Bílstjórar dyggustu viðskiptavinirnir

Stefán Þormar Guðmundsson mun hætta rekstri Litlu kaffistofunnar á næstu vikum en hann og fjölskylda hans hafa staðið vaktina í 24 ár. Stefán verður sjötugur í mars og ætlar að segja þetta gott. Hann segir atvinnubílstjóra meðal dyggustu viðskiptavina alla tíð.

„Mér skilst á eigendunum Olís að margir hafi sýnt því áhuga að taka við og ég skila keflinu um leið og búið er að finna rétta fólkið,“ segir Stefán kátur í bragði.

Þegar Stefán og fjölskylda tóku við rekstrinum var það gert með þeim formerkjum að þau myndu rífa staðinn upp en hann hafði þá verið í nokkurri niðurníðslu um tíma. „Við lögðum upp með að hafa þetta á þjóðlegum nótum og bjóða upp á kjötsúpu og annað í þeim dúr. Það féll vel í kramið enda hefur Litla kaffistofan oftar en einu sinni og oftar en tvisvar verið valin vinsælasti áningarstaðurinn við þjóðveg 1.

Atvinnubílstjórar hafa að sögn Stefáns verið á meðal dyggustu viðskiptavina Litlu kaffistofunnar alla tíð. „Hér áður fyrr héldu þeir greiðasölustöðum við þjóðveg 1 uppi og út frá því myndaðist ákveðinn kjarni,“ segir Stefán sem kallar Litlu kaffistofuna öðru nafni Alþingi þjóðvegarins. „Hér eru menn ófeimnir við að skiptast á skoðunum og alltaf veit annar meira en hinn. Mér þykir gaman að taka þátt í umræðunum og þykist ekkert minni spekingur en hinir,“ segir hann og hlær. „Þegar ég lít til baka eru það einmitt skemmtilegir viðskiptavinir sem setja svip á daginn með fjörugum samræðum og hnyttnum orðatiltækjum sem standa upp úr.“

Stefán telur líklegt að fólk sem líti við á Litlu kaffistofunni sæki, auk veitinganna, í þennan félagsskap. „Það eru auðvitað ekki nema átján til nítján kílómetrar hingað úr Árbænum en menn sem á annað borð byrja að venja komur sínar hingað koma aftur og aftur.“ Aðspurður segir Stefán þetta aðallega vera hinar vinnandi stéttir en líka fólkið á götunni sem er að fara í sumarbústað og annað í þeim dúr. „Hin síðari ár höfum við auk þess notið góðs af hinum mikla fjölda erlendra ferðamanna sem sækir landið heim.“

Stefán lítur björtum augum fram á veginn. „Það er helst að ég hafi áhyggjur af knattspyrnuúrklippunum sem eru hér uppi um alla veggi,“ segir Stefán en hann hefur klippt út knappspyrnuumfjallanir í dagblöðum í sextíu ár og spanna þær stóran hluta knattspyrnusögunnar á Íslandi. „Ég vona að þær fái að hanga uppi eða fái í það minnsta góðan samastað því ég ætla ekki að taka þær með mér í gröfina.“ 

Stefán er sjálfur gallharður ÍA-maður þrátt fyrir að vera fæddur og uppalinn í Vík í Mýrdal. „Ég heillaðist svo af búningum Skagamanna sem lítill pjakkur og hef haldið með þeim síðan,“ segir Stefán sem missir helst aldrei af ÍA-leik. 

Hann og fjölskyldan hafa líka verið seig að mæta í vinnuna. „Það kemur yfir mann smávegis karlagrobb með aldrinum og ég hef gaman af því að segja frá því að í öll þessi 24 ár höfum við alltaf haft opið þá daga sem á að vera opið. Við lokum 2-3 frídaga á ári en aðra daga höfum við opnað óháð veðri og vindum. Stundum höfum við verið fjóra tíma á leiðinni og fjóra tíma til baka en alltaf höfum við opnað.“

.