Þunglyndislyf á þrjú hundruð síðum 25. október 2012 14:06 Milla eftir Kristínu Ómarsdóttur. Milla Kristín Ómarsdóttir JPV-útgáfa 2012 Bók Kristínar Ómarsdóttur um Millu er mög lokkandi fyrir augað, silfruð og fjólublá á lit. Aðalsögupersónan er líka aðlaðandi manneskja, þótt hún sé þunglynd og hafi ekki alveg gert það upp við sig hvort hún vilji lifa mikið lengur. Sögusviðið er Reykjavík á vordögum árið 2001. Milla er 21 árs gömul og starfar sem bókavörður. Hún er fengin til að sinna óvenjulegu skrásetningarverkefni fyrir hina velstæðu Ernu Amelíu Friðriksdóttur, en verkefnið ber heitið Safnið um hina venjulegu íslensku fjölskyldu í lok tuttugustu aldar. Milla vinnur verk sitt af kostgæfni þó að Erna Amelía reynist ætla henni stærra hlutverk en ráðgert var í fyrstu. Það sem á huga söguhetjunnar allan er sambandið við Maríu. Það er ástríðufullt og yndislegt, en líka erfitt og þráhyggjukennt og það er ansi tvísýnt hvort Milla muni ná að halda ástinni sinni hjá sér. Hún leitar mikið til móður sinnar og er sífellt að skrifa ömmu sinni bréf, en fær af einhverjum ástæðum engin svör. Margar skringifrásagnir af upplifunum Millu er að finna í bókinni og þær gera hana einkar skemmtilega aflestrar. Eins og alltaf í texta Kristínar Ómarsdóttur er einhver skratti í stílnum, sem kitlar hláturtaugarnar (og raunar ýmsar aðrar taugar í leiðinni). Munúðarfullar lýsingar á kynlífi og mat draga lesandann til sín: María bítur í kókosbolluna, augnlokin víbra eða titra, varirnar verða blíðari en barns sem þekkir aðeins bragð brjóstamjólkur. Kókosbollan hverfur ofan í magann, varirnar skjálfa og lófar mínir nema skjálftann í iljunum, um líkama hennar fara kippir áður en hún opnar augun og grípur í fót minn. Eins og kókosbolluát sé ekki nægilega forboðið, þá taka Milla og ástkona hennar yfirvegaða ákvörðun um að byrja að reykja og bera sig æði nautnalega að því banvæna sporti, því "lífið verður að vera áhættunnar virði". Milla er þroskasaga ungrar stúlku sem reynir að finna sína fjöl. Hún glímir við ástina og þuglyndið, þá ólseigu fjára, en sinnir líka þeim mörgu hlutverkum sem lífið færir manni. Er starfsmaður, dóttir, barnabarn og vinkona þó að hún hafi ekki fyllilega ákveðið hvort hún vilji sinna þeim hlutverkum eða stytta sér leið út úr þessum heimi. Niðurstaða: Skemmtileg, frumleg og fagurlega skrifuð. Bætir, hressir og kætir. Gagnrýni Mest lesið Kvaddi dramað og flutti fyrir ástina Lífið Kátir tískukarlar hjá Kölska Tíska og hönnun Maður þurfti ekki að vera skyggn Gagnrýni Ein lausn er að liggja hlið við hlið og fróa sér Lífið Verslunarhjón selja glæsivillu í 108 Lífið Selur slapp úr hvalskjafti Lífið „Það spurði þig enginn“ Lífið Okkar eigið Ísland: Skelltu sér í slímuga laug Lífið Eitt stærsta bílabíó landsins fer fram um helgina Lífið Gáfu dótturinni þrjú nöfn Lífið Fleiri fréttir Maður þurfti ekki að vera skyggn Melódrama, morð og hæfilega mikið bótox Sunna Gunnlaugs í skugga karlrembu á djasshátíð Alien Romulus: Ungmenna Alien May December: Seint koma sumir en koma þó Sjá meira
