Auðvitað er Ísland ekki best í heimi!

Þetta segir Lóa Pind Aldísardóttir hlæjandi en hún hefur nýverið lokið tökum á fjórðu seríu af þáttaröðinni „Hvar er best að búa?“ sem fer í loftið á Stöð 2 í kvöld.

„Það skemmtilegasta sem ég geri í þessu lífi er að ferðast og hitta alls konar fólk og þetta er því algjört draumadjobb fyrir manneskju eins og mig. Það er svo gaman að heimsækja fólk sem hefur ákveðið að rífa sig upp úr örygginu sem fylgir því að búa í sínu heimalandi - það er alltaf fólk með drifkraft. Það eru dúerar sem fara og prófa að búa annars staðar.“

Fiskur og franskar á Jótlandi

Í seríunni sem fer í loftið í kvöld heimsækir Lóa ásamt Ívari Kristjáni Ívarssyni myndatökumanni fólk og fjölskyldur sem af ýmsum og ólíkum ástæðum ákváðu að prófa að búa annars staðar. 

Einn elti til dæmis ástina til Tel Aviv í Ísrael á meðan annar elti drauminn um að verða heimsmeistari í bardagaíþrótt til paradísareyju í Taílandi. 

Lóa og Ívar flugu heimshorna á milli, heimsóttu fjölskyldu á La Palma, frumkvöðul og lækni í New Haven í Bandaríkjunum, fylgdust með íslenskum hjónum í stressi við að opna veitingastað með fisk og frönskum í dönsku krúttþorpi á Jótlandi, hjónum sem hafa flutt á um það bil þriggja ára fresti síðustu árin og eignast eitt barn á hverjum stað. Börnin eru orðin fimm eftir að þau hreiðruðu um sig á miðjarðarhafseyjunni Menorca. 

Lóa og Ívar heimsóttu líka systkini frá Dalvík sem bæði vildu freista lífsgæfunnar annars staðar. Bróðirinn innréttaði húsbíl með kærustunni og býr á flakki um Evrópu. Systirin Bylgja Babýlóns ákvað eftir krabbameinsviðvörun að reyna fyrir sér í uppistandssenunni í Skotlandi.

Fiðlaraást í Ísrael

Það er ekki úr vegi að spyrja Lóu hvað hafi komið henni mest á óvart á þessu flakki sínu, sem virðist engan endi ætla að taka.

„Þetta var allt ótrúlega skemmtilegt fólk og brilljant að fá innsýn í svona marga ólíka geira, en Tel Aviv í Ísrael kom mér klárlega mest á óvart.“ 

Í Tel Aviv hittir Lóa fiðluleikarann Ara Þór Vilhjálmsson sem fann ástina í sumarfríi í borginni. 

„Ari er samkynhneigður og ástin í lífi hans og sambýlismaður er sonur strangtrúaðra gyðinga. Það var eitthvað mjög einkennilegt að rölta um göturnar, sjá regnbogafánann blakta víða og upplifa afslappað andrúmsloftið í þessari mörgu leyti vestrænu borg - og vera svo klukkutíma bíltúr síðar komin til Jerúsalem þar sem andrúmsloftið er allt annað en afslappað. Það var skringilegt að átta sig á að fólk gæti lifað eðlilegu lífi og í eins konar búbblu þrátt fyrir áratuga átök innan þessa trúarríkis.“ 

Lóa segir Sabbat, hvíldardag gyðinga, hafa komið sér algjörlega í opna skjöldu. 

Óendanlega þakklát fyrir herlaust land

„Ég gerði mér enga grein fyrir hversu hátíðlega hann er tekinn. Að trúaðir gyðingar kveikja hvorki né slökkva á ljósum, rafmagni, raftækjum, nota ekki lyftur, keyra ekki, fljúga ekki, frá sólsetri á föstudegi til sólseturs á laugardegi. Mér var t.d. alls ekki skemmt þegar mér var tilkynnt á hótelinu á laugardagsmorgni að kaffivélin væri ekki í notkun. Út af Sabbat. En um leið finnst mér þetta falleg hugmynd. Að þvinga fólk til að slaka á og verja tíma með fjölskyldu og vinum án áreitis frá öllum tækjunum sem stjórna lífi okkar.“

Serían er sú fjórða í röðinni. Eftir harkið í fréttamennskunni árum saman hefur Lóa einbeitt sér að dagskrárgerð undanfarin ár og þau allra síðustu sannarlega verið á ferð og flugi.

Ertu farin að geta svarað spurningunni hvar sé best að búa? Er Ísland kannski ekki best í heimi?

