Eins og að horfa á bíómynd í óvanalega hárri upplausn Jónas Sen skrifar 14. apríl 2016 10:15 „Emilía lék blaðlaust og fipaðist aldrei,“ segir í dómnum. Vísir/Pjetur Tónlist Sinfóníutónleikar Verk eftir Ibert, Ravel og Dvorák í flutningi Sinfóníuhljómsveitar Íslands Einleikari: Emilía Rós Sigfúsdóttir. Stjórnandi: Antonio Méndez. Eldborg, Hörpu Fimmtudaginn 7. apríl Emilía Rós Sigfúsdóttir kom, sá og sigraði á tónleikum Sinfóníuhljómsveitar Íslands á fimmtudagskvöldið. Hún er flautuleikari og var í aðalhlutverkinu í konsertinum eftir Jaques Ibert. Þetta er snúin tónsmíð, laglínur einleikarans eru flúraðar og vísa í allar áttir. Það getur varla verið auðvelt að læra þær utanað. En Emilía lék blaðlaust og fipaðist aldrei. Ekki aðeins var tæknileg hlið flutningsins afburðagóð, túlkunin var fullkomlega trúverðug líka. Tónlistin er lífleg, rytmísk og snörp, en hægari hlutar eru innhverfir og draumkenndir. Hver svo sem stemningin var þá miðlaði Emilía henni áreynslulaust til áheyrenda. Það var unaður að hlýða á hana leika. Hljómsveitarstjórinn, Antonio Méndez fylgdi Emilíu líka af kostgæfni, útkoman var hárfínt samspil. Tvo önnur verk voru á dagskránni, hið fyrra var Rapsodie espagnole eftir Ravel. Rapsódía er frjálslegt tónlistarform þar sem oft er leitast við að segja sögu í tónum. Í verki Ravels er andrúmsloftið grípandi, lengi vel er tónlistin lágstemmd, en það er í henni sterk undiralda; maður hefur á tilfinningunni að eitthvað rosalegt sé í aðsigi. Músíkin rís enda upp í magnaða hápunkta, þeir eru gríðarlega áhrifamiklir. Tónlistin var enn öflugri vegna þess hve leikur hljómsveitarinnar var góður. Satt best að segja er langt síðan hún hefur spilað af slíkri nákvæmni. Sinfónían er vissulega oftast góð, en smáatriðin eru misvel útfærð. Núna var flutningurinn kraftmikill, en samt voru smæstu blæbrigði fáguð og smekklega sett fram. Það var eins og að horfa á bíómynd í óvanalega hárri upplausn, þar sem hægt er að sjá hvert hár á viðkomandi leikara, hvert gras í garðinum, hverja flugu á sveimi. Eftir hlé var áttunda sinfónían eftir Dvorák á efnisskránni. Þetta er stórbrotin tónsmíð með safaríkum laglínum og hnausþykkum hljómum sem skapa munúðarfullt andrúmsloft. Músíkin er myndræn og þegar hljómsveitin lék hana sá maður allt mögulegt fyrir sér. Aftur voru smáatriðin fínlega ofin, og meginlínur skýrt mótaðar. Strengirnir voru sérlega samtaka og fókuseraðir, og aðrir hljóðfærahópar voru pottþéttir. Krafturinn í túlkuninni var sannfærandi, það var í henni flæði og andagift sem gaman var að upplifa. Þetta var frábært!Niðurstaða: Óaðfinnanlegir tónleikar; magnaður hljómsveitarleikur, glæsilegur einleikur. Menning Mest lesið Rauðhærðir í brennidepli á vel sóttum írskum dögum Lífið Jon Landau er látinn Bíó og sjónvarp Eins söguleg og skáldsaga getur orðið Lífið Sauð upp úr í stjörnufansi á golfmóti Coolbet Lífið Laufey í banastuði í Reykjavík Lífið Emmsjé Gauti laumaði sér á Landsmót fyrir tónlistarmyndband Lífið „Þetta er enginn helvítis félagskvíði, það bara þolir mig enginn“ Áskorun Setti sér markmið og hóf veitingarekstur átján ára Lífið Alltaf sótt í orku og gleði í klæðaburði Tíska og hönnun „Þú gleymir fólki sem þú hefur elskað allt þitt líf“ Lífið Fleiri fréttir Slæmt jafnvægi á milli Baggalúts og Sinfóníunnar Sturluð rödd gerði áheyrendur tryllta The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Sjá meira