Milla Kristín Ómarsdóttir JPV-útgáfa 2012 Bók Kristínar Ómarsdóttur um Millu er mög lokkandi fyrir augað, silfruð og fjólublá á lit. Aðalsögupersónan er líka aðlaðandi manneskja, þótt hún sé þunglynd og hafi ekki alveg gert það upp við sig hvort hún vilji lifa mikið lengur. Sögusviðið er Reykjavík á vordögum árið 2001. Milla er 21 árs gömul og starfar sem bókavörður. Hún er fengin til að sinna óvenjulegu skrásetningarverkefni fyrir hina velstæðu Ernu Amelíu Friðriksdóttur, en verkefnið ber heitið Safnið um hina venjulegu íslensku fjölskyldu í lok tuttugustu aldar. Milla vinnur verk sitt af kostgæfni þó að Erna Amelía reynist ætla henni stærra hlutverk en ráðgert var í fyrstu. Það sem á huga söguhetjunnar allan er sambandið við Maríu. Það er ástríðufullt og yndislegt, en líka erfitt og þráhyggjukennt og það er ansi tvísýnt hvort Milla muni ná að halda ástinni sinni hjá sér. Hún leitar mikið til móður sinnar og er sífellt að skrifa ömmu sinni bréf, en fær af einhverjum ástæðum engin svör. Margar skringifrásagnir af upplifunum Millu er að finna í bókinni og þær gera hana einkar skemmtilega aflestrar. Eins og alltaf í texta Kristínar Ómarsdóttur er einhver skratti í stílnum, sem kitlar hláturtaugarnar (og raunar ýmsar aðrar taugar í leiðinni). Munúðarfullar lýsingar á kynlífi og mat draga lesandann til sín: María bítur í kókosbolluna, augnlokin víbra eða titra, varirnar verða blíðari en barns sem þekkir aðeins bragð brjóstamjólkur. Kókosbollan hverfur ofan í magann, varirnar skjálfa og lófar mínir nema skjálftann í iljunum, um líkama hennar fara kippir áður en hún opnar augun og grípur í fót minn. Eins og kókosbolluát sé ekki nægilega forboðið, þá taka Milla og ástkona hennar yfirvegaða ákvörðun um að byrja að reykja og bera sig æði nautnalega að því banvæna sporti, því "lífið verður að vera áhættunnar virði". Milla er þroskasaga ungrar stúlku sem reynir að finna sína fjöl. Hún glímir við ástina og þuglyndið, þá ólseigu fjára, en sinnir líka þeim mörgu hlutverkum sem lífið færir manni. Er starfsmaður, dóttir, barnabarn og vinkona þó að hún hafi ekki fyllilega ákveðið hvort hún vilji sinna þeim hlutverkum eða stytta sér leið út úr þessum heimi. Niðurstaða: Skemmtileg, frumleg og fagurlega skrifuð. Bætir, hressir og kætir.
Gagnrýni Mest lesið Kvaddi dramað og flutti fyrir ástina Lífið Kátir tískukarlar hjá Kölska Tíska og hönnun Maður þurfti ekki að vera skyggn Gagnrýni Ein lausn er að liggja hlið við hlið og fróa sér Lífið Verslunarhjón selja glæsivillu í 108 Lífið Selur slapp úr hvalskjafti Lífið „Það spurði þig enginn“ Lífið Okkar eigið Ísland: Skelltu sér í slímuga laug Lífið Eitt stærsta bílabíó landsins fer fram um helgina Lífið Gáfu dótturinni þrjú nöfn Lífið Fleiri fréttir Maður þurfti ekki að vera skyggn Melódrama, morð og hæfilega mikið bótox Sunna Gunnlaugs í skugga karlrembu á djasshátíð Alien Romulus: Ungmenna Alien May December: Seint koma sumir en koma þó Sjá meira