Stjórnsýsluafrek 27. október 2011 06:00 Staðan sem búið er að koma Bankasýslunni í er ekta íslenzkt stjórnsýsluafrek. Stofnunin hefur enga stjórn, engan forstjóra (nema þennan sem sagði upp í sumar og er á förum), nýtur einskis trúverðugleika lengur og virðist ekki í stakk búin að sinna sínum lögbundnu verkefnum. Hvernig gerðist þetta? Hugmyndin að baki stofnun Bankasýslunnar var góð; að óháð stofnun héldi utan um eignir ríkisins í bönkum, undirbyggi sölu þeirra og legði síðan sjálfa sig niður eftir fimm ár. Verkefnin væru þannig í „armslengd“ frá stjórnmálamönnum. Það var skynsamleg ráðstöfun í ljósi ömurlegra afleiðinga pólitískra afskipta af gömlu ríkisbönkunum og einkavæðingu þeirra. Steingrímur Sigfússon fjármálaráðherra gerði hins vegar (að minnsta kosti) tvennt sem spillti fyrir trúverðugleika nýrrar stofnunar. Annars vegar ákvað hann að fara sjálfur beint með eignarhald ríkisins í sparisjóðunum Byr og SpKef. Hins vegar vildi hann ekki búa þannig að stofnuninni að hún gæti staðið faglega að undirbúningi einkavæðingar hluta ríkisins í bönkunum. Þessar ákvarðanir lágu klárlega að baki þegar Elín Jónsdóttir sagði upp forstjórastarfinu. Þegar þarna var komið sögu var búið að minnka verulega líkurnar á að afburðafólk sækti um forstjórastarfið. Enda voru umsóknirnar sem stjórn Bankasýslunnar hafði úr að velja fáar. Stjórnarmennirnir hefðu átt að segja við fjármálaráðherrann að þeir hefðu ekki fengið rétta fólkið og hugsa þyrfti málið upp á nýtt. Þess í stað réðu þeir mann sem strax frá upphafi blasti við að var ekki sá rétti í starfið, þótt hann sé mörgum kostum gæddur. Það er óttalega aumt þegar stjórn Bankasýslunnar kennir „utanaðkomandi afskiptum“ um að henni sé ekki sætt og beinir spjótum sérstaklega að alþingismönnum sem gagnrýndu ráðninguna. Stjórnin sýndi dómgreindarbrest þegar hún sleppti því að hugsa nokkra leiki fram í tímann og velta fyrir sér hvernig ráðningin myndi mælast fyrir. Hún hefði átt að axla ábyrgð á þeim mistökum í stað þess að vísa henni á aðra. Almenningur var einfaldlega upp til hópa á þeirri skoðun að ákvörðunin væri röng og þingmenn hafa fullt leyfi til að tjá sig um slík mál án þess að það teljist pólitísk afskipti. Þótt fjármálaráðherrann eigi sinn þátt í klúðrinu eins og að framan segir hlýtur hann líka að mega tala við stjórnarformann Bankasýslunnar um stöðu hennar án þess að menn smíði strax samsæriskenningu um að hann hafi hrakið stjórnina og nýja forstjórann burt – ekki sízt þegar það er augljóst að stjórnin bjó tilefnið til alveg sjálf. Það er pínulítið fyndið, að minnsta kosti fyrir þá sem muna fáein ár aftur í tímann, þegar formaður Sjálfstæðisflokksins hneykslast á „pólitískum fingraförum“ á ákvörðunum um málefni ríkisbanka. Hans tillaga í málinu er að leggja Bankasýsluna niður – og færa verkefnin beint undir fjármálaráðherrann sem hann sakar um pólitísk afskipti! Það er rétt hjá Bjarna Benediktssyni að trúverðugleiki Bankasýslunnar er fyrir bí, en það gerðist um leið og nýr forstjóri var ráðinn. Reyndar er vandséð hvernig nokkur maður á að fást til að setjast í stjórn Bankasýslunnar eftir það sem á undan er gengið, hvað þá að sækja um forstjórastarfið. Það þarf einhverjar róttækar breytingar ef á að koma í veg fyrir að verkefnin; utanumhald um miklar eignir ríkissjóðs og skikkanleg einkavæðing þeirra; eiga ekki að klúðrast líka. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fastir pennar Ólafur Stephensen Skoðanir Mest lesið Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Foreldrar eru sérfræðingar í sínum börnum Valdimar Víðisson Skoðun Veistu þitt skýjaspor? Hólmfríður Rut Einarsdóttir,Þóra Rut Jónsdóttir Skoðun Háskóli Íslands er ekki að sinna skyldum sínum Silja Höllu Egilsdóttir Skoðun
