Bakþankar

Varnarbréf fyrir skólpmál Reykjavíkur

Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar
Mér er það bæði ljúft og skylt að koma reykvísku skolpi til varnar á þessum erfiðu tímum þar sem ég á vestfirskum lífmassa, af þessum toga, mikið að þakka.

Þannig er mál með vexti að ég og vinur minn, sem nú er útgerðarmaður mikill, vorum með útgerð á Bíldudal. Flotinn samanstóð af hjallhurð einni með ánegldum korki. Netbút áttum við líka en annars reyndist best að taka grásleppur úr netum annarra.

Eitt sinn höfðum við brugðið okkur á nærbrókina og vaðið sjó upp að maga meðan við reyndum að koma korkinum haganlega fyrir á flekanum. Þegar viðgerðum var lokið hugðumst við koma okkur upp úr en urðum þá varir við býsnin öll af barnapíum sem stóðu í fjörunni og fylgdust með. Töldum við ekki fýsilegt að láta þær sjá okkur í svo mikilli nekt. Sérstaklega var þetta mikið hagsmunamál fyrir útgerðarmanninn því hann hafði um morguninn farið í rauðar nærbuxur með mynd af bangsa. Stóðum við því með sjóinn upp að bringu og vorum nær dauða en lífi þegar okkur var bent á rör eitt mikið en upp úr því átti að koma heitt vatn. Fundum við það og þóttumst einnig finna ylinn sem frá því stóð. En það var ekki fyrr en stæðilegur brúnhlunkur sigldi í fang okkar að okkur varð verulega heitt í hamsi. Í bræði okkar fórum við að velta vöngum yfir því, þar sem við þekktum jú alla í þorpinu, hvaðan sá brúni kom en varð snemma illt af þeim þankagangi. Eftir þessa reynslu hefur hvorugur okkar haft geð í sér til að fara inn á kommentakerfið.

Því tel ég að það væri bara hollt fyrir umræðuna í Reykjavík að hafa skólpmálin í smá ólestri.






×