Trítilóð Lísa Popp í Fréttablaðinu skrifar 25. ágúst 2011 11:00 Þetta er ekki sama saklausa Lísa í Undralandi og fólk sá í hinni klassísku Disney-teiknimynd. Söguna um Lísu í Undralandi ættu flestir að þekkja en sagan sem sögð er í Alice: Madness Returns er útgáfa af þessari vinsælu sögu sem vekur nánast ónot hjá manni. Madness Returns, líkt og forverinn Alice sem kom út árið 2000, bregður upp mjög dökkri og blóðugri mynd af Lísu og furðuverunum í Undralandi. Í Madness Returns er Lísa orðin ung kona sem rambar á milli hins raunverulega heims og hins ímyndaða Undralands. Eitthvert eyðileggingarafl er að tæta í sig Undraland og Lísa þarf að bjarga því, sem og því litla sem er eftir af geðheilsu hennar. Leiknum er skipt niður í sex heima sem hver um sig skartar ákveðnu þema. Þessir heimar eru síðan tengdir saman með afskaplega litlausri og leiðinlegri útgáfu af skuggahverfum London. Leikmenn þurfa að fara í gegnum þessa heima, leysa ýmis verkefni, drepa ógrynni af undarlegum óvinum, hoppa, svífa, safna minningum og fleira í þeim dúr. Alice: Madness Returns skartar einstöku útliti sem gerir það að verkum að menn sogast inn í þennan brenglaða ímyndunarheim og drungalegur söguþráðurinn heldur rækilega í menn þangað til yfir lýkur. Það sem hins vegar skemmir fyrir útliti og andrúmslofti leiksins er spilun hans. Leikurinn er bara alltof einhæfur. Menn hafa úr mjög litlu að moða þegar kemur að vopnum leiksins, um fjögur vopn sem hægt er að uppfæra og menn eyða allt of miklum tíma í að svífa á milli palla með merkilega sterkum pilsfaldi Lísu. Þar að auki verða menn fljótt leiðir á því að murka lífið úr skrímslum Undralands þar sem að bardagakerfið, sérstaklega á piparkvarnarbyssunni, er frekar takmarkað. Það er ekki hægt að neita því að þessi útgáfa af Undralandi er í senn heillandi og ógnvekjandi. Leikurinn gefur manni nýja sýn á þetta sígilda ævintýri, sem er líklegt að fái Lewis Carroll til að snúa sér í marga hringi í gröfinni. Það er alltaf skemmtilegt þegar þekktum sögum er snúið nánast upp í andhverfu sína, en það væri vissulega betra ef leikurinn sjálfur væri eins sérstakur og útlit hans og efnistök. Mest lesið Rauðhærðir í brennidepli á vel sóttum írskum dögum Lífið Jon Landau er látinn Bíó og sjónvarp Eins söguleg og skáldsaga getur orðið Lífið Sauð upp úr í stjörnufansi á golfmóti Coolbet Lífið Laufey í banastuði í Reykjavík Lífið Emmsjé Gauti laumaði sér á Landsmót fyrir tónlistarmyndband Lífið „Þetta er enginn helvítis félagskvíði, það bara þolir mig enginn“ Áskorun Setti sér markmið og hóf veitingarekstur átján ára Lífið Alltaf sótt í orku og gleði í klæðaburði Tíska og hönnun „Þú gleymir fólki sem þú hefur elskað allt þitt líf“ Lífið Fleiri fréttir Slæmt jafnvægi á milli Baggalúts og Sinfóníunnar Sturluð rödd gerði áheyrendur tryllta The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Sjá meira
Söguna um Lísu í Undralandi ættu flestir að þekkja en sagan sem sögð er í Alice: Madness Returns er útgáfa af þessari vinsælu sögu sem vekur nánast ónot hjá manni. Madness Returns, líkt og forverinn Alice sem kom út árið 2000, bregður upp mjög dökkri og blóðugri mynd af Lísu og furðuverunum í Undralandi. Í Madness Returns er Lísa orðin ung kona sem rambar á milli hins raunverulega heims og hins ímyndaða Undralands. Eitthvert eyðileggingarafl er að tæta í sig Undraland og Lísa þarf að bjarga því, sem og því litla sem er eftir af geðheilsu hennar. Leiknum er skipt niður í sex heima sem hver um sig skartar ákveðnu þema. Þessir heimar eru síðan tengdir saman með afskaplega litlausri og leiðinlegri útgáfu af skuggahverfum London. Leikmenn þurfa að fara í gegnum þessa heima, leysa ýmis verkefni, drepa ógrynni af undarlegum óvinum, hoppa, svífa, safna minningum og fleira í þeim dúr. Alice: Madness Returns skartar einstöku útliti sem gerir það að verkum að menn sogast inn í þennan brenglaða ímyndunarheim og drungalegur söguþráðurinn heldur rækilega í menn þangað til yfir lýkur. Það sem hins vegar skemmir fyrir útliti og andrúmslofti leiksins er spilun hans. Leikurinn er bara alltof einhæfur. Menn hafa úr mjög litlu að moða þegar kemur að vopnum leiksins, um fjögur vopn sem hægt er að uppfæra og menn eyða allt of miklum tíma í að svífa á milli palla með merkilega sterkum pilsfaldi Lísu. Þar að auki verða menn fljótt leiðir á því að murka lífið úr skrímslum Undralands þar sem að bardagakerfið, sérstaklega á piparkvarnarbyssunni, er frekar takmarkað. Það er ekki hægt að neita því að þessi útgáfa af Undralandi er í senn heillandi og ógnvekjandi. Leikurinn gefur manni nýja sýn á þetta sígilda ævintýri, sem er líklegt að fái Lewis Carroll til að snúa sér í marga hringi í gröfinni. Það er alltaf skemmtilegt þegar þekktum sögum er snúið nánast upp í andhverfu sína, en það væri vissulega betra ef leikurinn sjálfur væri eins sérstakur og útlit hans og efnistök.
Mest lesið Rauðhærðir í brennidepli á vel sóttum írskum dögum Lífið Jon Landau er látinn Bíó og sjónvarp Eins söguleg og skáldsaga getur orðið Lífið Sauð upp úr í stjörnufansi á golfmóti Coolbet Lífið Laufey í banastuði í Reykjavík Lífið Emmsjé Gauti laumaði sér á Landsmót fyrir tónlistarmyndband Lífið „Þetta er enginn helvítis félagskvíði, það bara þolir mig enginn“ Áskorun Setti sér markmið og hóf veitingarekstur átján ára Lífið Alltaf sótt í orku og gleði í klæðaburði Tíska og hönnun „Þú gleymir fólki sem þú hefur elskað allt þitt líf“ Lífið Fleiri fréttir Slæmt jafnvægi á milli Baggalúts og Sinfóníunnar Sturluð rödd gerði áheyrendur tryllta The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Sjá meira