Alþjóðlegar uppáferðir Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 13. febrúar 2012 10:00 Í síðustu viku lenti ég í miklum vanda á hljómsveitaræfingu þar sem mikill fjöldi fólks fylgdist með. Þá höfðum við leikið eitt lag eftir Eric Clapton og svo annað eftir Georg Harrison svo ég vildi fræða viðstadda um að tónskáld þessi væru kviðmágar. En hvernig í ósköpunum segir maður nú kviðmágur á spænsku. Bað ég gítarleikarann að leysa úr þessum vanda svo ég hvísla að honum: „Hvað kallið þið, hérna á Spáni, tvo menn sem hafa rekkt hjá sömu konunni?" Fannst honum spurningin athyglisverð og ákvað að deila henni með viðstöddum. Einn setti upp sálfræðingasvip og spurði hvað mér lægi eiginlega á hjarta? Ég sagðist einfaldlega vera að leita að spænsku orði fyrir „kviðmága." Annar einblíndi meira á tæknilegu hliðina og spurði hvort menn yrðu að rekkja samtímis með sömu konunni til að getað kallast kviðmágar. Ég fór að sjá óendanlega mikið eftir því að hafa látið móðurmálið leiða mig í þessar ógöngur svo ég taldi í næsta lag. Nú er ég því alveg hættur að reyna að þýða orð beint á milli tungumála. Það endar alltaf með heilabrotum svo bróthljóðin glymja um allt og yfirgnæfa lög þeirra kviðmága. Til dæmis er Spánverjum afar tamt að kalla hver aðra geithafra í tíma og ótíma, eða cabron. Í fyrstu, þegar ég heyrði þetta, varð ég hálf kindarlegur enda engin leið að skilja svona ósköp. Fljótlega var ég farinn að sjá að umræddir geithafrar áttu að hafa sýnt af sér einhvern óþokkaskap. Aftur fóru málin svo að flækjast þegar ég heyrði hérlenda segja að menn yrðu geitarlegir þegar þeim hljóp kapp í kinn. Ég var lengi að leita að íslensku orði fyrir cabron en hef nú gefist upp á því. En orðið er nú orðið kristalskýrt í huga mér eftir að ég fór að dvelja í spænskri sveit. Þar sé ég hátterni hins hornótta. Geithafurinn hugsar um það eitt að koma kynbræðrum sínum fyrir kattarnef svo að hann geti síðan setið einn að öllum geitunum. Síðan vappar hann um í réttinni og hoppar upp á hvern afturenda sem honum þykir fýsilegastur hverju sinni og gamnar sér um stund. Kynbræðurnir sem njóta ekki þessara forréttinda verða geitarlegir og hafa allt á hornum sér en sá sterki er með egóið í góðu lagi eftir alla drættina og stangar úr þeim rostann. Hvílíkur geithafur sem hann getur verið! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Hvar er mannúðin? Davíð Sól Pálsson Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun
Í síðustu viku lenti ég í miklum vanda á hljómsveitaræfingu þar sem mikill fjöldi fólks fylgdist með. Þá höfðum við leikið eitt lag eftir Eric Clapton og svo annað eftir Georg Harrison svo ég vildi fræða viðstadda um að tónskáld þessi væru kviðmágar. En hvernig í ósköpunum segir maður nú kviðmágur á spænsku. Bað ég gítarleikarann að leysa úr þessum vanda svo ég hvísla að honum: „Hvað kallið þið, hérna á Spáni, tvo menn sem hafa rekkt hjá sömu konunni?" Fannst honum spurningin athyglisverð og ákvað að deila henni með viðstöddum. Einn setti upp sálfræðingasvip og spurði hvað mér lægi eiginlega á hjarta? Ég sagðist einfaldlega vera að leita að spænsku orði fyrir „kviðmága." Annar einblíndi meira á tæknilegu hliðina og spurði hvort menn yrðu að rekkja samtímis með sömu konunni til að getað kallast kviðmágar. Ég fór að sjá óendanlega mikið eftir því að hafa látið móðurmálið leiða mig í þessar ógöngur svo ég taldi í næsta lag. Nú er ég því alveg hættur að reyna að þýða orð beint á milli tungumála. Það endar alltaf með heilabrotum svo bróthljóðin glymja um allt og yfirgnæfa lög þeirra kviðmága. Til dæmis er Spánverjum afar tamt að kalla hver aðra geithafra í tíma og ótíma, eða cabron. Í fyrstu, þegar ég heyrði þetta, varð ég hálf kindarlegur enda engin leið að skilja svona ósköp. Fljótlega var ég farinn að sjá að umræddir geithafrar áttu að hafa sýnt af sér einhvern óþokkaskap. Aftur fóru málin svo að flækjast þegar ég heyrði hérlenda segja að menn yrðu geitarlegir þegar þeim hljóp kapp í kinn. Ég var lengi að leita að íslensku orði fyrir cabron en hef nú gefist upp á því. En orðið er nú orðið kristalskýrt í huga mér eftir að ég fór að dvelja í spænskri sveit. Þar sé ég hátterni hins hornótta. Geithafurinn hugsar um það eitt að koma kynbræðrum sínum fyrir kattarnef svo að hann geti síðan setið einn að öllum geitunum. Síðan vappar hann um í réttinni og hoppar upp á hvern afturenda sem honum þykir fýsilegastur hverju sinni og gamnar sér um stund. Kynbræðurnir sem njóta ekki þessara forréttinda verða geitarlegir og hafa allt á hornum sér en sá sterki er með egóið í góðu lagi eftir alla drættina og stangar úr þeim rostann. Hvílíkur geithafur sem hann getur verið!