Í Mordor sem magnar skugga sveim Jónas Sen skrifar 31. ágúst 2017 12:00 Tónlist Kvikmyndatónleikar Fellowship of the Ring. Tónlist eftir Howard Shore. Flytjendur: Sinfóníuhljómsveit Norðurlands, Hljómeyki, Söngsveitin Fílharmónía. Einsöngvarar: Kaitlyn Lusk og Bjartur Clausen. Stjórnandi: Ludwik Wicki. Eldborg í Hörpu sunnudaginn 27. ágúst Ég hef lesið Hringadróttinssögu 15 sinnum og ekki er ólíklegt að ég hafi séð myndirnar álíka oft. En bíótónleikarnir í Eldborg í Hörpu á sunnudagskvöldið buðu upp á alveg nýja vídd. Þar var fyrsta myndin í þríleiknum sýnd við lifandi tónlistarflutning. Talið og tónlistin voru ekki í réttum styrkleikahlutföllum, stundum heyrðist það fyrrnefnda ekkert sérstaklega vel. En þetta var ekki eiginleg bíósýning; myndin var aukreitis, meira til að setja tónlistina í rétt samhengi en eitthvað annað. Tónlistin, sem er eftir Howard Shore, er stórfengleg og á drjúgan þátt í stemningunni í myndunum. Hún þarf auðvitað að vera hárrétt tímasett, ekki síst í bardagasenum þar sem atburðarásin er hröð. Að stjórna hljómsveit og kór undir slíkum kringumstæðum er vandasamt, en þó ekki eins snúið og ætla mætti. Hljómsveitarstjórinn, Ludwik Wicki, var með stjóra spjaldtölvu fyrir ofan nótnabókina, en þar sá hann myndina ásamt ýmsum merkjum. Stundum blikkaði ljós, það var svokallað click track, stafrænn taktmælir til að Wicki stjórnaði í réttum hraða. Græn lína sem sveif yfir skjáinn gaf til kynna að næsta tónlistaratriði væri senn að hefjast. Það var því engin áhætta, hljómsveitarstjórinn þurfti ekki að beita sjötta skilningarvitinu til að allt kæmi heim og saman. Hann átti bara að fylgja bendingunum í spjaldtölvunni, sem hann gerði reyndar óaðfinnanlega. Sinfóníuhljómsveit Norðurlands lék af aðdáunarverðri fagmennsku. Gaman var að heyra túbuleikinn, sem var miklu meira áberandi en venjulega. Ég hef séð flutning á sinfóníu þar sem túbuleikarinn situr geispandi þar til rétt í lokin að hann fær að blása í hljóðfærið. Hér var túbuleikarinn nánast eins og einleikari. Básúnurnar voru líka öflugar að ógleymdum fallegum tréblæstri í upphafi myndarinnar. Strengirnir voru sömuleiðis unaðslega breiðir og djúsí, eins og t.d. í senunni við hliðið í Moría; hvílík fegurð! Svo má ekki gleyma mögnuðu slagverkinu. Tveir kórar voru á sviðinu, Fílharmónía og Hljómeyki. Kórsöngurinn er mjög fyrirferðarmikill í myndinni og þar má ekkert klikka. Kórarnir voru frábærir, senurnar með álfunum voru dásamlegar, bæði þegar Arwen birtist fyrst, og ekki síður í Lothlorien hjá skógarálfunum. Maður hreinlega fékk gæsahúð. Einsöngurinn var svo í höndunum á Kaitlyn Lusk og var hann hástemmdur, tilfinningaþrunginn og fagur. Bjartur Clausen, 11 ára drengur, stóð sig líka prýðilega. Þetta var skemmtileg stund, enda spruttu áhorfendur á fætur í lokin og æptu; fagnaðarlætin voru gríðarleg. Vonandi verða hinar tvær myndirnar sýndar á sama hátt í náinni framtíð.Niðurstaða:Stórkostlegir tónleikar með frábærri tónlist og glæsilegum flutningi. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 31. ágúst. Tónlistargagnrýni Mest lesið Stjörnulífið: Hrekkjavaka og seiðandi kroppar Lífið Kom út úr skápnum er hún lýsti yfir stuðningi við Harris Lífið Segja aðra kaupa gervispilanir til að hafa áhrif á veðmál Tónlist Einhleypan: Fangavörður, einlæg og skemmtileg Makamál Íbúðin gjörbreyttist eftir að hafa fært eldhúsið Lífið Tapaði miklum peningum í vínbransanum Lífið Tveggja barna foreldrar eftir erfiða áhættumeðgöngu Lífið Sunneva nefndi son Jóhönnu Lífið Quincy Jones er látinn Lífið Dawson's Creek leikari með krabbamein Lífið Fleiri fréttir The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira
