Nágrannar skála á torginu

Fram undan eru jól án íslenskra sjónvarpsþula. Margir muna eftir Svölu Arnardóttur með sitt bjarta bros á skjánum á aðfangadagskvöld að óska landsmönnum gleðilegrar hátíðar. Nú heldur hún jólin í Þýskalandi ásamt fjölskyldunni en kemur heim fyrir áramótin.

„Við erum búin að búa hér ytra í tæp sjö ár og höfum alltaf verið hér á jólum en heima um áramótin. Sami háttur verður hafður á núna. Eins og aðventan er yndis­leg hér þá eru áramótin daufleg, að minnsta kosti miðað við það þjóðar­karnival sem er heima." Þetta segir Svala Arnardóttir, fyrrverandi sjónvarpsþula, þegar slegið er á þráðinn til hennar að forvitnast um jólahaldið í Frankfurt í Þýskalandi þar sem hún býr ásamt eiginmanninum Arthúri Björgvini Bollasyni og börnunum, Irmu Þóru ellefu ára og Ívari Má þrettán.

„Þýskaland er mikið jólaland, eiginlega jólaævintýraland," segir Svala „og ýmsir jólasiðir, svo sem jólaskreytingar á trjám eru ættaðir héðan."

Hún segir málaða trémuni úr mjúkum viði áberandi, bæði handunna og fjöldaframleidda og sjálf á hún veglega hnotubrjóta sem hún hefur fundið á jólamörkuðum en slíkir markaðir, bæði stórir og smáir setja sterkan svip á Þýskaland á þessum tíma.

Svala segir huggulegheit einkenna aðventustemninguna í Þýskalandi og nefnir heitt eplavín og eggjapúns sem fólk ylji sér á á röltinu og tónlistin eigi einnig ríkan þátt í hátíðabragnum.

En skyldi fjölskyldan hafa einhverja íslenska siði í heiðri um jólin?

„Já, já, við höldum þeim sið að borða klukkan sex á aðfangadag og erum alltaf með íslenskan lambahrygg á borðum. Okkur finnst lambakjöt svo geggjað og bragðast afar vel hér í þessu svínalandi. Það er okkar sparimatur og svo viljum við helst hafa íslenskan fisk í forréttinum, jafnvel humar eða rækjur."

Þau hjónin fara ekki í messu á aðfangadagskvöld að sögn Svölu en ung prestsdóttir á efri hæðinni hefur stundum skundað með börnin í kirkju þannig að þau hafa fengið að heyra jólaguðspjallið þar. Hún segir aðfangadagskvöld ívið frjálslegra í Þýskalandi en á Fróni.

„Það er meira um að vinir hittist hér og komi saman en ekki bara fjölskyldan. Við búum í gamla hluta Frankfurt sem er mjög jólalegur á þessum tíma og við torgið er ævaforn turn. Þar spilar blásturs­hljómsveit jólasálmana á aðfangadagskvöld, þegar búið er að borða og opna pakkana. Þá kemur fólk úr hverfinu saman og skálar í kampavíni. Ég varð mér einu sinni til skammar með því að koma með skemmt kampavín sem ég hafði verið búin að geyma of lengi. En þarna hittir maður nágranna sína og blandar geði við þá, svona eins og á gamlárs­kvöldi heima."