Marserað fram á við Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 28. mars 2012 00:01 HönnunarMars hinn fjórði fór fram um síðustu helgi. Reykjavík iðaði öll af lífi en yfir fimm hundruð hönnuðir tóku þátt og sýndu verk sín um allan bæ. Augljóslega vantar ekkert upp á sköpunarhæfileika íslenskra hönnuða. Gestir höfðu úr yfir 100 viðburðum að velja á 60 stöðum víðsvegar um borgina; tískusýningum, húsgagnasýningum, arkitektúr, vöruhönnun, matarhönnun og fyrirlestrum og svo mætti lengi telja. Það var enda langþráður vorilmur í lofti. Þó Reykvíkingar hafi reyndar ekki getað grillað úti á stuttermabol þessa helgi eins og Akureyringar, var hitinn hærri en hann hefur verið lengi. Smá rok. Smá rigning. En samt eins og vorið væri að koma og lundin því létt. Ég heldlíka að gestir HönnunarMars hafi almennt verið hrifnir. Fólk dreif sig í bæinn og þræddi sýningar. Fékk sér kaffi, smakkaði hrísgrjónaís og skyrkonfekt, nýjar landbúnaðarafurðir sem þróuðust í samstarfi íslenskra hönnuða og bænda. Heyra mátti á spjalli fólks að því fannst æðislega gaman, ótrúlega margt að sjá. Krafturinn í íslenskum hönnuðum væri einstakur, sérstaklega núna síðustu misseri. Hrunið hefði greinilega virkað eins og vítamínsprauta á skapandi fólk og nýsköpun mætti sjá á hverju strái. Fólk talaði um hvað íslenska hönnunarsenan væri ung og kraumandi, fullkomlega samkeppnishæf við erlendu senuna. Það væri eitthvað „séríslenskt“ við hana, eitthvað sem ekki væri að finna annars staðar í heiminum. Gott ef ekki örlaði á léttri rembu! Því þetta er alveg satt. Það er magnað að árleg hönnunarhátíð pínulítillar þjóðar geri ekkert nema vaxa milli ára. Að erlendir blaðamenn flykkist til Reykjavíkur til að fylgjast með og fokfrægir fyrirlesarar tali fyrir fullu húsi og íslenskir hönnuðir, búsettir í útlöndum, geri sér sérstaklega far um að taka þátt í hinum íslenska HönnunarMars. En hvað svo? Orð eins og „kraumandi“ og „kraftur“ og „nýsköpun“ heyrðust einnig á HönnunarMars í fyrra og þar áður og þarþar áður. Og fyrir tíu árum þegar kennsla hófst í hönnunargreinum í LHÍ. En er einhver tilbúinn að veðja á íslenska hönnun? Leggja peninga í rannsóknir? Leggja peninga í vöruþróun? Fjárfesta í kraumandi nýsköpunarfyrirtækjum? Kaupa íslenska hönnun? Ráða hönnuð í vinnu? Ég vona að gestir hafi meint hvert orð. Að HönnunarMars sé kominn til að vera og að nú verði marserað fram á við á fullu gasi. Einn, tveir, einn, tveir og ekkert staðar nem. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein HönnunarMars Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Halldór 22.12.2024 Halldór Baldursson Halldór Tímamót Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Að sinna orkuþörf almennings Kristín Linda Árnadóttir Skoðun Landið helga? Ingólfur Steinsson Skoðun Hvað eru jólin fyrir þér? Hugrún Sigurjónsdóttir Skoðun Menntun fyrir Hans Vögg Þuríður Magnúsína Björnsdóttir Skoðun Opið bréf til valkyrjanna þriggja Björn Sævar Einarsson Skoðun Kæri Grímur Grímsson – sakamaður gengur laus? Árni Guðmundsson Skoðun Forréttindablinda strákanna í Viðskiptaráði Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Þarf alltaf að vera svín? Harpa Kristbergsdóttir Skoðun
HönnunarMars hinn fjórði fór fram um síðustu helgi. Reykjavík iðaði öll af lífi en yfir fimm hundruð hönnuðir tóku þátt og sýndu verk sín um allan bæ. Augljóslega vantar ekkert upp á sköpunarhæfileika íslenskra hönnuða. Gestir höfðu úr yfir 100 viðburðum að velja á 60 stöðum víðsvegar um borgina; tískusýningum, húsgagnasýningum, arkitektúr, vöruhönnun, matarhönnun og fyrirlestrum og svo mætti lengi telja. Það var enda langþráður vorilmur í lofti. Þó Reykvíkingar hafi reyndar ekki getað grillað úti á stuttermabol þessa helgi eins og Akureyringar, var hitinn hærri en hann hefur verið lengi. Smá rok. Smá rigning. En samt eins og vorið væri að koma og lundin því létt. Ég heldlíka að gestir HönnunarMars hafi almennt verið hrifnir. Fólk dreif sig í bæinn og þræddi sýningar. Fékk sér kaffi, smakkaði hrísgrjónaís og skyrkonfekt, nýjar landbúnaðarafurðir sem þróuðust í samstarfi íslenskra hönnuða og bænda. Heyra mátti á spjalli fólks að því fannst æðislega gaman, ótrúlega margt að sjá. Krafturinn í íslenskum hönnuðum væri einstakur, sérstaklega núna síðustu misseri. Hrunið hefði greinilega virkað eins og vítamínsprauta á skapandi fólk og nýsköpun mætti sjá á hverju strái. Fólk talaði um hvað íslenska hönnunarsenan væri ung og kraumandi, fullkomlega samkeppnishæf við erlendu senuna. Það væri eitthvað „séríslenskt“ við hana, eitthvað sem ekki væri að finna annars staðar í heiminum. Gott ef ekki örlaði á léttri rembu! Því þetta er alveg satt. Það er magnað að árleg hönnunarhátíð pínulítillar þjóðar geri ekkert nema vaxa milli ára. Að erlendir blaðamenn flykkist til Reykjavíkur til að fylgjast með og fokfrægir fyrirlesarar tali fyrir fullu húsi og íslenskir hönnuðir, búsettir í útlöndum, geri sér sérstaklega far um að taka þátt í hinum íslenska HönnunarMars. En hvað svo? Orð eins og „kraumandi“ og „kraftur“ og „nýsköpun“ heyrðust einnig á HönnunarMars í fyrra og þar áður og þarþar áður. Og fyrir tíu árum þegar kennsla hófst í hönnunargreinum í LHÍ. En er einhver tilbúinn að veðja á íslenska hönnun? Leggja peninga í rannsóknir? Leggja peninga í vöruþróun? Fjárfesta í kraumandi nýsköpunarfyrirtækjum? Kaupa íslenska hönnun? Ráða hönnuð í vinnu? Ég vona að gestir hafi meint hvert orð. Að HönnunarMars sé kominn til að vera og að nú verði marserað fram á við á fullu gasi. Einn, tveir, einn, tveir og ekkert staðar nem.