Tónlist Sinfóníutónleikar Verk eftir Ibert, Ravel og Dvorák í flutningi Sinfóníuhljómsveitar Íslands Einleikari: Emilía Rós Sigfúsdóttir. Stjórnandi: Antonio Méndez. Eldborg, Hörpu Fimmtudaginn 7. apríl Emilía Rós Sigfúsdóttir kom, sá og sigraði á tónleikum Sinfóníuhljómsveitar Íslands á fimmtudagskvöldið. Hún er flautuleikari og var í aðalhlutverkinu í konsertinum eftir Jaques Ibert. Þetta er snúin tónsmíð, laglínur einleikarans eru flúraðar og vísa í allar áttir. Það getur varla verið auðvelt að læra þær utanað. En Emilía lék blaðlaust og fipaðist aldrei. Ekki aðeins var tæknileg hlið flutningsins afburðagóð, túlkunin var fullkomlega trúverðug líka. Tónlistin er lífleg, rytmísk og snörp, en hægari hlutar eru innhverfir og draumkenndir. Hver svo sem stemningin var þá miðlaði Emilía henni áreynslulaust til áheyrenda. Það var unaður að hlýða á hana leika. Hljómsveitarstjórinn, Antonio Méndez fylgdi Emilíu líka af kostgæfni, útkoman var hárfínt samspil. Tvo önnur verk voru á dagskránni, hið fyrra var Rapsodie espagnole eftir Ravel. Rapsódía er frjálslegt tónlistarform þar sem oft er leitast við að segja sögu í tónum. Í verki Ravels er andrúmsloftið grípandi, lengi vel er tónlistin lágstemmd, en það er í henni sterk undiralda; maður hefur á tilfinningunni að eitthvað rosalegt sé í aðsigi. Músíkin rís enda upp í magnaða hápunkta, þeir eru gríðarlega áhrifamiklir. Tónlistin var enn öflugri vegna þess hve leikur hljómsveitarinnar var góður. Satt best að segja er langt síðan hún hefur spilað af slíkri nákvæmni. Sinfónían er vissulega oftast góð, en smáatriðin eru misvel útfærð. Núna var flutningurinn kraftmikill, en samt voru smæstu blæbrigði fáguð og smekklega sett fram. Það var eins og að horfa á bíómynd í óvanalega hárri upplausn, þar sem hægt er að sjá hvert hár á viðkomandi leikara, hvert gras í garðinum, hverja flugu á sveimi. Eftir hlé var áttunda sinfónían eftir Dvorák á efnisskránni. Þetta er stórbrotin tónsmíð með safaríkum laglínum og hnausþykkum hljómum sem skapa munúðarfullt andrúmsloft. Músíkin er myndræn og þegar hljómsveitin lék hana sá maður allt mögulegt fyrir sér. Aftur voru smáatriðin fínlega ofin, og meginlínur skýrt mótaðar. Strengirnir voru sérlega samtaka og fókuseraðir, og aðrir hljóðfærahópar voru pottþéttir. Krafturinn í túlkuninni var sannfærandi, það var í henni flæði og andagift sem gaman var að upplifa. Þetta var frábært!Niðurstaða: Óaðfinnanlegir tónleikar; magnaður hljómsveitarleikur, glæsilegur einleikur.
Menning Mest lesið Rauðhærðir í brennidepli á vel sóttum írskum dögum Lífið Jon Landau er látinn Bíó og sjónvarp Eins söguleg og skáldsaga getur orðið Lífið Sauð upp úr í stjörnufansi á golfmóti Coolbet Lífið Laufey í banastuði í Reykjavík Lífið Emmsjé Gauti laumaði sér á Landsmót fyrir tónlistarmyndband Lífið „Þetta er enginn helvítis félagskvíði, það bara þolir mig enginn“ Áskorun Setti sér markmið og hóf veitingarekstur átján ára Lífið Alltaf sótt í orku og gleði í klæðaburði Tíska og hönnun „Þú gleymir fólki sem þú hefur elskað allt þitt líf“ Lífið Fleiri fréttir Slæmt jafnvægi á milli Baggalúts og Sinfóníunnar Sturluð rödd gerði áheyrendur tryllta The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Sjá meira