Ástarjátning Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 22. september 2014 07:00 Ég elska plötur. Hvort sem það er Glass Houses með Billy Joel eða Once Upon the Cross með Deicide þá finnst mér hljómplatan hið fullkomna listform. Átta til tólf lög, þrjátíu til sextíu mínútur, upphaf, miðja og endir. Ég elska að velta fyrir mér uppröðun laga á hljómplötu. Fyrsta lagið er gríðarlega mikilvægt. Seinasta lagið einnig. Þetta eru lögin sem binda plötuna saman. Fyrsta lagið er agnið. Seinasta lagið er það sem ræður úrslitum um það hvort þú hlustar aftur á plötuna eða ekki. Ég elska að hlusta á plötur í fartölvuhátölurum, í símanum mínum, á Spotify, á geisladiskum, í lélegum bílgræjum og á vínylplötum. Ég nenni ekki að snobba fyrir afspilunarbúnaði. Vínyll er frábær og eigulegur. En iTunes er líka frábært. Stundum hlusta ég meira að segja á heilar plötur á YouTube. Ég vil innihaldið, fyrst og fremst. Ég elska tónlistarfólk sem gefur ennþá út plötur. Dauða hljómplötunnar hefur verið spáð í mörg ár og það má vel vera að platan sé nú þegar dauð í augum margra. Tónlistarfólk sem gefur skít í plötur og gefur bara út stök lög hefur eflaust heilmikið til síns máls. Af hverju að kaupa fjögur góð lög og sex miðlungsgóð á 2.500 kall í stað þess að kaupa bara góðu lögin fjögur og vínarbrauð fyrir mismuninn? Ég skil reyndar hugsunina á bak við það að kaupa heildarpakkann. Ég elska nefnilega líka uppfyllingarefnið. Lögin sem lyfta bestu lögunum upp á enn hærra plan. Prófaðu að hlusta á safnplötu með hljómsveit sem á ógrynni af frábærum lögum. Stundum verður það hreinlega of mikið. Svona eins og að smyrja Nutella ofan á Lindubuff (ég hef ekki gert það, ég lofa). Ég þarf tíma til að ná áttum eftir lag eins og Blackened með Metallica. Þá er fínt að dotta yfir einhverju miðjumoði í smástund. Ég hata þá staðreynd að einhvern daginn muni tónlistarfólk mögulega hætta að gefa út plötur. En þangað til það gerist ætla ég að nota tímann og reyna að hlusta á sem flestar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Haukur Viðar Alfreðsson Mest lesið Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Glundroði Sjálfstæðisflokksins bitnar á hagstjórn og innviðum Árni Rúnar Þorvaldsson Skoðun
Ég elska plötur. Hvort sem það er Glass Houses með Billy Joel eða Once Upon the Cross með Deicide þá finnst mér hljómplatan hið fullkomna listform. Átta til tólf lög, þrjátíu til sextíu mínútur, upphaf, miðja og endir. Ég elska að velta fyrir mér uppröðun laga á hljómplötu. Fyrsta lagið er gríðarlega mikilvægt. Seinasta lagið einnig. Þetta eru lögin sem binda plötuna saman. Fyrsta lagið er agnið. Seinasta lagið er það sem ræður úrslitum um það hvort þú hlustar aftur á plötuna eða ekki. Ég elska að hlusta á plötur í fartölvuhátölurum, í símanum mínum, á Spotify, á geisladiskum, í lélegum bílgræjum og á vínylplötum. Ég nenni ekki að snobba fyrir afspilunarbúnaði. Vínyll er frábær og eigulegur. En iTunes er líka frábært. Stundum hlusta ég meira að segja á heilar plötur á YouTube. Ég vil innihaldið, fyrst og fremst. Ég elska tónlistarfólk sem gefur ennþá út plötur. Dauða hljómplötunnar hefur verið spáð í mörg ár og það má vel vera að platan sé nú þegar dauð í augum margra. Tónlistarfólk sem gefur skít í plötur og gefur bara út stök lög hefur eflaust heilmikið til síns máls. Af hverju að kaupa fjögur góð lög og sex miðlungsgóð á 2.500 kall í stað þess að kaupa bara góðu lögin fjögur og vínarbrauð fyrir mismuninn? Ég skil reyndar hugsunina á bak við það að kaupa heildarpakkann. Ég elska nefnilega líka uppfyllingarefnið. Lögin sem lyfta bestu lögunum upp á enn hærra plan. Prófaðu að hlusta á safnplötu með hljómsveit sem á ógrynni af frábærum lögum. Stundum verður það hreinlega of mikið. Svona eins og að smyrja Nutella ofan á Lindubuff (ég hef ekki gert það, ég lofa). Ég þarf tíma til að ná áttum eftir lag eins og Blackened með Metallica. Þá er fínt að dotta yfir einhverju miðjumoði í smástund. Ég hata þá staðreynd að einhvern daginn muni tónlistarfólk mögulega hætta að gefa út plötur. En þangað til það gerist ætla ég að nota tímann og reyna að hlusta á sem flestar.
Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun
Hver ætlar að taka fimmtu vaktina? Ákall til stjórnmálaflokka María Fjóla Harðardóttir,Halla Thoroddsen Skoðun