Gagnrýni

Starfsárið byrjar vel

Jónas Sen skrifar
Camerarctica-hópurinn hefur verið áberandi í tónlistarlífinu frá stofnun 1992.
Camerarctica-hópurinn hefur verið áberandi í tónlistarlífinu frá stofnun 1992.
Tónlist

Kammertónleikar

Camerarctica flutti verk eftir Hasse, Fasch og Mendelssohn.

Norðurljós í Hörpu

Sunnudaginn 25. september



Kammermúsíkklúbburinn hóf starfsárið sitt á sunnudaginn var. Að þessu sinni kom Camerarctica fram, hópur sem hefur verið áberandi í tónlistarlífinu síðan hann var stofnaður árið 1992.

Á efnisskránni voru m.a. verk eftir tónskáld sem fæstir muna eftir í dag, en voru fræg á sínum tíma. Fyrra tónskáldið var Johann Adolf Hasse, fyrst og fremst þekktur sem óperutónskáld. Á tónleikunum voru fluttar eftir hann tvær tríósónötur.



Tríósónata samanstendur af tveimur „einleikshljóðfærum“ og svokallaðri fylgirödd, þ.e. undirspili, sem er þá þriðja röddin; þaðan kemur orðið „tríó.“ Þó eru a.m.k. tveir hljóðfæraleikarar sem ávallt mynda fylgiröddina, yfirleitt selló- og semballeikari.

Hér voru það Sigurður Halldórsson sem spilaði á selló og Halldór Bjarki Arnarson á sembal, en jafnframt kom Kristín Mjöll Jakobsdóttir fagottleikari við sögu. Einleikararnir voru annars vegar Peter Tompkins á óbó og Hildigunnur Halldórsdóttir á fiðlu, hins vegar Bryndís Pálsdóttir á fiðlu og Eydís Franzdóttir á óbó.

Flutningurinn var prýðilegur, rytmískur og lifandi, samspilið öruggt, túlkunin full af sjarmerandi innileika. Tónlistin rann ljúflega niður.

Hitt tónskáldið sem vísað var til hér að ofan var Johann Friedrich Fasch. Á dagskránni var sónata í d-moll eftir hann sem nokkrir af áðurnefndum hljóðfæraleikurum fluttu. Einnig hér var leikurinn fallegur, óbóin tvö voru notalega samhljómandi, þó ólík væru. Leikur Peters var kraftmeiri og hvellari; Eydís var mýkri og passífari. Þegar þau spiluðu saman mynduðu þau sannfærandi heild þar sem mikil breidd í litbrigðum raddanna var áberandi. Leikur Kristínar Mjallar var auk þess ljóðrænn og hlýlegur og fylgiröddin pottþétt.

Eftir hlé var fluttur Strengjakvart­ett nr. 4 í e-moll eftir Mendelssohn. Þær Hildigunnur og Bryndís léku á fiðlur, Sigurður á selló og Svava Bernharðsdóttir á víólu.

Leikurinn var afar glæsilegur. Hann var fíngerður og fágaður, en samt fullur af rómantískum eldmóði sem fór tónlistinni einkar vel. Samspilið var mjög gott, styrkleikajafnvægið eins og best verður á kosið. Þetta var glæsileg byrjun á starfsári Kammermúsíkklúbbsins.



Niðurstaða: Fantagóðir tónleikar með fínum hljóðfæraleik og skemmtilegri tónlist.

 

Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 30. september 2016.






Fleiri fréttir

Sjá meira


×