Kaldhæðnisleg örlög Krists Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 4. apríl 2015 07:00 Grátbólgin móðir fer með bænir frammi fyrir líkneski af Maríu mey, hún biður fyrir syni sínum sem er á sjónum. Þegar hún snýr sér við til að fara á brott má sjá tár renna úr augum líkneskisins því það veit að sonurinn drukknaði. Þessa harmþrungnu sögu sagði gríska skáldið Konstantínos Kavafís í einu ljóða sinna. Kemur það ætíð í koll mér um páskahátíðina þegar líkneski eru borin um bæi og borgir hér í Andalúsíu. Þó að ég sé genginn af trúnni tala ég til líkneskis Jesús enda fer þar frummynd frönsku byltingarinnar. „Njóttu þess að vera borinn á höndum,“ segi ég. „Þú afhjúpaðir hræsnarana sem gátu stjórnað með því að halda lýðnum í fávisku og þröngsýni. Sagðir prestunum að hjartalag skækjunnar væri betra en þeirra, faríseunum að líta inn á við áður en þeir dæmdu og yfirvaldinu sagðir þú að til væri annað yfirvald sem ekki stjórnaði af hégóma, vopnum, vélráðum og veraldlegu prjáli. Þú sem hentir gráðugu kaupmönnunum út úr musterinu.“ Hér á Spáni var alþýðunni stjórnað með þessu hætti. Veraldleg og andleg yfirvöld ásamt landeigendum héldu henni í heljargreipum fáfræðinnar og óttans. Hvað hafast þessir menn við í dag? Svo var það einn daginn að ég las páskapistil Jóns Baldvins Hannibalssonar sem kynnti sér páskaprjál sveitunganna hér í Andalúsíu að ég fór að leiða hugann að því hverjir það eru sem bera líkneski Krists um borgir og bæi. Það er einmitt aðallinn sem hann atti kappi við forðum, farísear nútímans, andlega og veraldlega yfirvaldið, landeigendurnir sem héldu lýðnum í fáviskuvistarböndum, leifarnar af fylgismönnum Francos og afturhaldsöflin sem taka nýjum og ferskum vindum eins og ógn við vald sitt. Reyndar leggur Antonio Banderas sínar herðar til í páskaprjálinu í Málaga en látum það liggja milli hluta. Ég held áfram að tala við líkneskið eftir þessa uppgötvun. Ég er reyndar farinn að biðja eins og sjómannsmóðirin forðum. Ég bið „fyrir alla muni, Súlli minn, ekki líta niður“. En ég sé það á þjáningunni í svip hans að hann er löngu búinn að komast að því hverjir halda á honum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun
Grátbólgin móðir fer með bænir frammi fyrir líkneski af Maríu mey, hún biður fyrir syni sínum sem er á sjónum. Þegar hún snýr sér við til að fara á brott má sjá tár renna úr augum líkneskisins því það veit að sonurinn drukknaði. Þessa harmþrungnu sögu sagði gríska skáldið Konstantínos Kavafís í einu ljóða sinna. Kemur það ætíð í koll mér um páskahátíðina þegar líkneski eru borin um bæi og borgir hér í Andalúsíu. Þó að ég sé genginn af trúnni tala ég til líkneskis Jesús enda fer þar frummynd frönsku byltingarinnar. „Njóttu þess að vera borinn á höndum,“ segi ég. „Þú afhjúpaðir hræsnarana sem gátu stjórnað með því að halda lýðnum í fávisku og þröngsýni. Sagðir prestunum að hjartalag skækjunnar væri betra en þeirra, faríseunum að líta inn á við áður en þeir dæmdu og yfirvaldinu sagðir þú að til væri annað yfirvald sem ekki stjórnaði af hégóma, vopnum, vélráðum og veraldlegu prjáli. Þú sem hentir gráðugu kaupmönnunum út úr musterinu.“ Hér á Spáni var alþýðunni stjórnað með þessu hætti. Veraldleg og andleg yfirvöld ásamt landeigendum héldu henni í heljargreipum fáfræðinnar og óttans. Hvað hafast þessir menn við í dag? Svo var það einn daginn að ég las páskapistil Jóns Baldvins Hannibalssonar sem kynnti sér páskaprjál sveitunganna hér í Andalúsíu að ég fór að leiða hugann að því hverjir það eru sem bera líkneski Krists um borgir og bæi. Það er einmitt aðallinn sem hann atti kappi við forðum, farísear nútímans, andlega og veraldlega yfirvaldið, landeigendurnir sem héldu lýðnum í fáviskuvistarböndum, leifarnar af fylgismönnum Francos og afturhaldsöflin sem taka nýjum og ferskum vindum eins og ógn við vald sitt. Reyndar leggur Antonio Banderas sínar herðar til í páskaprjálinu í Málaga en látum það liggja milli hluta. Ég held áfram að tala við líkneskið eftir þessa uppgötvun. Ég er reyndar farinn að biðja eins og sjómannsmóðirin forðum. Ég bið „fyrir alla muni, Súlli minn, ekki líta niður“. En ég sé það á þjáningunni í svip hans að hann er löngu búinn að komast að því hverjir halda á honum.