Staðan sem búið er að koma Bankasýslunni í er ekta íslenzkt stjórnsýsluafrek. Stofnunin hefur enga stjórn, engan forstjóra (nema þennan sem sagði upp í sumar og er á förum), nýtur einskis trúverðugleika lengur og virðist ekki í stakk búin að sinna sínum lögbundnu verkefnum. Hvernig gerðist þetta? Hugmyndin að baki stofnun Bankasýslunnar var góð; að óháð stofnun héldi utan um eignir ríkisins í bönkum, undirbyggi sölu þeirra og legði síðan sjálfa sig niður eftir fimm ár. Verkefnin væru þannig í „armslengd“ frá stjórnmálamönnum. Það var skynsamleg ráðstöfun í ljósi ömurlegra afleiðinga pólitískra afskipta af gömlu ríkisbönkunum og einkavæðingu þeirra. Steingrímur Sigfússon fjármálaráðherra gerði hins vegar (að minnsta kosti) tvennt sem spillti fyrir trúverðugleika nýrrar stofnunar. Annars vegar ákvað hann að fara sjálfur beint með eignarhald ríkisins í sparisjóðunum Byr og SpKef. Hins vegar vildi hann ekki búa þannig að stofnuninni að hún gæti staðið faglega að undirbúningi einkavæðingar hluta ríkisins í bönkunum. Þessar ákvarðanir lágu klárlega að baki þegar Elín Jónsdóttir sagði upp forstjórastarfinu. Þegar þarna var komið sögu var búið að minnka verulega líkurnar á að afburðafólk sækti um forstjórastarfið. Enda voru umsóknirnar sem stjórn Bankasýslunnar hafði úr að velja fáar. Stjórnarmennirnir hefðu átt að segja við fjármálaráðherrann að þeir hefðu ekki fengið rétta fólkið og hugsa þyrfti málið upp á nýtt. Þess í stað réðu þeir mann sem strax frá upphafi blasti við að var ekki sá rétti í starfið, þótt hann sé mörgum kostum gæddur. Það er óttalega aumt þegar stjórn Bankasýslunnar kennir „utanaðkomandi afskiptum“ um að henni sé ekki sætt og beinir spjótum sérstaklega að alþingismönnum sem gagnrýndu ráðninguna. Stjórnin sýndi dómgreindarbrest þegar hún sleppti því að hugsa nokkra leiki fram í tímann og velta fyrir sér hvernig ráðningin myndi mælast fyrir. Hún hefði átt að axla ábyrgð á þeim mistökum í stað þess að vísa henni á aðra. Almenningur var einfaldlega upp til hópa á þeirri skoðun að ákvörðunin væri röng og þingmenn hafa fullt leyfi til að tjá sig um slík mál án þess að það teljist pólitísk afskipti. Þótt fjármálaráðherrann eigi sinn þátt í klúðrinu eins og að framan segir hlýtur hann líka að mega tala við stjórnarformann Bankasýslunnar um stöðu hennar án þess að menn smíði strax samsæriskenningu um að hann hafi hrakið stjórnina og nýja forstjórann burt – ekki sízt þegar það er augljóst að stjórnin bjó tilefnið til alveg sjálf. Það er pínulítið fyndið, að minnsta kosti fyrir þá sem muna fáein ár aftur í tímann, þegar formaður Sjálfstæðisflokksins hneykslast á „pólitískum fingraförum“ á ákvörðunum um málefni ríkisbanka. Hans tillaga í málinu er að leggja Bankasýsluna niður – og færa verkefnin beint undir fjármálaráðherrann sem hann sakar um pólitísk afskipti! Það er rétt hjá Bjarna Benediktssyni að trúverðugleiki Bankasýslunnar er fyrir bí, en það gerðist um leið og nýr forstjóri var ráðinn. Reyndar er vandséð hvernig nokkur maður á að fást til að setjast í stjórn Bankasýslunnar eftir það sem á undan er gengið, hvað þá að sækja um forstjórastarfið. Það þarf einhverjar róttækar breytingar ef á að koma í veg fyrir að verkefnin; utanumhald um miklar eignir ríkissjóðs og skikkanleg einkavæðing þeirra; eiga ekki að klúðrast líka.
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun