Bakþankar

Tímaflakk í flutningum

Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar
Ég hef lítið ferðast um internetið síðustu daga. Hef bara ekki mátt vera að því þar sem ég stend í flutningum og ekki er boðið upp á nethangs á meðan. Hver einasta klukkustund síðustu sólarhringa hefur farið í að pakka niður í kassa, bera kassa, mála, þrífa og taka upp úr kössum og sér ekki fyrir endann á ósköpunum enn.

Nettengingu hefur ekki verið komið á á nýjum stað og samband mitt við umheiminn því takmarkað. Ég sá ekki Eurovision, veit ekkert hvaða lög komust áfram, missti af True Detective og get ekki tekið þátt í umræðunni við kaffivélina af nokkru viti. Mér leið eins og ég hefði stungið höfðinu í sand. Ég varð að bæta úr þessu og um leið og ég komst í samband reyndi ég að glöggva mig umræðunni. Hafði ég misst af einhverju?

Það fyrsta sem ég rak augun í var að á Facebook deildi fólk myndum af kennsluefni í íslenskum skólum þar sem krökkunum var ýmist kennd úrelt og fordómafull orðanotkun í bókinni Við lesum C, eða staðlaðar hugmyndir um kynhlutverk í Þjóðfélagsfræði fyrir grunnskóla. Ég komst í fúlt skap við að lesa þetta og ekki batnaði það þegar ég sá að í Þjóðfélagsfræðibókinni var að finna mynd af nýafstaðinni fæðingu og voru fótleggir móðurinnar í mynd. Hún var í háhæluðum skóm, gylltum á lit og með rauðlakkaðar táneglur! Sjálfsagt má kalla það mína eigin fordóma en ég tengi gyllta pinnahæla frekar við fantasíur karla en fæðingu barns. Skapið versnaði enn. Hafði ég farið aftur í tíma í flutningunum?

Ég fékk staðfestingu á því þegar ég hélt netferðinni áfram. Ég gat ekki betur séð en að Icesave-draugurinn hefði vaknað upp meðan ég stóð í ströngu.

Ég slökkti bara. Stakk höfðinu aftur í sandinn og tók til við kassana á ný.






×