Gagnrýni

Farðu úr úlpunni!

Breska hasarhetjan Jason Statham getur látið til sín taka þegar sá gállinn er á honum. Í myndinni Blitz er hann hins vegar á sjálfstýringu og gefur lítið af sér. Hann klæðist úlpu stóran hluta myndarinnar og ég fékk það á tilfinninguna að það væri ekki ákvörðun búningadeildarinnar heldur bara það að Statham hefði mætt á tökustað og hreinlega ekki nennt að fara úr úlpunni.

Gagnrýni

Minna er meira

Söngurinn er vissulega fagmannlegur og glæsilegur. Túlkunin er heildstæð og fókuseruð. Og það er rétta stemningin í söngnum. Vandamálið er annað. Það eru útsetningarnar. Þær stílast á Karl Olgeirsson, og í minna mæli á Harald Vigni Sveinbjörnsson.

Gagnrýni

Fínn frumburður

Hljómsveitin Úlfur úlfur var stofnuð fyrr á árinu upp úr rústum Bróður Svartúlfs sem vann Músíktilraunir 2009.

Gagnrýni

Vel lukkað samstarf

Ben Frost og Daníel Bjarnason rugla saman reytum í áhrifaríku verki. Á heildina litið er það sérstakt og áhrifaríkt og ætti allt áhugafólk um framsækna tónlist að gefa því gaum.

Gagnrýni

Larsson að hætti Hollywood

Skandinavíski krimminn fer Fincher nokkuð vel. Hann stenst prófið með ágætum. Daniel Craig stendur sig ágætlega sem Blomkvist en það er hin unga Rooney Mara sem dregur að sér mesta athygli hér. Hún er frábær í hlutverki Salander og er í senn aðlaðandi og fráhrindandi. Mann langar að faðma hana en hún myndi eflaust launa faðmlagið með pungsparki.

Gagnrýni

Fagmennskan í fyrirrúmi

Gullvagninn er sérstaklega glæsilegur safnpakki. Einn af þeim flottustu sem hafa komið út hér á landi. Bo vandar til verka eins og fyrri daginn.

Gagnrýni

Ágætar veiðisögur

Bók sem veiðimenn munu vafalítið hafa gaman af því að lesa. Nauðsynlegt hefði verið að leggja meiri vinnu í útlit og nostra eilítið meira við textann.

Gagnrýni

Tímalaus stemning

Það var gaman í Kristskirkju á mánudagskvöldið. Þar voru jólatónleikar Ríkisútvarpsins haldnir. Á efnisskránni voru trúarleg lög úr íslenskum sönghandritum frá 15., 16. og 17. öld. Kammerhópurinn Carmina, undir stjórn Árna Heimis Ingólfssonar, söng en einnig lék Karl Nyhlin á bassalútu. Ég hef sjaldan heyrt jafn sjarmerandi tónlistarflutning.

Gagnrýni

Hörkumynd

Niðurstaða: Fjörugri en forverar hennar og alls ekki fyrir lofthrædda.

Gagnrýni

Helgi tekur stóra stökkið

Gríðarlega heillandi plata frá Helga Hrafni, sem verður bara betri og betri. Mikil synd ef hún nær ekki eyrum eins margra og hún á skilið.

Gagnrýni

Hart og hrátt hjá Gímaldin

Gímaldin verður seint sakaður um að reyna að þóknast fjöldanum. Þessi nýja plata hans og hljómsveitar er að mörgu leyti mjög „hardkor". Umslagið er t.d. ekki notendavænt – jafnvel fráhrindandi. Nafn flytjanda er hvergi sjáanlegt og upplýsingar ólæsilegar. Tónlistin sjálf er líka hrá og hörð.

Gagnrýni

Óhuggulegasta mynd ársins

We Need to Talk About Kevin er óhuggulegasta mynd ársins. Drungalegt drama um viðkvæmt málefni. Hér er vandað til verka og útkoman er frábær.

Gagnrýni

Vel heppnuð rokkplata

Þessi fjórða plata Hljómsveitarinnar Ég byggir á svipuðum grunni og fyrri verk sveitarinnar. Áhrif frá hippatónlist sjöunda áratugarins eru greinileg og hérna er samspil gítars, bassa og trommu stórgott.

