Lífið

Glímir við sinn innri marbendil á sviðinu

Þórarinn Þórarinsson skrifar
Bragi Árnason tókst á við sinn innri marbendil með ýmsum ráðum og hjálp Brynhildar Guðjónsdóttur sem hjálpaði honum að finna kjarnann í hugmyndunum sem skutu upp kollinum í glímunni.
Bragi Árnason tókst á við sinn innri marbendil með ýmsum ráðum og hjálp Brynhildar Guðjónsdóttur sem hjálpaði honum að finna kjarnann í hugmyndunum sem skutu upp kollinum í glímunni. Fréttablaðið/Sigtryggur Ari
Í Þegar öllu er á botninn hvolft: Sjálfsævisaga í söngleik fjallar Bragi Árnason, leikari og tónlistarmaður, um þá innri baráttu sem hann hefur háð, og þá ekki síst við ofsafengna furðuveru, græna fiskinn, einhvers konar marbendil sem hann fann í hugarfylgsnum sínum.

Sviðsverkið er lokaverkefni hans í evrópsku mastersnámi í sköpun, miðlun og frumkvöðlastarfi við Listaháskóla Íslands. Leikkonan og leikstjórinn Brynhildur Guðjónsdóttir er leiðbeinandi hans í verkefninu og þá um leið baráttunni við marbendilinn.

„Söngleikurinn byggir á persónulegri sögu minni frá því ég fór í leiklistarnám í London árið 2007 og heldur áfram allt til dagsins í dag,“ segir Bragi. „Þetta er einlægt uppgjör um innri baráttu mína, gleði og sorg, drauma, þrár og hvernig ég komst til manns á þessum mótunarárum þrítugsaldursins.

Ég er náttúrlega mjög leitandi persónuleiki en mig langar líka að sjá hluti gerast. Ég segi nú ekki að ég sé aldrei sáttur en engu að síður er ég alltaf að leita að einhverri lífsfyllingu í verkefnum, prufa nýja hluti og reyna mig. Ég er bara einhvern veginn alltaf í endalausri leit.“

Þráin ólgar

Bragi lærði leiklist við Kogan Academy of Dramatic Arts í London og segist hafa harkað í borginni í átta ár. Þar og hér heima hefur hann fengist við ýmis verkefni í leik og tónlist. Eftir að hann flutti aftur heim vaknaði hjá honum ólgandi þrá eftir því að gera eitthvað nýtt, læra meira, og hann endaði í náminu sem hann lýkur með því að gera upp við marbendilinn á leiksviðinu.

„Þetta er þroskasaga ungs manns sem tekst á við eigið óöryggi, innri djöfla, reiði og fyrirgefninguna, ástina og húmorinn með einlægri löngun til að hlæja og syngja í oft erfiðum heimi sviðslistaiðnaðarins, bæði í stórborginni og heima,“ segir Bragi sem einnig glímir við eilífðarspurninguna: „Af hverju held ég áfram að gera það sem ég geri?“ Spurningu sem hann svarar með annarri spurningu: „Verð ég ekki að gera mitt besta og halda því áfram?“



Brynhildur Guðjónsdóttir.Fréttablaðið/Eyþór
Hlátur marbendilsins

En hvaða innri djöflar eru þetta sem þú hefur helst tekist á við?

„Þegar ég lokaði augunum einn daginn og fór að reyna að finna út hvað þetta væri með hugleiðslu þá fann ég einhverja svona skrýtna fiskaveru innan í mér, skrýtinn marbendil eða grænan fisk sem ég er svo búinn að takast á við í sköpunarferli þessarar sýningar.

Ég fór svo svolítið að vinna með þennan karakter, þennan fisk sem segja má að sé í raunveruleikanum svona hálfgert skapofsakvikindi,“ segir Bragi um kvikindið sem á sér birtingarmyndir í „þessi skipti sem ég hef misst stjórn á skapi mínu og gert hluti sem ég kannski sé eftir. Og líka þegar ég hef orðið, hvað skal segja? Sjálfhverfur, bitið eitthvað í mig og reynt að gera hluti án þess að hlusta eftir því hvað fólkinu í kringum mig þótti best að gera í stöðunni hverju sinni,“ segir Bragi og heldur áfram:

„Ég get alveg sagt það að ég fjalla svolítið um líkamlegt og andlegt ofbeldi á báða bóga í samböndum mínum í gegnum tíðina. Ég fer aðeins inn á þetta sem ég er einnig búinn að vera að gera upp í þessu sjálfsuppgjöri sem sýningin er. Þetta er uppgjör og svo er bara að sjá hvort ég nái að sættast við sjálfan mig. Fyrirgefa mér.“

Leitin að jarðtengingunni

Bragi segir tónlistina hafa hjálpað honum mikið í þessari vinnu og í raun hafi hugmyndavinnan ekki komist almennilega á flug fyrr en eftir að Brynhildur benti honum á að vinna með og út frá lögum sem hann hafði áður samið.

„Þetta hefur reynst mér ákveðin þerapía,“ segir Bragi og bætir við að það sé ekkert leyndarmál að hann hafi verið í listsálfræðimeðferð meðfram sköpunarferlinu.

„Þar er ég að díla við sjálfan mig og alls ekkert að þjösnast neitt. Þetta er bara núvitundarferli þar sem ég leita uppi myndir í kollinum á sjálfum mér, reyni að átta mig á hvað þær tákna og ná þannig meiri og meiri jarðtengingu og tengingu við það sem mig langar virkilega að gera.“ 

Bragi segist þakklátur fyrir að geta notað tónlistina til þess að skapa eitthvað sem er einlægt og fallegt. „Verkið Þegar öllu er á botninn hvolft er bara hlutir sem hafa átt sér stað og ég hef notað sem efnivið í sögu af manni. Sjálfstæða sögu sem er þegar upp er staðið, leikrit. Um ungan mann sem horfðist í augu við sjálfan sig og hélt áfram að læra. Mann sem lenti endalaust á veggjum hér og þar en hélt þó áfram.“ Sem sagt, þroskasaga.

Bragi tekur glímuna við marbendilinn í Mengi við Óðinsgötu sunnudagskvöldið 7. apríl klukkan 20. Sýningin er sem fyrr segir lokaverkefni hans en hann vonast til þess að geta endurtekið leikinn ef vel gengur. 

Græni fiskurinn sem Bragi fann innra með sér er erfið og ofsafengin vera að eiga við.





Fleiri fréttir

Sjá meira


×