Liðleskjur og aumingjar! 18. desember 2012 06:00 Um hátíðir minnumst við hinna látnu, ástvina og maka, fjölskyldumeðlima og vina. Heimsókn í kirkjugarðinn tilheyrir hátíðunum og það eru tregafull spor á stundum að ganga að leiði ástvinar. Það að missa einhvern náinn er sár sem aldrei grær að fullu, sérstaklega þegar sá sem frá hverfur er í blóma lífsins. Hvert okkar tekst á við slíkt á sinn eigin hátt, minningarnar eru margar og tilfinningarnar geta verið miklar, sveiflast mikið og varað lengi. Því þykir okkur flestum ákveðin huggun í því að votta hinum látnu virðingu okkar með heimsókn til þeirra og jafnvel kveikja á kerti og leggja niður skreytingu til marks um það að viðkomandi var hluti af lífi okkar sem við munum ekki gleyma. Stolið af leiðinu Ég fór í blómabúð um helgina með konunni til að kaupa skreytingu á leiði látins ættingja. Það sem ég heyrði þar fékk á mig og gerði mig leiðan og í raun líka reiðan. Þar var eldri maður sem var að koma annan daginn í röð til að kaupa skreytingu á leiði fyrrverandi eiginkonu sinnar, en þeirri sem hann hafði keypt daginn áður hafði verið stolið af leiðinu af einhverjum óprúttnum aðilanum. Ég var steinhissa og fann til með honum enda sárt að missa ástvini og þykir tilhlýðilegt að skreyta og hugsa vel um leiði sinna nánustu. Um leið og hann gengur hnarreistur út með pokann á leið í kirkjugarðinn og lokar á eftir sér segir afgreiðslukonan að þetta sé ekki sá fyrsti né heldur sá síðasti sem muni þurfa að koma til að endurnýja skreytingar sem hefur verið hnuplað. Þetta er rakalaus ósvífni og eiginlega alveg ótrúlegt að einhver skuli leggjast svo lágt að stela af hinum látnu og þar með vanvirða minningu þeirra. Ég kannaði hvort slík háttsemi væri algeng og var mér tjáð að því miður kæmi þetta fyrir og væri afar sorgleg hegðun. Einn sagðist hafa fundið ráð svo það væri erfiðara að fjarlægja skreytingar, en það væri gert með því að berja niður festingar einhvers konar ofan í jörðina, helst hella vatni meðfram svo þar frjósi og nota slíkt sem „akkeri" nokkurs konar og festu til að þær fjúki ekki eða sé hreinlega stolið. Ættu að skammast sín Nú kann svo að vera að þessi hegðun hafi eitthvað breyst frá því sem áður var, mögulega hefur fólk minna fé milli handanna sökum hinnar margumtöluðu kreppu og því komi til þessa. Það er hins vegar léleg skýring og ónothæf um athæfi sem þetta og tek ég ekkert mark á henni. Þá ætlast ég hreinlega til þess að það sem ég ákveð að leggja á leiði fái að vera þar í friði. Nú er auðvitað mikilvægt að kirkjugarðar séu vel hirtir og er skiljanlegt að blóm sem eru farin að fölna séu tekin niður af starfsmönnum garðanna eða aðstandendum sjálfum, en það er ekki það sem ég er að tala um. Þeir sem hafa stolið af leiðum annarra, og gildir þá einu hver ástæðan er, ættu vitaskuld að skammast sín og gera slíkt aldrei framar. Það er harðneskjulegt og er vond framkoma við tilfinningar og ást þeirra sem leggja sig fram um að sinna leiði þeirra sem þeir hafa misst. Það er ekkert sem réttlætir þá hegðun og eflaust hægt að viðhafa mörg orð um þann sem slíkt framkvæmir, en að mínu viti ber það vott um fyrirlitningu og dómgreindarleysi viðkomandi. Það er í mínum huga eiginlega ekki hægt að kalla slíkan aðila annað en liðleskju og aumingja, afsakið orðbragðið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fastir pennar Skoðanir Teitur Guðmundsson Mest lesið Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Það er allt í lagi að vera þú sjálfur - Opið bréf til Snorra Mássonar Kári Stefánsson Skoðun Nándarhryðjuverk er mannréttindabrot sem fær lítil viðbrögð frá samfélaginu Birna Sól Daníelsdóttir, Helga Benediktsdóttir,Telma Lísa Elmarsdóttir Skoðun Willum Þór – fyrir konur Heiðdís Geirsdóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Hjördís Guðný Guðmundsdóttir Skoðun Af hverju kýs ég Samfylkinguna? Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Annarra manna peningar eru peningar okkar allra Davíð Þór Jónsson Skoðun Hver er munurinn á Viðreisn og Samfylkingu? Soffía Svanhvít Árnadóttir Skoðun Bannað að lækna sykursýki II Lukka Pálsdóttir Skoðun Foreldrar, ömmur og afar þessa lands - áskorun til ykkar! Ragnheiður Stephensen Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun
