Sárt svíður undan sviknum loforðum Kolbeinn Óttarsson Proppé skrifar 16. júlí 2015 07:00 Engum blöðum er um það að fletta að ástandið í heilbrigðismálum þjóðarinnar er grafalvarlegt. Nokkur hundruð hjúkrunarfræðingar hafa sagt upp störfum á Landspítalanum. Páll Matthíasson, forstjóri Landspítalans, hefur sagt að byggja þurfi upp kerfið og nóg af öflugu starfsfólki sé lykilatriði. Hér á landi, vel að merkja, ekki í Noregi þar sem mikið af því góða starfsfólki sem nú starfar á spítalanum verður í vinnu í vetur. Forstjórinn og ráðamenn hafa líka sagt að nauðsynlegt sé að sátt náist um kjör stéttarinnar. Kannski er sáttina um kjör hjúkrunarfræðinga að finna hjá ráðamönnum, en hjúkrunarfræðingar sýndu það í verki í gær að hjá þeim er hana ekki að finna. Um 88% þeirra felldu kjarasamning og allt stefnir í að launadeilan fari fyrir gerðardóm. Viðbrögð Kristjáns Þórs Júlíussonar, ábyrgðarmanns heilbrigðismála, eru á þá leið að líklega þurfi að flytja inn erlenda hjúkrunarfræðinga. Og Bjarni Benediktsson fjármálaráðherra, maðurinn sem ber ábyrgð á kjörum hjúkrunarfræðinga, segir að málið eigi bara að fara í gerðardóm. Kristján og Bjarni eru báðir í Sjálfstæðisflokknum. Fyrir síðustu kosningar gaf sá flokkur eftirfarandi út, til að fá sem flesta til að kjósa sig, en út á það gengur kosningastefnuskrá: „Mikilvægt er að auka gegnsæi og breyta forgangsröðun við fjárveitingar til endurskipulagningar og uppbyggingar á heilbrigðiskerfinu í þágu sjúklinga og starfsfólks.“ Og til að skýra málið enn frekar var vitnað í ályktun velferðarnefndar síðasta landsfundar flokksins: „Leggja verður ríka áherslu á breytta forgangsröðun varðandi fjárveitingar til endurskipulagningar og uppbyggingar á heilbrigðiskerfinu í þágu sjúklinga og með bættu starfsumhverfi og kjörum heilbrigðisstétta.“ Nú má vel vera að sjálfstæðismenn hafi aðeins verið að ræða um kjör lækna, en ekki annarra heilbrigðisstétta, en það hefði verið betra að vita það fyrir kosningar. Ríkisstjórnin setti sér líka stefnu í heilbrigðismálum. Þar er sagt brýnt að vinna að langtímastefnumótun heilbrigðiskerfisins með eðlilegu samráði við fagfólk heilbrigðisstarfsfólks og það verður áhugavert að sjá hvað kemur út úr þeirri vinnu, sem hlýtur að vera vel á veg komin. Þar segir líka: „Íslenskt heilbrigðiskerfi verður að vera samkeppnisfært við nágrannalönd um tækjakost, aðbúnað sjúklinga og aðstæður starfsmanna.“ Það er morgunljóst að íslenskt heilbrigðiskerfi er ekkert af því sem ríkisstjórnin lofaði að það yrði í stefnuyfirlýsingu sinni sem samin var af þeim Bjarna og Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni í vorblíðunni á Laugarvatni fyrir tveimur árum. Ábyrgðina á því ástandi sem ríkir í heilbrigðismálum bera stjórnmálamenn svikalaust. Ekki bara þeir sem nú sitja við völdin, líka þeir sem árum og áratugum saman leyfðu ástandinu að þróast þannig að vel menntað og hæft starfsfólk flýr land. Þeir sem nú eru við stjórnvölinn eiga hins vegar að standa við það sem þeir lofuðu. Ef þjóðfélagið fer á hliðina við að hjúkrunarfræðingar hafi mannsæmandi laun, þá á einfaldlega ekki að lofa slíku fyrir kosningar. Loforð sem ekki á að standa við, eða lygar, hafa nefnilega afleiðingar og undan þeim svíður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kolbeinn Óttarsson Proppé Mest lesið Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson Skoðun
