Bakþankar

Engin lög ráða við ástina

Snærós Sindradóttir skrifar
Um helgina gekk ég að eiga unnusta minn í faðmi fjölskyldu og vina í Bolungarvík. Á okkur er nokkur aldursmunur, ég er 24 ára og hann 38 ára gamall, en það breytir því ekki að ástin er sterk, sönn og einföld. Eins og ég vil hafa hana. Enginn veislugestur gat efast um þetta hjónaband.

Hjónavígsluvottorðinu var skilað til sýslumanns í gær og þar verðum við stimpluð til lagalegra réttinda, skuldbindinga og alls þess sem hjónaband felur í sér. Nú erfi ég manninn minn, og öfugt, ég á nú helming eigna hans, og öfugt (sem eru vond skipti fyrir hann því ég á ekkert nema sjálfa mig), og flutningar til útlanda verða umtalsvert auðveldari. Allt þetta því ég er svo heppin að fæðast á Íslandi. Staðan væri nefnilega önnur ef við værum par af erlendu bergi brotið að flytja til fyrirheitna landsins Íslands. Í lögum um útlendinga stendur að ef annar maki í hjónabandi er 24 ára eða yngri beri ávallt að kanna hvort stofnað hafi verið til hjúskaparins í þeim eina tilgangi að fá hér dvalarleyfi eða með vilja beggja hjóna. Væri ég, eða maðurinn minn, útlendingur hæfist semsagt rannsókn á því hvort um málamyndahjúskap væri að ræða.

Engin lög ná utan um ástina en hjónaband er lagalegur gjörningur. Væri það meiri synd að giftast vegna praktískra ástæðna ef maður er útlendingur en Íslendingur?

Á síðasta ári hóf Útlendingastofnun rannsókn á hjónabandi pars frá Víetnam. Starfsmaður Landspítalans braut lög þegar hann sagði stofnuninni, í tengslum við fæðingu dóttur þeirra, að konan væri barnaleg og maðurinn óframfærinn. Útlendingastofnun reiddi fram sönnunargögn sem sýndu konuna tárast í brúðkaupinu.

Guð minn góður hvað það var grátið mikið í mínu brúðkaupi. Milljón gleðitárum.






×