Afsakið roluskapinn Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 23. mars 2015 07:15 Ef þú varst viðstaddur einhver þeirra mótmæla sem áttu sér stað í kjölfar efnahagshrunsins 2008 eru góðar líkur á að ég hafi einnig verið þar. Ég lét reyndar aðra um hrópin og köllin, skildi kökuformin eftir heima og var þarna meira af einskærum áhuga á ringulreið, þó að vissulega blöskraði mér baktjaldamakkið, spillingin og græðgin sem komu okkur öllum á þennan hræðilega stað. Ég bjó á Leifsgötunni og gekk daglega niður á Austurvöll, stóð þar lengur en líkaminn vildi og sultardropana hefði mátt virkja og framleiða þannig rafmagn fyrir meðalstórt þorp. Ég vildi sjá eld, brotnar rúður og bíla á hvolfi. Það gladdi mig að sjá rolulegustu þjóð Evrópu svara fyrir sig og krefjast betri vinnubragða, þó ég hafi reyndar ekki gert það. Lítið sem ekkert hefur breyst síðan þá og enn sitja rugguhestar við stjórnvölinn, kjörnir af þeim sömu og kveiktu í Óslóartrénu. Og auðvitað kom að því aftur að almenningur fékk nóg. Fyrir rúmri viku var efnt til mótmæla við Alþingishúsið. Allir og ömmur þeirra mættu, á áttunda þúsund manns, þó einhverjir haldi því reyndar fram að þetta hafi bara verið Illugi Jökulsson og tveir frændur hans. Gott og vel. Ég var á staðnum og veit betur.Ég nennti þessu ekki. Það voru allir einum of prúðir og í góðum fíling fyrir minn smekk. Ég hlustaði á Illuga, hugsaði „heyr, heyr“ og fór svo og fékk mér ís. Daginn eftir var mótmælt aftur. Þá mættu í alvörunni bara Illugi Jökulsson og tveir frændur hans. Við erum orðin of slæmu vön. Ríkisstjórn Íslands þarf að gera eitthvað mun verra til að almenningur fari að kveikja í trjám. Rolan er svo sterk í okkur. Þar er ég jafn sekur og aðrir, mögulega aðeins sekari. Sorrí með mig. Ég hugsa til dæmis að ég nenni ekki að mæta aftur nema einhver ráðherrann verði staðinn að mannáti. Sem er reyndar alls ekki útilokað að gerist. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Haukur Viðar Alfreðsson Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun
Ef þú varst viðstaddur einhver þeirra mótmæla sem áttu sér stað í kjölfar efnahagshrunsins 2008 eru góðar líkur á að ég hafi einnig verið þar. Ég lét reyndar aðra um hrópin og köllin, skildi kökuformin eftir heima og var þarna meira af einskærum áhuga á ringulreið, þó að vissulega blöskraði mér baktjaldamakkið, spillingin og græðgin sem komu okkur öllum á þennan hræðilega stað. Ég bjó á Leifsgötunni og gekk daglega niður á Austurvöll, stóð þar lengur en líkaminn vildi og sultardropana hefði mátt virkja og framleiða þannig rafmagn fyrir meðalstórt þorp. Ég vildi sjá eld, brotnar rúður og bíla á hvolfi. Það gladdi mig að sjá rolulegustu þjóð Evrópu svara fyrir sig og krefjast betri vinnubragða, þó ég hafi reyndar ekki gert það. Lítið sem ekkert hefur breyst síðan þá og enn sitja rugguhestar við stjórnvölinn, kjörnir af þeim sömu og kveiktu í Óslóartrénu. Og auðvitað kom að því aftur að almenningur fékk nóg. Fyrir rúmri viku var efnt til mótmæla við Alþingishúsið. Allir og ömmur þeirra mættu, á áttunda þúsund manns, þó einhverjir haldi því reyndar fram að þetta hafi bara verið Illugi Jökulsson og tveir frændur hans. Gott og vel. Ég var á staðnum og veit betur.Ég nennti þessu ekki. Það voru allir einum of prúðir og í góðum fíling fyrir minn smekk. Ég hlustaði á Illuga, hugsaði „heyr, heyr“ og fór svo og fékk mér ís. Daginn eftir var mótmælt aftur. Þá mættu í alvörunni bara Illugi Jökulsson og tveir frændur hans. Við erum orðin of slæmu vön. Ríkisstjórn Íslands þarf að gera eitthvað mun verra til að almenningur fari að kveikja í trjám. Rolan er svo sterk í okkur. Þar er ég jafn sekur og aðrir, mögulega aðeins sekari. Sorrí með mig. Ég hugsa til dæmis að ég nenni ekki að mæta aftur nema einhver ráðherrann verði staðinn að mannáti. Sem er reyndar alls ekki útilokað að gerist.