Engum blöðum er um það að fletta að ástandið í heilbrigðismálum þjóðarinnar er grafalvarlegt. Nokkur hundruð hjúkrunarfræðingar hafa sagt upp störfum á Landspítalanum. Páll Matthíasson, forstjóri Landspítalans, hefur sagt að byggja þurfi upp kerfið og nóg af öflugu starfsfólki sé lykilatriði. Hér á landi, vel að merkja, ekki í Noregi þar sem mikið af því góða starfsfólki sem nú starfar á spítalanum verður í vinnu í vetur. Forstjórinn og ráðamenn hafa líka sagt að nauðsynlegt sé að sátt náist um kjör stéttarinnar. Kannski er sáttina um kjör hjúkrunarfræðinga að finna hjá ráðamönnum, en hjúkrunarfræðingar sýndu það í verki í gær að hjá þeim er hana ekki að finna. Um 88% þeirra felldu kjarasamning og allt stefnir í að launadeilan fari fyrir gerðardóm. Viðbrögð Kristjáns Þórs Júlíussonar, ábyrgðarmanns heilbrigðismála, eru á þá leið að líklega þurfi að flytja inn erlenda hjúkrunarfræðinga. Og Bjarni Benediktsson fjármálaráðherra, maðurinn sem ber ábyrgð á kjörum hjúkrunarfræðinga, segir að málið eigi bara að fara í gerðardóm. Kristján og Bjarni eru báðir í Sjálfstæðisflokknum. Fyrir síðustu kosningar gaf sá flokkur eftirfarandi út, til að fá sem flesta til að kjósa sig, en út á það gengur kosningastefnuskrá: „Mikilvægt er að auka gegnsæi og breyta forgangsröðun við fjárveitingar til endurskipulagningar og uppbyggingar á heilbrigðiskerfinu í þágu sjúklinga og starfsfólks.“ Og til að skýra málið enn frekar var vitnað í ályktun velferðarnefndar síðasta landsfundar flokksins: „Leggja verður ríka áherslu á breytta forgangsröðun varðandi fjárveitingar til endurskipulagningar og uppbyggingar á heilbrigðiskerfinu í þágu sjúklinga og með bættu starfsumhverfi og kjörum heilbrigðisstétta.“ Nú má vel vera að sjálfstæðismenn hafi aðeins verið að ræða um kjör lækna, en ekki annarra heilbrigðisstétta, en það hefði verið betra að vita það fyrir kosningar. Ríkisstjórnin setti sér líka stefnu í heilbrigðismálum. Þar er sagt brýnt að vinna að langtímastefnumótun heilbrigðiskerfisins með eðlilegu samráði við fagfólk heilbrigðisstarfsfólks og það verður áhugavert að sjá hvað kemur út úr þeirri vinnu, sem hlýtur að vera vel á veg komin. Þar segir líka: „Íslenskt heilbrigðiskerfi verður að vera samkeppnisfært við nágrannalönd um tækjakost, aðbúnað sjúklinga og aðstæður starfsmanna.“ Það er morgunljóst að íslenskt heilbrigðiskerfi er ekkert af því sem ríkisstjórnin lofaði að það yrði í stefnuyfirlýsingu sinni sem samin var af þeim Bjarna og Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni í vorblíðunni á Laugarvatni fyrir tveimur árum. Ábyrgðina á því ástandi sem ríkir í heilbrigðismálum bera stjórnmálamenn svikalaust. Ekki bara þeir sem nú sitja við völdin, líka þeir sem árum og áratugum saman leyfðu ástandinu að þróast þannig að vel menntað og hæft starfsfólk flýr land. Þeir sem nú eru við stjórnvölinn eiga hins vegar að standa við það sem þeir lofuðu. Ef þjóðfélagið fer á hliðina við að hjúkrunarfræðingar hafi mannsæmandi laun, þá á einfaldlega ekki að lofa slíku fyrir kosningar. Loforð sem ekki á að standa við, eða lygar, hafa nefnilega afleiðingar og undan þeim svíður.
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun