Þvottadagur Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 19. október 2015 08:00 Frá því ég flutti úr foreldrahúsum hef ég þurft að þvo sjálfur af mér spjarirnar. Mér hefur aldrei þótt það neitt tiltökumál, enda er 21. öldin gengin í garð og enginn þarf lengur að kjaga með stútfullt vaskafat af óhreinum naríum niður í Laugardal til þess að viðhalda sæmilegum hreinlætisstuðli. Ég lenti í ýmsu í þeim fjölmörgu þvottahúsum sem ég neyddist til að brúka fyrstu árin. Í einhverju þríbýlinu sá ég úthverfar fullorðinsbrækur með þykku bremsufari efst í þvottakörfu mannsins á miðhæðinni. Í öðru þvottahúsi stóð nakið gamalmenni og spúlaði á sér undirvagninn með garðslöngu. En eftir að ég komst í húsnæði með þokkalegri aðstöðu fór mér að þykja þvottadagur skemmtilegasti dagur vikunnar. Já, það er gaman að þvo þó að það fylgi þessu nokkur bið á milli véla. En svo klárar vélin og þá fæ ég að gera það skemmtilegasta; að raða blautum þvotti á takmarkaðan fjölda snúra. Það krefst nefnilega heilmikillar útsjónarsemi. Stórar flíkur setur maður beint á ofn til að spara snúrupláss, annað fer á stólbök og herðatré, því hluti af þessu verður að ná að þorna áður en næsta vél klárar. Þá getur maður byrjað að brjóta saman og þá er þetta frábæra eins manns færiband komið á fulla ferð. Þetta er svipuð tilfinning og að púsla 5.000 bita púsl með mynd af einhverjum kastala — þar sem 2.000 bitar eru bara lauf. Krefjandi, en hrikalega hollt fyrir heilann. Því miður klárast þvotturinn á endanum. Einhverjar flíkur hafa þá stundum fengið að fara aukaferð. Kannski voru þær ekki orðnar alveg nógu hreinar. En þá hef ég líka sett extra lítið þvottaduft. Út af náttúrunni og því öllu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Haukur Viðar Alfreðsson Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun
Frá því ég flutti úr foreldrahúsum hef ég þurft að þvo sjálfur af mér spjarirnar. Mér hefur aldrei þótt það neitt tiltökumál, enda er 21. öldin gengin í garð og enginn þarf lengur að kjaga með stútfullt vaskafat af óhreinum naríum niður í Laugardal til þess að viðhalda sæmilegum hreinlætisstuðli. Ég lenti í ýmsu í þeim fjölmörgu þvottahúsum sem ég neyddist til að brúka fyrstu árin. Í einhverju þríbýlinu sá ég úthverfar fullorðinsbrækur með þykku bremsufari efst í þvottakörfu mannsins á miðhæðinni. Í öðru þvottahúsi stóð nakið gamalmenni og spúlaði á sér undirvagninn með garðslöngu. En eftir að ég komst í húsnæði með þokkalegri aðstöðu fór mér að þykja þvottadagur skemmtilegasti dagur vikunnar. Já, það er gaman að þvo þó að það fylgi þessu nokkur bið á milli véla. En svo klárar vélin og þá fæ ég að gera það skemmtilegasta; að raða blautum þvotti á takmarkaðan fjölda snúra. Það krefst nefnilega heilmikillar útsjónarsemi. Stórar flíkur setur maður beint á ofn til að spara snúrupláss, annað fer á stólbök og herðatré, því hluti af þessu verður að ná að þorna áður en næsta vél klárar. Þá getur maður byrjað að brjóta saman og þá er þetta frábæra eins manns færiband komið á fulla ferð. Þetta er svipuð tilfinning og að púsla 5.000 bita púsl með mynd af einhverjum kastala — þar sem 2.000 bitar eru bara lauf. Krefjandi, en hrikalega hollt fyrir heilann. Því miður klárast þvotturinn á endanum. Einhverjar flíkur hafa þá stundum fengið að fara aukaferð. Kannski voru þær ekki orðnar alveg nógu hreinar. En þá hef ég líka sett extra lítið þvottaduft. Út af náttúrunni og því öllu.