Um hátíðir minnumst við hinna látnu, ástvina og maka, fjölskyldumeðlima og vina. Heimsókn í kirkjugarðinn tilheyrir hátíðunum og það eru tregafull spor á stundum að ganga að leiði ástvinar. Það að missa einhvern náinn er sár sem aldrei grær að fullu, sérstaklega þegar sá sem frá hverfur er í blóma lífsins. Hvert okkar tekst á við slíkt á sinn eigin hátt, minningarnar eru margar og tilfinningarnar geta verið miklar, sveiflast mikið og varað lengi. Því þykir okkur flestum ákveðin huggun í því að votta hinum látnu virðingu okkar með heimsókn til þeirra og jafnvel kveikja á kerti og leggja niður skreytingu til marks um það að viðkomandi var hluti af lífi okkar sem við munum ekki gleyma. Stolið af leiðinu Ég fór í blómabúð um helgina með konunni til að kaupa skreytingu á leiði látins ættingja. Það sem ég heyrði þar fékk á mig og gerði mig leiðan og í raun líka reiðan. Þar var eldri maður sem var að koma annan daginn í röð til að kaupa skreytingu á leiði fyrrverandi eiginkonu sinnar, en þeirri sem hann hafði keypt daginn áður hafði verið stolið af leiðinu af einhverjum óprúttnum aðilanum. Ég var steinhissa og fann til með honum enda sárt að missa ástvini og þykir tilhlýðilegt að skreyta og hugsa vel um leiði sinna nánustu. Um leið og hann gengur hnarreistur út með pokann á leið í kirkjugarðinn og lokar á eftir sér segir afgreiðslukonan að þetta sé ekki sá fyrsti né heldur sá síðasti sem muni þurfa að koma til að endurnýja skreytingar sem hefur verið hnuplað. Þetta er rakalaus ósvífni og eiginlega alveg ótrúlegt að einhver skuli leggjast svo lágt að stela af hinum látnu og þar með vanvirða minningu þeirra. Ég kannaði hvort slík háttsemi væri algeng og var mér tjáð að því miður kæmi þetta fyrir og væri afar sorgleg hegðun. Einn sagðist hafa fundið ráð svo það væri erfiðara að fjarlægja skreytingar, en það væri gert með því að berja niður festingar einhvers konar ofan í jörðina, helst hella vatni meðfram svo þar frjósi og nota slíkt sem „akkeri" nokkurs konar og festu til að þær fjúki ekki eða sé hreinlega stolið. Ættu að skammast sín Nú kann svo að vera að þessi hegðun hafi eitthvað breyst frá því sem áður var, mögulega hefur fólk minna fé milli handanna sökum hinnar margumtöluðu kreppu og því komi til þessa. Það er hins vegar léleg skýring og ónothæf um athæfi sem þetta og tek ég ekkert mark á henni. Þá ætlast ég hreinlega til þess að það sem ég ákveð að leggja á leiði fái að vera þar í friði. Nú er auðvitað mikilvægt að kirkjugarðar séu vel hirtir og er skiljanlegt að blóm sem eru farin að fölna séu tekin niður af starfsmönnum garðanna eða aðstandendum sjálfum, en það er ekki það sem ég er að tala um. Þeir sem hafa stolið af leiðum annarra, og gildir þá einu hver ástæðan er, ættu vitaskuld að skammast sín og gera slíkt aldrei framar. Það er harðneskjulegt og er vond framkoma við tilfinningar og ást þeirra sem leggja sig fram um að sinna leiði þeirra sem þeir hafa misst. Það er ekkert sem réttlætir þá hegðun og eflaust hægt að viðhafa mörg orð um þann sem slíkt framkvæmir, en að mínu viti ber það vott um fyrirlitningu og dómgreindarleysi viðkomandi. Það er í mínum huga eiginlega ekki hægt að kalla slíkan aðila annað en liðleskju og aumingja, afsakið orðbragðið.
Nándarhryðjuverk er mannréttindabrot sem fær lítil viðbrögð frá samfélaginu Birna Sól Daníelsdóttir, Helga Benediktsdóttir,Telma Lísa Elmarsdóttir Skoðun
Willum Þór – fyrir konur Heiðdís Geirsdóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Hjördís Guðný Guðmundsdóttir Skoðun
Nándarhryðjuverk er mannréttindabrot sem fær lítil viðbrögð frá samfélaginu Birna Sól Daníelsdóttir, Helga Benediktsdóttir,Telma Lísa Elmarsdóttir Skoðun
Willum Þór – fyrir konur Heiðdís Geirsdóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Hjördís Guðný Guðmundsdóttir Skoðun