Glötuð æska Atli Fannar Bjarkason skrifar 7. maí 2011 08:00 Körfuboltamaðurinn Derrick Rose var í vikunni valinn besti leikmaður NBA-deildarinnar. Rose er yngsti leikmaðurinn í sögu deildarinnar til að hljóta þennan heiður, en hann er aðeins 22 ára gamall – fæddur í oktbóber árið 1988. Ég man eftir 1988. Ég var fjögurra ára gamall og fór til Spánar með fjölskyldu minni. Ég lék mér á sundskýlunni í garðinum við húsið sem við tókum á leigu og sá ýmislegt í fyrsta skipti – til dæmis slímugan frosk. Þá fékk ég snigil að gjöf og hann varð gæludýrið mitt í skamma stund. Þangað til hann strauk. Það er óþolandi að lesa fréttir um jafn ungt og hæfileikaríkt fólk og Derrick Rose. Hann er á þeim aldri þar sem flestir rembast við að hanga í háskóla þrátt fyrir að fæstum hafi tekist að ákveða hvað þeir vilja gera í lífinu. Hann valdi starf sem færir honum gríðarleg auðæfi, þannig að þegar líkaminn gefur sig eftir áratug eða svo getur hann sest í helgan stein og talið peninga þar til yfir lýkur. Þegar ég var 22 ára hefði þurft ofurnáttúrulegt kraftaverk til að gera mig að verðmætasta leikmanninum í fyrstu deildinni í körfubolta á Íslandi. Ég lagði fyrst og fremst metnað í að komast í Ríkið áður en það lokaði á föstudögum og stórar ákvarðanir á borð við hvort ein dolla af Vogaídýfu myndi duga eða hvort ég ætti að kaupa tvær til öryggis. Það er auðvitað ósanngjarnt að bera sjálfan sig saman við hæfileikamann á borð við Rose á körfuboltavellinum. En snefill af metnaði hans hefði eflaust fleytt mér á toppinn í því sem ég var að gera. Sem var reyndar ekkert. En ég hefði eflaust farið í Ríkið fyrir hádegi á fimmtudögum og keypt tvær dollur af Vogaídýfu án þess að hugsa mig tvisvar um! Ég er á þeim aldri þar sem ég neyðist til að horfa á eftir glataðri æskunni, vegna þess að ég er ekki orðinn nógu gamall til að gleyma henni. Það væri auðvitað einfaldast. En fólki gæti ekki verið meira sama um 27 ára mann með aldurskomplex. Orð mín öðlast eflaust trúverðugleika eftir einn eða tvo áratugi. Þangað til fylgist ég stúrinn með ungu fólki gera miklu betur en mér tókst nokkurn tíma á meðan ég reyni að hámarka metnaðinn fyrir því sem ég geri í dag: Borða þessa köku. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Atli Fannar Bjarkason Mest lesið Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Er útlegð á innleið? Reyn Alpha Magnúsdóttir Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Skólarnir lokaðir - myglan vinnur Guðmundur Þórir Sigurðsson Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir Skoðun Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun
Körfuboltamaðurinn Derrick Rose var í vikunni valinn besti leikmaður NBA-deildarinnar. Rose er yngsti leikmaðurinn í sögu deildarinnar til að hljóta þennan heiður, en hann er aðeins 22 ára gamall – fæddur í oktbóber árið 1988. Ég man eftir 1988. Ég var fjögurra ára gamall og fór til Spánar með fjölskyldu minni. Ég lék mér á sundskýlunni í garðinum við húsið sem við tókum á leigu og sá ýmislegt í fyrsta skipti – til dæmis slímugan frosk. Þá fékk ég snigil að gjöf og hann varð gæludýrið mitt í skamma stund. Þangað til hann strauk. Það er óþolandi að lesa fréttir um jafn ungt og hæfileikaríkt fólk og Derrick Rose. Hann er á þeim aldri þar sem flestir rembast við að hanga í háskóla þrátt fyrir að fæstum hafi tekist að ákveða hvað þeir vilja gera í lífinu. Hann valdi starf sem færir honum gríðarleg auðæfi, þannig að þegar líkaminn gefur sig eftir áratug eða svo getur hann sest í helgan stein og talið peninga þar til yfir lýkur. Þegar ég var 22 ára hefði þurft ofurnáttúrulegt kraftaverk til að gera mig að verðmætasta leikmanninum í fyrstu deildinni í körfubolta á Íslandi. Ég lagði fyrst og fremst metnað í að komast í Ríkið áður en það lokaði á föstudögum og stórar ákvarðanir á borð við hvort ein dolla af Vogaídýfu myndi duga eða hvort ég ætti að kaupa tvær til öryggis. Það er auðvitað ósanngjarnt að bera sjálfan sig saman við hæfileikamann á borð við Rose á körfuboltavellinum. En snefill af metnaði hans hefði eflaust fleytt mér á toppinn í því sem ég var að gera. Sem var reyndar ekkert. En ég hefði eflaust farið í Ríkið fyrir hádegi á fimmtudögum og keypt tvær dollur af Vogaídýfu án þess að hugsa mig tvisvar um! Ég er á þeim aldri þar sem ég neyðist til að horfa á eftir glataðri æskunni, vegna þess að ég er ekki orðinn nógu gamall til að gleyma henni. Það væri auðvitað einfaldast. En fólki gæti ekki verið meira sama um 27 ára mann með aldurskomplex. Orð mín öðlast eflaust trúverðugleika eftir einn eða tvo áratugi. Þangað til fylgist ég stúrinn með ungu fólki gera miklu betur en mér tókst nokkurn tíma á meðan ég reyni að hámarka metnaðinn fyrir því sem ég geri í dag: Borða þessa köku.
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Börn á flótta – nýtt líf, nýtt tungumál og nýtt tækifæri í íslenskum grunnskólum Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun