Gagnrýni

Krakkinn sem hvarf

Brynhildur Heiðar- og Ómarsdóttir skrifar
Þorgrímur Þráinsson

Mál og menning 2012



Þorgrímur Þráinsson er einn reyndasti barnabókahöfundur landsins, en yfir 20 barna- og unglingabækur hafa komið út eftir hann síðan 1989. Það vakti mikla athygli í haust þegar hann gaf íslenskum börnum átta bækur sínar á rafbókarformi, en fram á næsta vor geta allir sótt sér þessar bækur endurgjaldslaust á rafbókavefinn Emma.is.

Þessi jól kemur út heldur hefðbundnari prentútgáfa af nýjustu bókinni hans, Krakkinn sem hvarf. Krakkinn sem hvarf segir frá hinum ellefu ára Kára sem glímir við þau vandræði sem fylgja því að eiga brjálaðan uppfinningamann sem föður. Það er úr vöndu að ráða þegar Kári byrlar óvart besta vini sínum Sindra galdrasafa úr hirslum pabba síns og vinur hans verður ósýnilegur.

Söguþráður bókarinnar er skemmtilegur, en þó hélt hún illa athygli minni þar sem persónusköpun er oftar en ekki endaslepp. Til dæmis var athyglisverður kafli í sögunni þar sem Kári og Sindri taka viðtal við Villa vasa sem glímt hefur við hrottalegt einelti. Villi vasi segir sögu sína, vinirnir taka viðtalið upp í símanum, Villi grætur, þeir faðmast allir, og Villi hverfur á brott og sést ekki meir.

Og jafnvel er erfitt að henda reiður á sögupersónum sem leika stærra hlutverk. Mússímúss, frænka Kára sem bjargar lífi Sindra í lok bókarinnar, birtist nokkrum sinnum á blaðsíðum bókarinnar en segir aldrei eitt aukatekið orð.

Bókin er fyndin, en ég skellti upp úr á vitlausum stöðum, ekki yfir uppátækjum Kára, fjölskyldu hans og vina, heldur yfir afkáralegu orðalagi sem skreytir textann endrum og eins. "Skilur fullorðið fólk ekki að krakkar hlæja alltaf og skríkja rétt áður en þeir sofna hlið við hlið. Nóttin hefur svo kitlandi áhrif," hugsar hinn ellefu ára Kári með sér þegar hann veltir fyrir sér hvernig sé að gista heima hjá besta vini sínum.

Krakkanum sem hvarf er ætlað segja sögu um prakkarastrik og strákapör, en við lok lesturs langaði mig helst að einhver sögupersónan hringdi í barnaverndaryfirvöld til að fjarlægja Kára frá foreldrum sínum. Faðir hans brennir næstum því úr honum tunguna við tilraunir sínar, hann gefur syni sínum byssu og leyfir honum að skjóta á sel sem reynist vera nágranni þeirra á nætursundi, og hann skilur eftir eiturefni á glámbekk sem Kári kemst í og byrlar vini sínum. Persónur bókarinnar eru ýktar, stundum fyndnar, en ekki sérstaklega viðkunnanlegar og því snúast strákapörin oftar en ekki upp í ljótan leik í augum lesenda.

Niðurstaða: Saga um strák sem gerir vin sinn ósýnilegan og uppátæki þeirra í litlu sjávarþorpi. Skemmtilegur söguþráður en sögupersónur eru ýktar og tvívíðar og lesendur eiga erfitt með að samsama sig þeim.






Fleiri fréttir

Sjá meira


×