Íhald og fullveldi Ólafur Þ. Stephensen skrifar 28. júní 2012 09:00 Hófsamir íhalds- og hægriflokkar á Norðurlöndum eru undantekningarlítið hlynntir Evrópusambandsaðild og hafa barizt eindregið fyrir henni. Þar kemur ýmislegt til; hagsmunir viðskipta- og athafnalífs sem þessir flokkar hafa löngum haft í fyrirrúmi, tengsl Evrópusamstarfsins og annars vestræns öryggis- og varnarsamstarfs, sem þeir hafa ekki síður staðið vörð um, og sú skoðun að lítil ríki eins og þau norrænu séu sterkari og hafi meiri áhrif við samningaborðið þar sem ákvarðanir eru teknar heldur en á jaðrinum, utan við kjarna Evrópusamstarfsins. Sjálfstæðisflokkurinn er eina undantekningin í þessum hópi flokka. Hvers vegna hagsmunir Íslands eru svo ólíkir hagsmunum hinna norrænu ríkjanna að við eigum ekki erindi í Evrópusambandið, hafa forystumenn Sjálfstæðisflokksins aldrei útskýrt almennilega fyrir okkur. Þeir geta vissulega bent á sérstöðu Íslands í sjávarútvegsmálum, en ekkert liggur fyrir um að ekki verði hægt að koma til móts við hana í aðildarviðræðunum við ESB. Sjálfstæðisflokkurinn vill hætta þeim viðræðum áður en það kemur í ljós. Upp á síðkastið hafa þingmenn Sjálfstæðisflokksins í vaxandi mæli haft í frammi fullveldisrök gegn ESB-aðild, meðal annars þau að til að ná tökum á ríkisfjármálum í ESB neyðist aðildarríkin til að koma á nánara samstarfi, sem Ísland eigi ekki erindi í. Náið, yfirþjóðlegt samstarf þarf hins vegar ekki að vera slæmt. Meiningin er ekki að stofnanir Evrópusambandsins skipti sér af því hvernig skattfé í einstökum ríkjum er varið, heldur að settar verði reglur um að ekki megi reka ríkissjóði með gegndarlausum halla eða safna of miklum skuldum. Af hverju finnst íslenzkum íhaldsmönnum það slæmt? Finnst þeim hallarekstur og skuldasöfnun spennandi? Athyglisvert var að lesa viðtal við Lene Espersen, þingmann danska Íhaldsflokksins og fyrrverandi dómsmála- og utanríkisráðherra Dana, í Fréttablaðinu í gær. Hún segist vera íhaldskona og þess vegna með sterka, jákvæða þjóðerniskennd eins og margir Íslendingar. „Fyrir mér snýst fullveldi, það að taka ákvarðanir um eigin framtíð, einnig um það að sitja við borðið þar sem ákvarðanir eru teknar," segir Espersen. Hún bendir á að ef ESB væri ekki til væru það stóru ríkin í Evrópu sem réðu ferðinni á kostnað þeirra litlu. „Danir eru fullvalda þjóð. Það er ekki hægt að skilgreina fullveldi með því að segja: Ef við erum ekki hluti af neinu þá erum við fullvalda," segir Espersen. Hún nefnir sem dæmi að væru menn þeirrar skoðunar, ætti Ísland að ganga úr NATO, því að þar séu líka ýmsar skuldbindingar. Það er áhugavert dæmi. Ísland hefur afhent bandalagsríkjum sínum það hlutverk að verja landsvæði sitt, sem er yfirleitt talinn lykilþáttur í að vernda fullveldi ríkis. Þetta fyrirkomulag hefur systurflokkur danska Íhaldsflokksins hér á landi varið dyggilega í meira en 60 ár. Espersen bendir á að með EES-samningnum þurfi Ísland að fylgja ákvörðunum sem ESB-ríkin, til dæmis smáríkið Malta, hafi tekið. „Það væri því mun betra að hafa alvöru fullveldi, með því að sitja við borð með þeim sem taka ákvarðanirnar," segir hún. „Ég mundi aldrei láta mér detta í hug að segja að það væri betra að vera fyrir utan og láta aðra taka ákvarðanirnar." Ætli Bjarni Ben. viti af þessu? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið „Forðastu múslímana,“ sögðu öfgahægrimenn mér Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins Jón Frímann Jónsson Skoðun Gagnaver auka hagkvæmni í fjarskiptum Íslands við umheiminn Þorvarður Sveinsson Skoðun 2027 væri hálfkák Ole Anton Bieltvedt Skoðun Hamingjan sem leiðarljós menntakerfisins Reynir Böðvarsson Skoðun Skammtatölvur: Framtíð tölvunarfræði og bylting í útreikningum Sigvaldi Einarsson Skoðun Halldór 22.12.2024 Halldór Baldursson Halldór Þarf alltaf að vera svín? Harpa Kristbergsdóttir Skoðun Opið bréf til valkyrjanna þriggja Björn Sævar Einarsson Skoðun Kæri Grímur Grímsson – sakamaður gengur laus? Árni Guðmundsson Skoðun
