Þumall upp Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 26. janúar 2015 00:00 Þessi lítilfjörlegi pistill er skrifaður við óvenjulegar aðstæður. Þannig er mál með vexti að ég varð fyrir því óláni á föstudaginn að renna í hálku á leiðinni niður tröppur. Höfuð og skrokkur sluppu vel en það var á kostnað þumalfingurs á hægri hendi. Hann tókst mér að kremja undir þungum afturendanum á mér og sársaukinn var eins og ég ímynda mér að ég upplifði ef ég fæddi meðalstóran fílsunga. Núna er þumallinn fjólublár, tvöfaldur að stærð og kippist til í takt við hjartsláttinn. Og öll hægri höndin svo gott sem ónothæf. Þetta er kannski ekkert svo gott efni í pistil, núna þegar ég hugsa betur um það, en þar sem ég get eingöngu notað vinstri höndina tók það mig rúmar tíu mínútur að komast hingað. Þess vegna tími ég ekki að byrja upp á nýtt og held því áfram. Sjáum hvernig þetta endar. Það er nefnilega alveg magnað hvað þessi örlitla og tímabundna fötlun mín skerðir lífsgæði mín mikið. Ég fékk augngotur frá öllum við kassann í Bónus um helgina þegar ég lét kærustuna um að setja vörurnar upp á færibandið, setja þær allar í poka og bera svo alla pokana út nema einn. „Þvílík mannleysa,“ hugsuðu allir og veltu því fyrir sér hvað hún sæi eiginlega við þennan sjálfselska samfélagsdragbít. Þetta er ekki allt. Hún þarf að renna upp og hneppa öllu sem ég klæði mig í, elda matinn, vaska upp og hlusta á mig væla allan daginn yfir því hvað ég eigi bágt. Ég var meira að segja að spá í að fá hana til að skrifa pistilinn fyrir mig en ákvað að eiga frekar inni smá „goodwill“ þegar ég hætti loks að geta haldið í mér og þarf að biðja hana að skeina mig. Ekki vorkenna henni samt. Hún gleymdi bóndadeginum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Haukur Viðar Alfreðsson Mest lesið Eignarhaldsfélag Ingu og hirðin hennar Davíð Bergmann Skoðun Bönnum íþróttamót barna fyrir kl. 10 um helgar Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Hverjir munu búa á Blikastaðalandi? Aldís Stefánsdóttir Skoðun Opið bréf til Ingu Sæland Ragnar Erling Hermannsson Skoðun Eru landeigendur við Þjórsá huldufólk? Þorgerður María Þorbjarnardóttir Skoðun Vatnamálalögin og Hvammsvirkjun: Almannaheill ? Mörður Árnason Skoðun Svar við greininni „Lífsstílslæknar og samsæriskenningar um mettaða fitu“ Hópur lækna Skoðun Rangfeðranir Sævar Þór Jónsson Skoðun Spurningar og svör um Evrópumál Jón Baldvin Hannibalsson Skoðun Ekkert samráð – ekkert traust Björg Eva Erlendsdóttir Skoðun
Þessi lítilfjörlegi pistill er skrifaður við óvenjulegar aðstæður. Þannig er mál með vexti að ég varð fyrir því óláni á föstudaginn að renna í hálku á leiðinni niður tröppur. Höfuð og skrokkur sluppu vel en það var á kostnað þumalfingurs á hægri hendi. Hann tókst mér að kremja undir þungum afturendanum á mér og sársaukinn var eins og ég ímynda mér að ég upplifði ef ég fæddi meðalstóran fílsunga. Núna er þumallinn fjólublár, tvöfaldur að stærð og kippist til í takt við hjartsláttinn. Og öll hægri höndin svo gott sem ónothæf. Þetta er kannski ekkert svo gott efni í pistil, núna þegar ég hugsa betur um það, en þar sem ég get eingöngu notað vinstri höndina tók það mig rúmar tíu mínútur að komast hingað. Þess vegna tími ég ekki að byrja upp á nýtt og held því áfram. Sjáum hvernig þetta endar. Það er nefnilega alveg magnað hvað þessi örlitla og tímabundna fötlun mín skerðir lífsgæði mín mikið. Ég fékk augngotur frá öllum við kassann í Bónus um helgina þegar ég lét kærustuna um að setja vörurnar upp á færibandið, setja þær allar í poka og bera svo alla pokana út nema einn. „Þvílík mannleysa,“ hugsuðu allir og veltu því fyrir sér hvað hún sæi eiginlega við þennan sjálfselska samfélagsdragbít. Þetta er ekki allt. Hún þarf að renna upp og hneppa öllu sem ég klæði mig í, elda matinn, vaska upp og hlusta á mig væla allan daginn yfir því hvað ég eigi bágt. Ég var meira að segja að spá í að fá hana til að skrifa pistilinn fyrir mig en ákvað að eiga frekar inni smá „goodwill“ þegar ég hætti loks að geta haldið í mér og þarf að biðja hana að skeina mig. Ekki vorkenna henni samt. Hún gleymdi bóndadeginum.