnar Dan Wiium skrifar Skoðun Kosningaloforð og hvað svo? Björn Snæbjörnsson skrifar Skoðun Fólk, fjárfestingar og framfarir Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Húsnæðis- og skipulagsmál Anna Sofía Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson skrifar Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Skattlögð þegar við þénum, eigum og eyðum Aron H. Steinsson skrifar Sjá meira
Fá stríð hafa vakið jafn mikla andúð á Bandaríkjunum og það sem nú er háð í Írak. Upphaflegar forsendur Írakstríðsins, að til væru gereyðingarvopn í landinu og tengsl Íraks við hryðjuverkasamtökin Al Quiada, hafa brostið. Það velkist þó engin í vafa um að "heimurinn er betri" eftir að Saddam Hussein var komið frá völdum. Aðferðirnar voru einfaldlega ekki réttar. Bandaríkin eru þó ekki að brjóta neitt blað í sinni sögu með þessu stríði heldur eru þau að framfylgja hlutverki sem þau trúa að var þeim ætlað: Að vernda mannkynið gegn mönnum sem troða mannréttindum um tær. Eitt hugtak hefur þótt lýsa bandarísku hugarfari betur en nokkuð annað. Það byggist á því að skoða Bandaríkin og bandarískt samfélag í trúarlegu ljósi. Þetta hugtak er civil religion. Fyrsti vísirinn að hugtakinu civil religion kemur fram í riti Rousseau á 18.öldinni. Þar hélt hann því fram að trúfrelsi og umburðarlyndi gagnvart öðrum trúarbrögðum ætti að vera algjört svo lengi sem hugmyndir þeirra sköruðust ekki við skyldu borgaranna. Útskýring á hugtakinu civil religion kemur óbeint fram í riti Emile Durkheim, The Elementery forms of Religious life. Að hans mati voru trúarbrögð kerfi og athafnir sem vísuðu til heilagra hluta. Trúin og athafnirnar fá þegnanna til þess að líða sem siðferðislegri og þar af leiðandi samfélagslegri heild. Talcott Parson sagði að Durkheim hefði áttað sig á því að trúin væri ekki samfélagslegt fyrirbæri heldur samfélagið trúarlegt fyrirbæri. Það var þó Bellah sem setti fram kenninguna um bandaríska civil religion í blaðagrein sem birtist í tímaritinu Daedalus árið 1967. Þessi kenning ollu töluverðum deilum en Bellah segir sjálfur að enn hafi engin rök komið fram sem afsanni hana. Hann viðurkennir þó að hugtakið civil religion hafi ef til vill ekki átt við þá, en hann er í dag sannfærður um ágæti þess. Að mati Bellah eru einkenni civil religion í Bandaríkjunum einkum fólgin í hinni opinberu guðsmynd sem vakir yfir öllu. Í Bandaríkjunum ríkir algjört trúfrelsi. Það er bundið í stjórnarskránna að ríki og kirkja skuli vera aðskilin. Engu að síður er opinber orðræða í Bandaríkjunum með mjög sterka trúarlega tilvísun. Í henni er þó ekki minnst á Múhammed, Jesú eða Búddah heldur GUÐ. Til þessa Guðs geta velflest trúarbrögð samsamað sig, því hann er ekki bundinn við nein ein trúarbrögð heldur er hann guð skipulags, laga og réttlætis. Hann er guð Bandaríkjanna sem vakir yfir þeim. Samkvæmt hefðinni mega bandarískir forsetar ekki blanda sinni eigin trú inn í starfið sitt. Hin kaþólski forseti John F. Kennedy var mjög meðvitaður um þetta þegar hann flutti innsetningarræðuna sína árið 1961. "Með góðri samvisku getum við verið viss um að okkar einu verðlaun er lokadómur yfir verkum okkar. Förum því og leiðum landið, sem við elskum, biðjum um blessun Hans og hjálp, en