Gagnrýni

Jólunum bjargað

Þegar jólamynd tekst að græta tvo fullorðna einstaklinga og yngsti meðlimurinn fer fyrr að sofa til að reyna að heilla jólasveininn upp úr svörtu stígvélunum hefur hún augljóslega náð markmiði sínu. Arthúr bjargar jólunum er hugljúf teiknimynd með sönnum anda jólanna.

Gagnrýni

Skemmtileg dulúð

Dulúðin ræður ríkjum í tónsmíðum Önnu Þorvaldsdóttur, og Aeriality, sem frumflutt var á Sinfóníutónleikum í Hörpu á fimmtudagskvöldið undir stjórn Ilan Volkov, var engin undantekning. Verkið jaðrar við að vera sveimtónlist, en hún einkennist af mikilli kyrrstöðu, löngum hljómum og óljósum klið. Slík tónlist skapar stemningu en það er engin sérstök framvinda í henni, a.m.k. ekkert í líkingu við flest þekktu klassísku tónverkin.

Gagnrýni

Adam Sandler hatar þig!

Sparaðu þér aurinn og settu frekar jalapeño í augað á þér. Af hverju er Adam Sandler svona illa við okkur? Hvað höfum við gert honum? Er hann kannski viljandi að reyna að eyðileggja feril sinn? Af hverju hættir hann ekki þá frekar að leika í kvikmyndum? Og hvernig má það vera að þessi mynd sé búin að hala inn 65 milljónir dollara? Megum við eiga von á framhaldsmynd? Spurningarnar eru margar og þeim er ekki auðsvarað. En þessa mynd skaltu forðast eins og drepsótt.

Gagnrýni

Tíminn og vatnið

Strengur eftir Tómas R. Einarsson er einstakt verk. Þó að hugmyndin sé frumleg er tónlistin bæði aðgengileg og hljómfögur. Það er vel hægt að njóta hennar án þess að virkja allar þær tengingar sem verkið býður upp á. Mér hefur alltaf fundist hljómur kontrabassans einstaklega fallegur og þessi einfalda, latínskotna tónlist er bæði þægileg og heillandi.

Gagnrýni

Um klósettpappír frá Gucci og fleira gott

Einhver jafnskemmtilegasta ljóðabók síðari missera. Það sem fyrst vekur athygli þegar bókinni er flett er kímnin í ljóðum Antons Helga. Tyrfni í myndmáli er víðs fjarri, ljóðin bera með sér hversdagslegan blæ og eru sannanlega fyndin.

Gagnrýni

Hugljúf og grípandi

Fyrsta plata Togga kom út fyrir fimm árum og þar var hann í trúbadoragírnum. Hún fékk ágætar viðtökur en Toggi varð þekktara nafn eftir að bæði Páll Óskar og síðar meir Hjaltalín fluttu lag hans við texta Páls Óskars, Þú komst við hjartað í mér. Vinsældir lagsins voru gríðarlegar og á endanum var það kjörið lag ársins á Íslensku tónlistarverðlaununum.

Gagnrýni

Forneskjulegt framtíðarpopp

Nology er ein af skemmtilegustu plötum ársins og stendur undir öllum væntingunum sem til hennar voru gerðar. Á heildina litið er þetta frábær plata frá einstakri hljómsveit. Forneskjulegt framtíðarpopp í hæsta gæðaflokki.

Gagnrýni

Fríkirkjan nötraði

Það var í einu orði sagt mögnuð stemning á tónleikum Fjallabræðra í Fríkirkjunni á laugardagskvöldið. Fjallabræður og gestir fylltu kirkjuna af gleði og góðri tónlist.

Gagnrýni

Teiknimyndapersónur í tilvistarkreppu

Árið 2003 í Reykjavík. Katla hefur gosið í tvö ár og öskufallið byrgir fólki sýn, bæði í eiginlegri og óeiginlegri merkingu. Tvær persónur, Ingibjörg og Jón, fara út af sporinu vegna samskipta við aðrar tvær, Elísabetu og Láka, sem þykjast búa yfir leyndarmáli hins eina sanna koss, koss lífsins sem gefur andagift eða sturlun eftir því hvernig viðtakandinn bregst við. Allt endar með ósköpum, enginn gengst við ábyrgð og lífið heldur áfram, meira eða minna óbreytt. Koss lífsins reynist vera koss dauðans.

Gagnrýni

Mest lesið