Þegar skríllinn skellir aðlinum Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 30. maí 2015 07:00 Í neðanjarðarlest í Madríd situr sjötíu og eins árs gömul kona og les bókina hans Jóns Gnarr sem fjallar um það hvernig hann varð borgarstjóri og breytti heiminum. Þessi ofurhversdagslegi atburður var festur á filmu og er nú, eftir kosningarnar síðastliðna helgi, orðinn skemmtileg birtingarmynd nýrra tíma í stjórnmálum Spánverja. Og þar sem okkur Íslendingum finnst erfitt að finna til stolts þessa dagana sem hefur ekkert með hrúta eða kvikmyndagerð að gera þá getum við stært okkur af því að hafa kynt undir þessum nýju tímum í suðrinu. Þessi lestrarhestur er Manuela Carmena og verður hún líklegast næsti borgarstjóri Madrídar. Hún bauð sig fram í nýjum flokki og fékk álíka kosningu og mótframbjóðandi hennar, Esperanza Aguirre, margreynd stjórnmálakona úr hægriflokknum. Í Barselónu er Ada nokkur Colau í lykilstöðu eftir að hafa gjörsigrað kosningarnar þar. Kjarnakonan sú er ekki þekkt af rölti sínu um rauða dregla, fundabrölti við ráðherra né fjármálamógúla, né af glasaglingri með kóngum. Nei, við erum vanari að sjá hana í römmum greipum laganna varða í götumótmælum. Þetta er svona brjálæðingur, að mati heldra fólks. Það er afar athyglisvert að sjá hvernig hinir hefðbundnu stjórnmálamenn bregðast við innreið nýliðanna. Bragðinu sem beitt er eigum við Íslendingar líka til í okkar vopnabúri og notuðu menn það óspart þegar Jón Gnarr spratt fram á pólitíska sjónarsviðið og afsannaði þá kenningu að menn yrðu að vera heimaaldir flokksgæðingar til að geta valdið stórum stöðum. Eflaust man landinn hve menn reyndu að gera lítið úr þessari fígúru, hlógu að reynsluleysi hans og skilningsleysi. Menn sögðu þetta framtak hans brjálæði, dýrt djók, jafnvel Ginnungagap. Sumir létu sífellt í veðri vaka að hann kæmi ekki úr nógu merkilegum föðurhúsum og að uppgangur hans væri niðurlægjandi fyrir land og þjóð. En lífið hélt áfram þrátt fyrir allt og Manuela Carmena, sem væntanlega verður næsti borgarstjóri Madrídar, fékk sér far með neðanjarðarlestinni. Og á meðan náði hún sér í andagift í bók sem er ekki eftir hefðarmenn og reynslubolta eins og Júlíus Vífil Ingvarsson eða kanónu eins og Davíð Oddsson, heldur fígúruna Jón Gnarr. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson Skoðun
Í neðanjarðarlest í Madríd situr sjötíu og eins árs gömul kona og les bókina hans Jóns Gnarr sem fjallar um það hvernig hann varð borgarstjóri og breytti heiminum. Þessi ofurhversdagslegi atburður var festur á filmu og er nú, eftir kosningarnar síðastliðna helgi, orðinn skemmtileg birtingarmynd nýrra tíma í stjórnmálum Spánverja. Og þar sem okkur Íslendingum finnst erfitt að finna til stolts þessa dagana sem hefur ekkert með hrúta eða kvikmyndagerð að gera þá getum við stært okkur af því að hafa kynt undir þessum nýju tímum í suðrinu. Þessi lestrarhestur er Manuela Carmena og verður hún líklegast næsti borgarstjóri Madrídar. Hún bauð sig fram í nýjum flokki og fékk álíka kosningu og mótframbjóðandi hennar, Esperanza Aguirre, margreynd stjórnmálakona úr hægriflokknum. Í Barselónu er Ada nokkur Colau í lykilstöðu eftir að hafa gjörsigrað kosningarnar þar. Kjarnakonan sú er ekki þekkt af rölti sínu um rauða dregla, fundabrölti við ráðherra né fjármálamógúla, né af glasaglingri með kóngum. Nei, við erum vanari að sjá hana í römmum greipum laganna varða í götumótmælum. Þetta er svona brjálæðingur, að mati heldra fólks. Það er afar athyglisvert að sjá hvernig hinir hefðbundnu stjórnmálamenn bregðast við innreið nýliðanna. Bragðinu sem beitt er eigum við Íslendingar líka til í okkar vopnabúri og notuðu menn það óspart þegar Jón Gnarr spratt fram á pólitíska sjónarsviðið og afsannaði þá kenningu að menn yrðu að vera heimaaldir flokksgæðingar til að geta valdið stórum stöðum. Eflaust man landinn hve menn reyndu að gera lítið úr þessari fígúru, hlógu að reynsluleysi hans og skilningsleysi. Menn sögðu þetta framtak hans brjálæði, dýrt djók, jafnvel Ginnungagap. Sumir létu sífellt í veðri vaka að hann kæmi ekki úr nógu merkilegum föðurhúsum og að uppgangur hans væri niðurlægjandi fyrir land og þjóð. En lífið hélt áfram þrátt fyrir allt og Manuela Carmena, sem væntanlega verður næsti borgarstjóri Madrídar, fékk sér far með neðanjarðarlestinni. Og á meðan náði hún sér í andagift í bók sem er ekki eftir hefðarmenn og reynslubolta eins og Júlíus Vífil Ingvarsson eða kanónu eins og Davíð Oddsson, heldur fígúruna Jón Gnarr.