Með exi yfir Rúdolf í baði

„Þetta er ekki hreindýrsbógur, þetta er gítar!“ æpti bróðir minn eftir að hafa fylgt mér út á Reykjavíkurflugvöll þar sem til stóð að taka á móti jólasteikinni,“ segir Anna Margrét Björnsson, kynningarfulltrúi Hörpu, sem eitt sinn ætlaði að kaupa hreindýr í jólamatinn.

„Fjórum dögum fyrir jól trítlaði ég afslöppuð í kjötbúðir en uppgötvaði mér til skelfingar að hreindýrakjöt var uppselt á höfuðborgarsvæðinu,“ segir Anna Margrét, sem dó ekki ráðalaus heldur hringdi í snarhasti á Eskifjörð í von um góðhjartaðan veiðimann með hreindýrakjöt á lager. 

„Næsta dag fékk ég skilaboð um að kjötið biði mín á flugvellinum. Þar mættu okkur tveir flóttalegir menn í jakkafötum með risastóran hlut á milli sín, innvafinn í brúnan pappír. Pakkinn var afhentur í flýti, eins og um ólöglegt góss væri að ræða, og ég stóð eftir ringluð með níðþungan pakka og bróður minn á taugum.“

Þegar heim kom mætti Önnu Margréti afsagaður hreindýrsfótur, með feldi og klaufum. „Nú voru jólin að breytast í B-hryllingsmynd og ekki annað að gera en að drösla viðbjóðinum í baðkarið. Í angistarkasti upphófst leit að flugbeittum hníf eða exi en ég rankaði við mér þegar ég stóð frammi fyrir því að Þorláksmessa væri farin að líkjast Keðjusagarmorðingjanum í Texas,“ segir Anna Margrét, sem næst staulaðist kjökrandi í næstu kjötbúð, með hreindýrsfót undir handlegg.

„Þar mættu mér mikil hlátrasköll en ég fór heim með stafla af snyrtilega skornum steikum. Ég verð þó að viðurkenna að þegar ég sökkti gafflinum ofan í meyrt fleskið af Rúdolf á aðfangadagskvöld var það með miklum semingi.“

- þlg