„Auðvitað er Ísland ekki best í heimi! En það er dásamlegt samt. Þótt það sé hrjóstrugt og langt í burtu. Og sem manneskja sem hatar rok þá finnst mér þessi látlausi rammíslenski næðingur ekki lífsgæðaaukandi. En ég elska birtuna á Íslandi á fannhvítum vetrardögum og löngum sumarnóttum. Ég elska líka blíða sumardaga (þegar þeir rata til landsins) og samfélagið sem er oft eins og ein stór fjölskylda. Ég elska hvað skrifræðið er lítið og báknið einfalt og boðleiðirnar stuttar. Og ég er óendanlega þakklát fyrir að búa í herlausu landi, þar sem beiting vopnavalds er framandi,“ segir Lóa.

Hún segist vel geta svarað spurningunni, fyrir sjálfa sig.

Dáist að þeim sem rífa sig úr rútínunni

„Ég vil búa með annan fótinn berfættan í sandölum í hita - og hinn í ullarsokkum á Íslandi. Geta farið þegar mig langar í tilbreytingu og hlýindi og komið aftur þegar ég sakna. Það er besta búsetan finnst mér - að búa í tveimur heimum,“ segir Lóa. 

Það sé einmitt tilfellið hjá þeim Öglu og Hafsteini sem Lóa sækir heim í fyrsta þættinum í kvöld.

„Nema það er einfaldara fyrir mig og manninn minn, Jónas Valdimarsson, því börnin okkar eru (næstum) uppkomin. Við getum flakkað á milli heimila í sitthvoru landinu vandræðalítið en Agla og Haffi á La Palma eiga tvær litlar dætur. Þau vilja vera í hita á veturna þar sem þau geta ræktað og skapað og bardúsað úti - en á Íslandi á sumrin.“

Það sé flókið fyrir fólk með börn á skólaaldri. 

„En þeim hefur tekist að leysa það fallega og eru þvílíkur innblástur fyrir fólk sem langar að gera eitthvað nýtt, rífa sig úr rútínunni - því þau eru bara venjulegt ungt fólk sem byrjaði með tvær hendur tómar en hafa með dugnaði og útsjónarsemi náð að skapa sér ævintýralegt líf. Þau byggðu sér fyrst hús við Hafravatn og lifðu um tíma á því að leigja það út til ferðamanna - á meðan þau fluttu til Danmerkur þar sem þau keyptu og gerðu upp hús. Og seldu það svo til að geta keypt sér húsarústir á stórri jörð á eldfjallaeyjunni La Palma. Þar hafa þau gróðursett þúsundir plantna, gert upp húsið - og eru með endalausar hugmyndir og plön um næstu verkefni. Þegar við heimsóttum þau þá bjuggu þau 4 manna fjölskylda á 37 fermetrum, sem dugði þeim vel enda verja þau mestum tíma úti við í mildu og sólríku veðurfari Kanaríeyja.“ 

Ströggl í betra veðri

Þau séu frábært dæmi um fólk sem geri hlutina í stað þess að láta sig dreyma. 

„Mér fannst einmitt svo falleg tilvitnun hjá Sif Sigmarsdóttur pistlahöfundi í Fréttablaðinu í gær þar sem hún vitnar í breska sálfræðinginn Adam Phillips um að við hrærumst einhvers staðar milli lífsins sem við lifum og lífsins sem við viljum. Að tilvist okkar skiptist í tvennt - hið raunverulega líf og lífið sem við lifum aldrei en teljum að hefði getað orðið. En ég held að margir þeirra sem flytja út - séu nær því að lífinu sem þá langar í. Sem er svo kannski ekkert líkt fantasíunni sem okkur dreymdi um. Heldur bara „ströggl í betra veðri“ eins og einn viðmælanda okkar segir!““

Það er almennt talið að með því að heimsækja ólíka kima heimsins auðgist maður, með því að kynnast nýrri menningu og nýju fólki.

Finnst þér þú hafa lært eitthvað á þessum ferðalögum? Hefur það breytt einhverju í þinni hugsun og nálgun til lífsins?

„Já, ég held það bara. Fyrir það fyrsta, þá finnst mér heimurinn minni og fólkið líkara heldur en áður. Og það hefur skerpt á þeirri sannfæringu minni að maður eigi bara að láta vaða… Ég held nefnilega að það sé næstum alls staðar best að búa - maður stjórni því sjálfur, ekki umhverfið,“ segir Lóa sem sækir fróðleik í bækurnar. 

„Ég hef einmitt verið að lesa frábæra bók eftir Hans Rosling, Factfulness, þar sem hann heldur því fram að meirihluti mannkyns sé haldinn ranghugmyndum um ástandið í heiminum. Fólk haldi almennt að það sé mun stærri hluti mannkyns sem líði skort og að heimurinn sé hættulegri en hann raunverulega er. Raunin sé hins vegar sú að heimurinn batnandi fer.“