Hófsamir íhalds- og hægriflokkar á Norðurlöndum eru undantekningarlítið hlynntir Evrópusambandsaðild og hafa barizt eindregið fyrir henni. Þar kemur ýmislegt til; hagsmunir viðskipta- og athafnalífs sem þessir flokkar hafa löngum haft í fyrirrúmi, tengsl Evrópusamstarfsins og annars vestræns öryggis- og varnarsamstarfs, sem þeir hafa ekki síður staðið vörð um, og sú skoðun að lítil ríki eins og þau norrænu séu sterkari og hafi meiri áhrif við samningaborðið þar sem ákvarðanir eru teknar heldur en á jaðrinum, utan við kjarna Evrópusamstarfsins. Sjálfstæðisflokkurinn er eina undantekningin í þessum hópi flokka. Hvers vegna hagsmunir Íslands eru svo ólíkir hagsmunum hinna norrænu ríkjanna að við eigum ekki erindi í Evrópusambandið, hafa forystumenn Sjálfstæðisflokksins aldrei útskýrt almennilega fyrir okkur. Þeir geta vissulega bent á sérstöðu Íslands í sjávarútvegsmálum, en ekkert liggur fyrir um að ekki verði hægt að koma til móts við hana í aðildarviðræðunum við ESB. Sjálfstæðisflokkurinn vill hætta þeim viðræðum áður en það kemur í ljós. Upp á síðkastið hafa þingmenn Sjálfstæðisflokksins í vaxandi mæli haft í frammi fullveldisrök gegn ESB-aðild, meðal annars þau að til að ná tökum á ríkisfjármálum í ESB neyðist aðildarríkin til að koma á nánara samstarfi, sem Ísland eigi ekki erindi í. Náið, yfirþjóðlegt samstarf þarf hins vegar ekki að vera slæmt. Meiningin er ekki að stofnanir Evrópusambandsins skipti sér af því hvernig skattfé í einstökum ríkjum er varið, heldur að settar verði reglur um að ekki megi reka ríkissjóði með gegndarlausum halla eða safna of miklum skuldum. Af hverju finnst íslenzkum íhaldsmönnum það slæmt? Finnst þeim hallarekstur og skuldasöfnun spennandi? Athyglisvert var að lesa viðtal við Lene Espersen, þingmann danska Íhaldsflokksins og fyrrverandi dómsmála- og utanríkisráðherra Dana, í Fréttablaðinu í gær. Hún segist vera íhaldskona og þess vegna með sterka, jákvæða þjóðerniskennd eins og margir Íslendingar. „Fyrir mér snýst fullveldi, það að taka ákvarðanir um eigin framtíð, einnig um það að sitja við borðið þar sem ákvarðanir eru teknar," segir Espersen. Hún bendir á að ef ESB væri ekki til væru það stóru ríkin í Evrópu sem réðu ferðinni á kostnað þeirra litlu. „Danir eru fullvalda þjóð. Það er ekki hægt að skilgreina fullveldi með því að segja: Ef við erum ekki hluti af neinu þá erum við fullvalda," segir Espersen. Hún nefnir sem dæmi að væru menn þeirrar skoðunar, ætti Ísland að ganga úr NATO, því að þar séu líka ýmsar skuldbindingar. Það er áhugavert dæmi. Ísland hefur afhent bandalagsríkjum sínum það hlutverk að verja landsvæði sitt, sem er yfirleitt talinn lykilþáttur í að vernda fullveldi ríkis. Þetta fyrirkomulag hefur systurflokkur danska Íhaldsflokksins hér á landi varið dyggilega í meira en 60 ár. Espersen bendir á að með EES-samningnum þurfi Ísland að fylgja ákvörðunum sem ESB-ríkin, til dæmis smáríkið Malta, hafi tekið. „Það væri því mun betra að hafa alvöru fullveldi, með því að sitja við borð með þeim sem taka ákvarðanirnar," segir hún. „Ég mundi aldrei láta mér detta í hug að segja að það væri betra að vera fyrir utan og láta aðra taka ákvarðanirnar." Ætli Bjarni Ben. viti af þessu?