Langlundargeð lúinna Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 31. desember 2014 07:00 Ég heyrði á tal afgreiðslustúlknanna frammi í búðinni gegnum jólatónlistina. Ég var á bak við tjald að máta kjól, taldi mig loksins búna að finna jólakjólinn. Mér leiðist ekkert að skoða föt í búðum og hafði eytt bróðurparti kvöldsins í Kringlunni á rápi milli verslana. Stoppaði í millitíðinni til að fá mér hressingu, kaffifrappó með þeyttum rjóma og var einmitt að svolgra í mig síðasta sopann, rjómablandaðan úr botninum, þegar ég heyrði aðra afgreiðslustúlkuna segja við hina að hún hefði ekkert komist í kvöldmat. Klukkan var langt gengin í tíu. Önnur afgreiðslustúlka leitaði lengi á lagernum fyrir mig að umbúðum sem ekki sæist í gegnum svo sá sem var með mér í búðinni sæi ekki hvað ég var að kaupa. Ég tafði hana með þessu en hún rétti mér pokann brosandi og óskaði mér gleðilegra jóla áður en hún sneri sér að næsta. Í annarri verslun gerði stúlkan á kassanum grín að sjálfri sér þegar hún nefndi allt aðra upphæð við mig en stóð á skjánum, „það er greinilega komið að háttatíma hjá mér“, sagði hún hlæjandi. Strákurinn sem afgreiddi mig í Hagkaupi rétt fyrir lokun baðst afsökunar á stórum geispa sem hann gat ekki með nokkru móti hamið. Spurði mig svo hvort ég væri ekki bara í góðu skapi samt. Á eftir mér var löng röð af fólki sem hann átti eftir að afgreiða en ég dólaði mér heim. Kvöldið hafði verið hið ljúfasta, hjá mér. Í blöðunum las ég lýsingar starfsmanns í verslun sem hafði verið sleginn utan undir af viðskiptavini. Öðrum hafði verið úthúðað fyrir að spyrja hversu marga poka viðskiptavinurinn ætlaði að nota og fleiri höfðu verið grættir af argandi frekjuhundum. Dónaskapur gagnvart afgreiðslufólki er fastur liður í jólastressinu, svo fastur að búin voru til sérstök barmmerki til að minna fólk á að sýna því kurteisi. Þau sem afgreiddu mig dauðlúin undir kvöld í Kringlunni þurftu þó engin barmmerki til að minna sig á að brosa til mín. Ég vona að þau hafi átt notaleg jól. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson Skoðun
Ég heyrði á tal afgreiðslustúlknanna frammi í búðinni gegnum jólatónlistina. Ég var á bak við tjald að máta kjól, taldi mig loksins búna að finna jólakjólinn. Mér leiðist ekkert að skoða föt í búðum og hafði eytt bróðurparti kvöldsins í Kringlunni á rápi milli verslana. Stoppaði í millitíðinni til að fá mér hressingu, kaffifrappó með þeyttum rjóma og var einmitt að svolgra í mig síðasta sopann, rjómablandaðan úr botninum, þegar ég heyrði aðra afgreiðslustúlkuna segja við hina að hún hefði ekkert komist í kvöldmat. Klukkan var langt gengin í tíu. Önnur afgreiðslustúlka leitaði lengi á lagernum fyrir mig að umbúðum sem ekki sæist í gegnum svo sá sem var með mér í búðinni sæi ekki hvað ég var að kaupa. Ég tafði hana með þessu en hún rétti mér pokann brosandi og óskaði mér gleðilegra jóla áður en hún sneri sér að næsta. Í annarri verslun gerði stúlkan á kassanum grín að sjálfri sér þegar hún nefndi allt aðra upphæð við mig en stóð á skjánum, „það er greinilega komið að háttatíma hjá mér“, sagði hún hlæjandi. Strákurinn sem afgreiddi mig í Hagkaupi rétt fyrir lokun baðst afsökunar á stórum geispa sem hann gat ekki með nokkru móti hamið. Spurði mig svo hvort ég væri ekki bara í góðu skapi samt. Á eftir mér var löng röð af fólki sem hann átti eftir að afgreiða en ég dólaði mér heim. Kvöldið hafði verið hið ljúfasta, hjá mér. Í blöðunum las ég lýsingar starfsmanns í verslun sem hafði verið sleginn utan undir af viðskiptavini. Öðrum hafði verið úthúðað fyrir að spyrja hversu marga poka viðskiptavinurinn ætlaði að nota og fleiri höfðu verið grættir af argandi frekjuhundum. Dónaskapur gagnvart afgreiðslufólki er fastur liður í jólastressinu, svo fastur að búin voru til sérstök barmmerki til að minna fólk á að sýna því kurteisi. Þau sem afgreiddu mig dauðlúin undir kvöld í Kringlunni þurftu þó engin barmmerki til að minna sig á að brosa til mín. Ég vona að þau hafi átt notaleg jól.
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun