Og pestin kom Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 12. desember 2012 06:00 Ég skelli í mig lýsinu og gretti mig. Gleypi fjölvítamín og sýp á soðnu vatni sem ég hef látið standa með sítrónum, engifer og chili út í. Bæti svo nokkrum C-vítamín töflum við kokkteilinn og sólhatti og sting hvítlauksrifi undir tunguna. Ég er ekki lasin, ég er stálslegin. En allur er varinn góður. Allt er þegar þrennt er segir máltækið. Ég heyrði þessu fleygt í framhjáhlaupi einhvers staðar um daginn og án þess að vera hjátrúarfull, svona yfirleitt, þá fékk ég hroll niður bakið. Lófarnir urðu þvalir og svitinn spratt fram. Hvað ef þetta yrði þriðja árið í röð? Ég mátti ekki til þess hugsa. Á Þorláksmessukvöld árið 2010 helltist nefnilega yfir mig pest af verstu sort, þeirri sort sem á ekki við á jólum. Ég var ekki mönnum sinnandi og snerist öll á rönguna við ilminn úr eldhúsinu. Hafði aldrei lent í öðru eins og fannst sem beinin molnuðu innan í mér af verkjum. Ég missti af jólunum það árið. Náði áramótunum með herkjum, úrvinda, guggin og grá. Vont var það meðan á því stóð en við hlógum að þessu seinna. Grínuðumst meira að segja með þetta á Þorláksmessu í fyrra, jahérna, það yrði nú saga til næsta bæjar ef ég missti af tvennum jólum í röð. Ný jólahefð á heimilinu! Þorláksmessa leið í friði og spekt en á aðfangadag gerðust hlutirnir hratt. Pestin kom og kom með offorsi. Hún lagði mig kylliflata fyrir klukkan sex. Nákvæmlega sama pestin, versta sort. Ilmandi jólasteikin kólnaði á borðum meðan ég engdist og klingjandi jólaklukkurnar ætluðu að kljúfa á mér höfuðið. Í þetta skiptið féllu fleiri á heimilinu í kjölfarið svo allir hátíðisdagarnir fóru fyrir lítið. Aftur. Við reyndum auðvitað að hlæja að þessu þegar frá leið og nú reyni ég að sannfæra sjálfa mig um að ólíklegt sé að pestin banki á dyr þriðju jólin í röð. En mér stendur ekki á sama. Allt er þegar þrennt er segja þeir, er það ekki? Ég fer því varlega. Tek enga áhættu. Reyni að ofbjóða ekki magasýrunum með mandarínuáti og maltöli og fer ekki út úr húsi nema í föðurlandinu. Í kvöld bæti ég fennel út í kokkteilinn minn. Það er víst svo róandi fyrir magann. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun
Ég skelli í mig lýsinu og gretti mig. Gleypi fjölvítamín og sýp á soðnu vatni sem ég hef látið standa með sítrónum, engifer og chili út í. Bæti svo nokkrum C-vítamín töflum við kokkteilinn og sólhatti og sting hvítlauksrifi undir tunguna. Ég er ekki lasin, ég er stálslegin. En allur er varinn góður. Allt er þegar þrennt er segir máltækið. Ég heyrði þessu fleygt í framhjáhlaupi einhvers staðar um daginn og án þess að vera hjátrúarfull, svona yfirleitt, þá fékk ég hroll niður bakið. Lófarnir urðu þvalir og svitinn spratt fram. Hvað ef þetta yrði þriðja árið í röð? Ég mátti ekki til þess hugsa. Á Þorláksmessukvöld árið 2010 helltist nefnilega yfir mig pest af verstu sort, þeirri sort sem á ekki við á jólum. Ég var ekki mönnum sinnandi og snerist öll á rönguna við ilminn úr eldhúsinu. Hafði aldrei lent í öðru eins og fannst sem beinin molnuðu innan í mér af verkjum. Ég missti af jólunum það árið. Náði áramótunum með herkjum, úrvinda, guggin og grá. Vont var það meðan á því stóð en við hlógum að þessu seinna. Grínuðumst meira að segja með þetta á Þorláksmessu í fyrra, jahérna, það yrði nú saga til næsta bæjar ef ég missti af tvennum jólum í röð. Ný jólahefð á heimilinu! Þorláksmessa leið í friði og spekt en á aðfangadag gerðust hlutirnir hratt. Pestin kom og kom með offorsi. Hún lagði mig kylliflata fyrir klukkan sex. Nákvæmlega sama pestin, versta sort. Ilmandi jólasteikin kólnaði á borðum meðan ég engdist og klingjandi jólaklukkurnar ætluðu að kljúfa á mér höfuðið. Í þetta skiptið féllu fleiri á heimilinu í kjölfarið svo allir hátíðisdagarnir fóru fyrir lítið. Aftur. Við reyndum auðvitað að hlæja að þessu þegar frá leið og nú reyni ég að sannfæra sjálfa mig um að ólíklegt sé að pestin banki á dyr þriðju jólin í röð. En mér stendur ekki á sama. Allt er þegar þrennt er segja þeir, er það ekki? Ég fer því varlega. Tek enga áhættu. Reyni að ofbjóða ekki magasýrunum með mandarínuáti og maltöli og fer ekki út úr húsi nema í föðurlandinu. Í kvöld bæti ég fennel út í kokkteilinn minn. Það er víst svo róandi fyrir magann.