höfum í huga, að á þessari jörð eru það við sem framkvæmum verk Guðs." Annað sem gefur til kynna að í Bandaríkjunum ríki civil religion eru mýtur en þær eru hverjum borgara hollt að þekkja enda er vísað til þeirra í opinberri orðræðu. Bandaríkjamenn eiga sínar "mýtur" sem hafa mjög sterka trúarlega tilvísun. Ein þeirra er sagan af George Washington þegar hann leiðir þjóð sína yfir Delawareánna og minnir frægt málverk af atvikinu óneitanlega á söguna af Móse og Rauða hafinu. Sterkasta mýtan er þó Abraham Lincoln. Hlutur hans í borgarastyrjöldinni hefur orðið að goðsögn um hinn réttláta sem lætur lífið fyrir réttlætið. Þar að auki dó hann á föstudaginn langa og því hefur verið horft á hann sem Jesúgerving í bandarískri sögu. Hin heilögu skjöl eru einnig gott dæmi um civil religion. Þau eru oft dregin fram þegar landinu er ógnað. Þá er oft vísað til sjálfstæðisyfirlýsingarinnar sem hefur verið nefnd Exodus Bandaríkjanna. Gettysburg ávarp Lincolns er einnig mjög heilagt skjal en það hefur verið kallað Nýja Testamennti Bandaríkjanna en þar segir meðal annars: "Þeir gáfu líf sitt svo að þjóðin mætti lifa." Eitt mikilvægasta táknið í bandarískri civil religion í dag er þó án nokkurs vafa fáninn. Eftir hryðjuverkin 11. september gekk civil religion í endurnýjun lífdaga. Bandaríkjamenn voru beðnir um að flagga til þess að sýna hvoru megin þeir stæðu. Þeir sem flögguðu voru sannir Bandaríkjamenn. Í augum hins venjulega Bandaríkjamanns er fáninn í dag tákn fyrir heimsveldi sem boðar frið og réttlæti, lýðræði og frelsi. Fánaeiðurinn er einnig mikilvægt atriði í bandarískri civil religion og má líkja honum við trúarjátningu. Þar lofa einstaklingurinn hollustu við fána Bandaríkjanna og allt sem hann stendur fyrir; lýðræðið, ein þjóð undir Guði sem lifir í landi sem er óskiptanlegt með frelsi og réttlæti fyrir alla. Þetta eru þó aðeins nokkur atriði sem lýsa bandarískri civil religion. Þau ættu þó að gefa einhverja mynd um hversu sterk og rótgróin þessi trú er á æðra hlutverk Bandaríkjanna. Stríðið í Írak er ekkert venjulegt stríð. Flestir vilja halda því fram og trúa því að það hafi verið háð af græðgi vegna olíulindanna. Bandaríkjamenn trúa því hins vegar að þeir séu að framfylgja hlutverki sínu sem Guð hefur valið þeim. Ef þeir glata þeirri trú, líkt og gerðist í Víetnam, þá munu þeir hverfa frá. En svo lengi sem að trúin er sterk þá munu Bandaríkin koma sínu til leiðar. Séra Martin Lúther King lýsir trú þeirra á æðra hlutverki þeirra kannski best. "Ástæðan fyrir því að við verðum að leysa kynþáttamisréttið hér í Bandaríkjunum er sú að Guð fékk Bandaríkjunum, á einhvern hátt, sérstakt verkefni fyrir allan heiminn. Ef við getum ekki leyst vandamálið þá getur heimurinn það ekki."Freyr Gígja Gunnarsson -freyrgigja@frettabladid.is
Skoðun Þöggun Guðbjörg Ása Jóns Huldudóttir,Margrét Kristín Blöndal,Margrét Rut Eddudóttir,Lukka Sigurðardóttir,Sigtryggur Ari Jóhannsson,Halldóra Jóhanna Hafsteins Âû skrifar
Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar
Skoðun Um áhrif niðurskurðar á fjárlögum 2025 til kvikmyndagerðar og lista Steingrímur Dúi Másson skrifar
Skoðun Séreignarsparnaður nauðsynlegur valkostur til að létta greiðslubyrði Kolbrún Halldórsdóttir skrifar