Vitlaus eða siðlaus? Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 9. janúar 2013 16:00 "Þegar snýr að hrollvekjum er það víst orðin klisja að tala um klisjur, en þær eru flestar hér.“ Bíó. Sinister. Leikstjórn: Scott Derrickson. Leikarar: Ethan Hawke, Juliet Rylance, Fred Thompson, Vincent D'Onofrio, James Ransone, Clare Foley, Michael Hall D'Addario. Rithöfundur flyst ásamt fjölskyldu sinni til smábæjar, þar sem hann hefur keypt hús sem fjöldamorð var framið í skömmu áður. Þetta gerir snillingurinn án þess að upplýsa eiginkonu sína um atburðina, en hann hyggst skrifa um þá bók. Uppi á háalofti hússins finnur hann svo pappakassa sem inniheldur sýningarvél og nokkra filmubauka, og er myndefnið miður kræsilegt. Þegar snýr að hrollvekjum er það víst orðin klisja að tala um klisjur, en þær eru flestar hér. Nægir þar að nefna höfuðklisjuna, drykkfellda rithöfundinn sem reynir að skrifa bók í miðjum draugagangi. Hér höfum við Ethan Hawke, flottan leikara sem er fyrir löngu búinn að sanna sig, reynandi sitt besta í vonlausum karakter sem maður veit aldrei almennilega hvort er vitlaus eða siðlaus. Hélt hann að konan sín yrði meira en sólarhring að komast að því að hún byggi á vettvangi fjöldamorðs? Krakkarnir þeirra heyrðu allavega af því strax á fyrsta skóladegi. Og hví ætti okkur ekki að vera skítsama um mann sem heldur mikilvægum sönnunargögnum í morðmáli fyrir sjálfan sig og bókina sína? Suma handritsgalla mætti reyndar fyrirgefa ef Sinister væri nógu hrollvekjandi, sem hún er alls ekki. Þó verð ég að telja henni það til tekna að hún lætur það eiga sig að bregða manni að óþörfu. Hér eru samt börn sem hreyfa sig undarlega, hopp-klippingar (jump cuts) og hljóðið keyrt í botn þegar púkarnir birtast. Allt glataði þetta ferskleika sínum fyrir löngu, jafnvel fyrir skræfu á borð við undirritaðan. Hrollvekja sem tekst ekki að hræða áhorfandann er eins og íslenska handboltalandsliðið þegar markmaðurinn er ekki í stuði. Leikurinn tapast þó að aðrir leikmenn spili fullkomlega. Niðurstaða: Hér er mikið reynt en ekkert gengur. Sinister er rýrasti hrollur síðasta árs. Gagnrýni Mest lesið Kátir tískukarlar hjá Kölska Tíska og hönnun Kvaddi dramað og flutti fyrir ástina Lífið Maður þurfti ekki að vera skyggn Gagnrýni Ein lausn er að liggja hlið við hlið og fróa sér Lífið Verslunarhjón selja glæsivillu í 108 Lífið Selur slapp úr hvalskjafti Lífið „Það spurði þig enginn“ Lífið Okkar eigið Ísland: Skelltu sér í slímuga laug Lífið Eitt stærsta bílabíó landsins fer fram um helgina Lífið Gáfu dótturinni þrjú nöfn Lífið Fleiri fréttir Maður þurfti ekki að vera skyggn Melódrama, morð og hæfilega mikið bótox Sunna Gunnlaugs í skugga karlrembu á djasshátíð Alien Romulus: Ungmenna Alien May December: Seint koma sumir en koma þó Sjá meira
Bíó. Sinister. Leikstjórn: Scott Derrickson. Leikarar: Ethan Hawke, Juliet Rylance, Fred Thompson, Vincent D'Onofrio, James Ransone, Clare Foley, Michael Hall D'Addario. Rithöfundur flyst ásamt fjölskyldu sinni til smábæjar, þar sem hann hefur keypt hús sem fjöldamorð var framið í skömmu áður. Þetta gerir snillingurinn án þess að upplýsa eiginkonu sína um atburðina, en hann hyggst skrifa um þá bók. Uppi á háalofti hússins finnur hann svo pappakassa sem inniheldur sýningarvél og nokkra filmubauka, og er myndefnið miður kræsilegt. Þegar snýr að hrollvekjum er það víst orðin klisja að tala um klisjur, en þær eru flestar hér. Nægir þar að nefna höfuðklisjuna, drykkfellda rithöfundinn sem reynir að skrifa bók í miðjum draugagangi. Hér höfum við Ethan Hawke, flottan leikara sem er fyrir löngu búinn að sanna sig, reynandi sitt besta í vonlausum karakter sem maður veit aldrei almennilega hvort er vitlaus eða siðlaus. Hélt hann að konan sín yrði meira en sólarhring að komast að því að hún byggi á vettvangi fjöldamorðs? Krakkarnir þeirra heyrðu allavega af því strax á fyrsta skóladegi. Og hví ætti okkur ekki að vera skítsama um mann sem heldur mikilvægum sönnunargögnum í morðmáli fyrir sjálfan sig og bókina sína? Suma handritsgalla mætti reyndar fyrirgefa ef Sinister væri nógu hrollvekjandi, sem hún er alls ekki. Þó verð ég að telja henni það til tekna að hún lætur það eiga sig að bregða manni að óþörfu. Hér eru samt börn sem hreyfa sig undarlega, hopp-klippingar (jump cuts) og hljóðið keyrt í botn þegar púkarnir birtast. Allt glataði þetta ferskleika sínum fyrir löngu, jafnvel fyrir skræfu á borð við undirritaðan. Hrollvekja sem tekst ekki að hræða áhorfandann er eins og íslenska handboltalandsliðið þegar markmaðurinn er ekki í stuði. Leikurinn tapast þó að aðrir leikmenn spili fullkomlega. Niðurstaða: Hér er mikið reynt en ekkert gengur. Sinister er rýrasti hrollur síðasta árs.
Gagnrýni Mest lesið Kátir tískukarlar hjá Kölska Tíska og hönnun Kvaddi dramað og flutti fyrir ástina Lífið Maður þurfti ekki að vera skyggn Gagnrýni Ein lausn er að liggja hlið við hlið og fróa sér Lífið Verslunarhjón selja glæsivillu í 108 Lífið Selur slapp úr hvalskjafti Lífið „Það spurði þig enginn“ Lífið Okkar eigið Ísland: Skelltu sér í slímuga laug Lífið Eitt stærsta bílabíó landsins fer fram um helgina Lífið Gáfu dótturinni þrjú nöfn Lífið Fleiri fréttir Maður þurfti ekki að vera skyggn Melódrama, morð og hæfilega mikið bótox Sunna Gunnlaugs í skugga karlrembu á djasshátíð Alien Romulus: Ungmenna Alien May December: Seint koma sumir en koma þó Sjá meira