Viljaskot í Palestínu 20. nóvember 2012 06:00 Frá því að ég man eftir mér hafa fregnir af drápum Ísraelsmanna á Palestínumönnum reglulega skotið upp kollinum. Mistíðar reyndar, en alltaf aftur og aftur. Og svo allrar sanngirni sé gætt þá hafa einnig reglulega boristfregnir af drápum Palestínumanna á Ísraelsmönnum. Eðli málsins samkvæmt ættu þær að vera færri og minni, þó ekki væri nema vegna þess að um óburðugar og lítt skipulagðar árásir er að ræða hjá hluta Palestínumanna, en þaulskipulagðar aðgerðir drápsvélar ríkishersins hjá Ísraelsmönnum. Vestrænum fjölmiðlum hefur þó oft þótt meiri tíðindi fólgin í því þegar Ísraelsmaður deyr en Palestínumaður. Og enn berast fregnir af morðum, limlestingum, sprengingum. Viðbjóði. Fullkomnum her beitt gegn íbúðarhverfum. Og sjá; íbúar deyja. Börn, gamalmenni, konur og karlar. Kannski einn og einn vopnum búinn, ég veit það ekki og efast um að ísraelsku morðingjarnir viti það heldur. Þeir kæra sig að minnsta kosti kollótta; fyrir þeim er fælingarmáttur aðgerðanna aðalmálið. Hjá stríðsþjóðum til forna var það stundum haft til siðs að murka lífið á villimannlegan hátt úr heilli borg og láta fregnirnar berast á undan hernum. Þá gáfust íbúarnir kannski upp baráttulaust. Þetta stunda Ísraelsmenn núna. Þeim er skítsama hverja þeir drepa ef skilaboðin komast til skila; við ráðum, þið hlýðið. Og já, kannski við fáum nokkur atkvæði út á þetta í kosningunum sem eru í nánd. Fólk sem drepur annað fólk hefur týnt einhverju af mennsku sinni. Það á við í Palestínu jafnt sem Serbíu, Afganistan, Írak eða hvar það nú er sem Íslendingar hafa stutt dráp á öðru fólki. Fólk sem styður dráp á öðru fólki í fjarlægum heimshlutum hefur einnig misst samband við eigin mennsku. Nú virðist, sem betur fer, eins og flestum sé ofboðið. Linnulausar árásir Ísraelsmanna og algjört skeytingarleysi fyrir mannslífum virðast hafa hreyft við fólki. Og vonandi gleymist sú hneykslan ekki þegar jólaamstrið tekur við. Vonandi sýna íslensk stjórnvöld þann dug að segja við Ísraelsmenn; Nei takk, við viljum ekki vera í sambandi við fólk sem drepur börn viljandi. Slysaskot í Palestínu. Ljóðið segir frá hermanninum sem drap stúlku í ógáti, ætlaði að drepa pabba hennar. Nú vilja Ísraelsmenn drepa feðginin bæði. Og þannig fólk skiptum við ekki við, á nokkurn einasta hátt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Kolbeinn Óttarsson Proppé Skoðanir Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun
Frá því að ég man eftir mér hafa fregnir af drápum Ísraelsmanna á Palestínumönnum reglulega skotið upp kollinum. Mistíðar reyndar, en alltaf aftur og aftur. Og svo allrar sanngirni sé gætt þá hafa einnig reglulega boristfregnir af drápum Palestínumanna á Ísraelsmönnum. Eðli málsins samkvæmt ættu þær að vera færri og minni, þó ekki væri nema vegna þess að um óburðugar og lítt skipulagðar árásir er að ræða hjá hluta Palestínumanna, en þaulskipulagðar aðgerðir drápsvélar ríkishersins hjá Ísraelsmönnum. Vestrænum fjölmiðlum hefur þó oft þótt meiri tíðindi fólgin í því þegar Ísraelsmaður deyr en Palestínumaður. Og enn berast fregnir af morðum, limlestingum, sprengingum. Viðbjóði. Fullkomnum her beitt gegn íbúðarhverfum. Og sjá; íbúar deyja. Börn, gamalmenni, konur og karlar. Kannski einn og einn vopnum búinn, ég veit það ekki og efast um að ísraelsku morðingjarnir viti það heldur. Þeir kæra sig að minnsta kosti kollótta; fyrir þeim er fælingarmáttur aðgerðanna aðalmálið. Hjá stríðsþjóðum til forna var það stundum haft til siðs að murka lífið á villimannlegan hátt úr heilli borg og láta fregnirnar berast á undan hernum. Þá gáfust íbúarnir kannski upp baráttulaust. Þetta stunda Ísraelsmenn núna. Þeim er skítsama hverja þeir drepa ef skilaboðin komast til skila; við ráðum, þið hlýðið. Og já, kannski við fáum nokkur atkvæði út á þetta í kosningunum sem eru í nánd. Fólk sem drepur annað fólk hefur týnt einhverju af mennsku sinni. Það á við í Palestínu jafnt sem Serbíu, Afganistan, Írak eða hvar það nú er sem Íslendingar hafa stutt dráp á öðru fólki. Fólk sem styður dráp á öðru fólki í fjarlægum heimshlutum hefur einnig misst samband við eigin mennsku. Nú virðist, sem betur fer, eins og flestum sé ofboðið. Linnulausar árásir Ísraelsmanna og algjört skeytingarleysi fyrir mannslífum virðast hafa hreyft við fólki. Og vonandi gleymist sú hneykslan ekki þegar jólaamstrið tekur við. Vonandi sýna íslensk stjórnvöld þann dug að segja við Ísraelsmenn; Nei takk, við viljum ekki vera í sambandi við fólk sem drepur börn viljandi. Slysaskot í Palestínu. Ljóðið segir frá hermanninum sem drap stúlku í ógáti, ætlaði að drepa pabba hennar. Nú vilja Ísraelsmenn drepa feðginin bæði. Og þannig fólk skiptum við ekki við, á nokkurn einasta hátt.