Tónlist Kvikmyndatónleikar Fellowship of the Ring. Tónlist eftir Howard Shore. Flytjendur: Sinfóníuhljómsveit Norðurlands, Hljómeyki, Söngsveitin Fílharmónía. Einsöngvarar: Kaitlyn Lusk og Bjartur Clausen. Stjórnandi: Ludwik Wicki. Eldborg í Hörpu sunnudaginn 27. ágúst Ég hef lesið Hringadróttinssögu 15 sinnum og ekki er ólíklegt að ég hafi séð myndirnar álíka oft. En bíótónleikarnir í Eldborg í Hörpu á sunnudagskvöldið buðu upp á alveg nýja vídd. Þar var fyrsta myndin í þríleiknum sýnd við lifandi tónlistarflutning. Talið og tónlistin voru ekki í réttum styrkleikahlutföllum, stundum heyrðist það fyrrnefnda ekkert sérstaklega vel. En þetta var ekki eiginleg bíósýning; myndin var aukreitis, meira til að setja tónlistina í rétt samhengi en eitthvað annað. Tónlistin, sem er eftir Howard Shore, er stórfengleg og á drjúgan þátt í stemningunni í myndunum. Hún þarf auðvitað að vera hárrétt tímasett, ekki síst í bardagasenum þar sem atburðarásin er hröð. Að stjórna hljómsveit og kór undir slíkum kringumstæðum er vandasamt, en þó ekki eins snúið og ætla mætti. Hljómsveitarstjórinn, Ludwik Wicki, var með stjóra spjaldtölvu fyrir ofan nótnabókina, en þar sá hann myndina ásamt ýmsum merkjum. Stundum blikkaði ljós, það var svokallað click track, stafrænn taktmælir til að Wicki stjórnaði í réttum hraða. Græn lína sem sveif yfir skjáinn gaf til kynna að næsta tónlistaratriði væri senn að hefjast. Það var því engin áhætta, hljómsveitarstjórinn þurfti ekki að beita sjötta skilningarvitinu til að allt kæmi heim og saman. Hann átti bara að fylgja bendingunum í spjaldtölvunni, sem hann gerði reyndar óaðfinnanlega. Sinfóníuhljómsveit Norðurlands lék af aðdáunarverðri fagmennsku. Gaman var að heyra túbuleikinn, sem var miklu meira áberandi en venjulega. Ég hef séð flutning á sinfóníu þar sem túbuleikarinn situr geispandi þar til rétt í lokin að hann fær að blása í hljóðfærið. Hér var túbuleikarinn nánast eins og einleikari. Básúnurnar voru líka öflugar að ógleymdum fallegum tréblæstri í upphafi myndarinnar. Strengirnir voru sömuleiðis unaðslega breiðir og djúsí, eins og t.d. í senunni við hliðið í Moría; hvílík fegurð! Svo má ekki gleyma mögnuðu slagverkinu. Tveir kórar voru á sviðinu, Fílharmónía og Hljómeyki. Kórsöngurinn er mjög fyrirferðarmikill í myndinni og þar má ekkert klikka. Kórarnir voru frábærir, senurnar með álfunum voru dásamlegar, bæði þegar Arwen birtist fyrst, og ekki síður í Lothlorien hjá skógarálfunum. Maður hreinlega fékk gæsahúð. Einsöngurinn var svo í höndunum á Kaitlyn Lusk og var hann hástemmdur, tilfinningaþrunginn og fagur. Bjartur Clausen, 11 ára drengur, stóð sig líka prýðilega. Þetta var skemmtileg stund, enda spruttu áhorfendur á fætur í lokin og æptu; fagnaðarlætin voru gríðarleg. Vonandi verða hinar tvær myndirnar sýndar á sama hátt í náinni framtíð.Niðurstaða:Stórkostlegir tónleikar með frábærri tónlist og glæsilegum flutningi. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 31. ágúst.
Tónlistargagnrýni Mest lesið Stjörnulífið: Hrekkjavaka og seiðandi kroppar Lífið Kom út úr skápnum er hún lýsti yfir stuðningi við Harris Lífið Segja aðra kaupa gervispilanir til að hafa áhrif á veðmál Tónlist Einhleypan: Fangavörður, einlæg og skemmtileg Makamál Íbúðin gjörbreyttist eftir að hafa fært eldhúsið Lífið Tapaði miklum peningum í vínbransanum Lífið Tveggja barna foreldrar eftir erfiða áhættumeðgöngu Lífið Sunneva nefndi son Jóhönnu Lífið Quincy Jones er látinn Lífið Dawson's Creek leikari með krabbamein Lífið Fleiri fréttir The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira