Valdarán Sif Sigmarsdóttir skrifar 13. september 2012 06:00 Svertingjar, mikið ósköp eruð þið orðnir þreytandi með þetta jafnréttistal ykkar, það er orðið að þráhyggju. Það má bara ekki ráða hvítan mann í góðu störfin, þá byrjið þið að vola – hvað um verri störfin – þar heyrist ekkert í ykkur. Þið eruð farnir að ganga á rétt hvítra. Hafið þið, svertingjar, hugsað út í það, hvort yfir höfuð stjórnmál séu réttu störfin fyrir svertingja? Hafið þið hugleitt hvort allt ruglið sé af því að þið eruð orðnir of margir í störfum sem þið valdið ekki. Þið skulið hugsa þessi mál, en ekki vera með þennan yfirgang. Lífið á að vera ganga hvers og eins á eigin forsendu, og hver og einn á að vita sín takmörk. Ef morgunkaffið þitt frussaðist yfir Fréttablaðið biðst ég velvirðingar. Flestir sem lesa ofangreinda efnisgrein geta sammælst um að þarna fari fornfálegur hugsunarháttur; hugsunarháttur sem var við líði áður en Rosa Parks neitaði að standa upp fyrir hvítum manni í strætó; þankagangur tíma áður en fólk lét sig mannréttindi varða. Sé orðið „kona" hins vegar sett í staðinn fyrir orðið „svertingi" horfir málið öðruvísi við. Orðræðan er ekki lengur fornfáleg. Um er að ræða orðræðu samtímans; orðræðuna á Íslandi árið 2012. Textinn að ofan styðst við aðsenda grein Stefaníu Jónasdóttur sem birtist í Morgunblaðinu í síðustu viku nema hvað í grein hennar er konum lesinn pistillinn fyrir að „ganga á rétt drengja og karla" þegar kemur að tækifærum samfélagsins. Innlegg Stefaníu í jafnréttisumræðuna væri hin besta skemmtun ef ekki væri fyrir þær ógnvekjandi sakir að hún á sér fjölda skoðanasystkina. Undanfarin misseri er sem gripið hafi um sig ofstopafull vænisýki í garð þeirra sem láta sig jafnrétti kynjanna varða. Það er eins og sumir trúi á eitthvert samsæri kvenna. Að í bígerð sé valdarán byggt á frekju og hatri á karlmönnum og markmiðið sé ekki jafnrétti heldur alger yfirráð sem felist í að hlekkja alla með Y-litning við eldavél og græða í lófa þeirra skúringakúst. En þeim sem kúldrast í skotgröfum kommentakerfa internetsins með bogana spennta tilbúnir að verjast byltingunni er óhætt að fara í hvíldarstöðu. Tölfræðin sýnir að langt er í þessa valdatöku kvenþjóðarinnar. Af 200 launahæstu einstaklingum landsins eru tólf prósent konur. Samkvæmt nýjustu tölum OECD er launamunur kynjanna 13,5%. Konur eru 20% framkvæmdastjóra fyrirtækja landsins. Af tólf dómurum í Hæstarétti eru tvær konur. Ritstjórar allra helstu dagblaða landsins eru karlmenn. Stefanía og félagar geta andað léttar. Staða konunnar „bak við eldavélina" virðist tryggð enn um sinn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sif Sigmarsdóttir Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun
Svertingjar, mikið ósköp eruð þið orðnir þreytandi með þetta jafnréttistal ykkar, það er orðið að þráhyggju. Það má bara ekki ráða hvítan mann í góðu störfin, þá byrjið þið að vola – hvað um verri störfin – þar heyrist ekkert í ykkur. Þið eruð farnir að ganga á rétt hvítra. Hafið þið, svertingjar, hugsað út í það, hvort yfir höfuð stjórnmál séu réttu störfin fyrir svertingja? Hafið þið hugleitt hvort allt ruglið sé af því að þið eruð orðnir of margir í störfum sem þið valdið ekki. Þið skulið hugsa þessi mál, en ekki vera með þennan yfirgang. Lífið á að vera ganga hvers og eins á eigin forsendu, og hver og einn á að vita sín takmörk. Ef morgunkaffið þitt frussaðist yfir Fréttablaðið biðst ég velvirðingar. Flestir sem lesa ofangreinda efnisgrein geta sammælst um að þarna fari fornfálegur hugsunarháttur; hugsunarháttur sem var við líði áður en Rosa Parks neitaði að standa upp fyrir hvítum manni í strætó; þankagangur tíma áður en fólk lét sig mannréttindi varða. Sé orðið „kona" hins vegar sett í staðinn fyrir orðið „svertingi" horfir málið öðruvísi við. Orðræðan er ekki lengur fornfáleg. Um er að ræða orðræðu samtímans; orðræðuna á Íslandi árið 2012. Textinn að ofan styðst við aðsenda grein Stefaníu Jónasdóttur sem birtist í Morgunblaðinu í síðustu viku nema hvað í grein hennar er konum lesinn pistillinn fyrir að „ganga á rétt drengja og karla" þegar kemur að tækifærum samfélagsins. Innlegg Stefaníu í jafnréttisumræðuna væri hin besta skemmtun ef ekki væri fyrir þær ógnvekjandi sakir að hún á sér fjölda skoðanasystkina. Undanfarin misseri er sem gripið hafi um sig ofstopafull vænisýki í garð þeirra sem láta sig jafnrétti kynjanna varða. Það er eins og sumir trúi á eitthvert samsæri kvenna. Að í bígerð sé valdarán byggt á frekju og hatri á karlmönnum og markmiðið sé ekki jafnrétti heldur alger yfirráð sem felist í að hlekkja alla með Y-litning við eldavél og græða í lófa þeirra skúringakúst. En þeim sem kúldrast í skotgröfum kommentakerfa internetsins með bogana spennta tilbúnir að verjast byltingunni er óhætt að fara í hvíldarstöðu. Tölfræðin sýnir að langt er í þessa valdatöku kvenþjóðarinnar. Af 200 launahæstu einstaklingum landsins eru tólf prósent konur. Samkvæmt nýjustu tölum OECD er launamunur kynjanna 13,5%. Konur eru 20% framkvæmdastjóra fyrirtækja landsins. Af tólf dómurum í Hæstarétti eru tvær konur. Ritstjórar allra helstu dagblaða landsins eru karlmenn. Stefanía og félagar geta andað léttar. Staða konunnar „bak við eldavélina" virðist tryggð enn um sinn.