Jól

Hin fyrstu jól

Það dimmir og hljóðnar í Davíðsborg

í dvala sig strætin þagga

í bæn hlýtur svölun brotleg sál

frá brunni himneskra dagga

öll jörðin er sveipuð jólasnjó

og jatan er ungbarnsvagga.

Og stjarna skín gegn um skýjahjúp

með skærum lýsandi bjarma

og inn í fjárhúsið birtan berst

og barnið réttir út arma

en móðirin sælasti svanni heims

hún sefur með bros um hvarma

Og hjarðmaður birtist um húsið allt

ber höfga reykelsisangan

í huga flytur hann himni þökk

og hjalar við reifastrangann

svo gerir hann krossmark, krýpur fram

og kyssir barnið á vangann.



Texti: Kristján frá Djúpalæk. Lag: Ingibjörg Þorbergs.



×