Vinna af sér „fríið“ Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 21. október 2010 06:00 Konur eiga að ganga út af vinnustöðum sínum klukkan 14.25 á mánudaginn. Samkvæmt útreikningum eru þær þá víst búnar að vinna tímana sem þær fá greitt fyrir, miðað við karla. Kvennafrídagurinn táknar því ákveðna uppreisn og í ótryggu atvinnuumhverfi þarf kjark til að standa upp frá ókláruðum verkefnum. Konur ræða sín á milli á kaffistofum hvernig þær eigi að snúa sér í þessu. Veigra sér við að ganga út eins og árferðið er, hræddar við að verða látnar fjúka í framhaldinu. Einhverjar tala um að „vinna af sér fríið". Klára það sem þarf að klára með því að lengja aðra vinnudaga svo þær geti óhræddar staðið upp frá vinnu sinni og marserað niður í bæ, hrópandi á jöfn kjör! Einstaka yfirmenn leggja það jafnvel til, horfa á verkefnin fram undan og segja ómögulegt að „gefa konunum frí" fyrr en staflinn sé frá. Þar með er tilgangur þessa dags orðinn að engu. Stöðu kvenna á vinnumarkaðnum og í samfélaginu öllu gefið langt nef. Með því að konur gangi út í hópum af vinnustað á að sjást hversu mikilvægt vinnuframlag þeirra er, hversu stóru tannhjóli í vélinni þær snúa og að án kvenna geti samfélagið ekki gengið upp. Kvennafrídagurinn á að sýna hversu óréttlátt það er að konur fái ekki greitt fyrir vinnu sína til jafns við karla. Svo einfalt er það. Þeir sem segja baráttu fyrir jöfnum kjörum kynjanna óþarfa í dag eru á villigötum. Þeir sem segja kvennafrídaginn bara til skrauts, skemmtilegan minnisvarða, einungis tækifæri fyrir konur til að lyfta sér upp og hittast, hafa rangt fyrir sér. Það hefur hallað á konur í kreppunni. Konur fylla stóran hóp fólks í láglaunastörfum, hóp sem nær ekki endum saman í hækkandi verðlagi, og ofbeldi gegn konum mun hafa aukist í kreppunni. Kvennafrídagurinn á mánudaginn er einnig haldinn til að vekja athygli á því. Skerðing fæðingarorlofs mun einnig kreppa enn að réttindum kvenna. Með því verða konur gerðar að óákjósanlegri starfskrafti, en þegar hart er í ári eins og nú mun sá sem færir heimilinu hærri tekjur ekki taka fæðingarorlof. Það gefur auga leið, karlinn vinnur. Kvennafrídagurinn er því nauðsynlegur sem aldrei fyrr. Hann má ekki verða eins og hver annar mánudagur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Ragnheiður Tryggvadóttir Skoðanir Mest lesið Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Gerum þetta að kosningamáli Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Ölmusuhagkerfið Unnur Rán Reynisdóttir Skoðun Eru vaxtarmörkin vandinn? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Stóri grænþvotturinn Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Búum til „vandamál“ – leysum það með samræmdum prófum Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Fyrirmyndarstjórn Viðreisnar og Samfylkingar á Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun
Konur eiga að ganga út af vinnustöðum sínum klukkan 14.25 á mánudaginn. Samkvæmt útreikningum eru þær þá víst búnar að vinna tímana sem þær fá greitt fyrir, miðað við karla. Kvennafrídagurinn táknar því ákveðna uppreisn og í ótryggu atvinnuumhverfi þarf kjark til að standa upp frá ókláruðum verkefnum. Konur ræða sín á milli á kaffistofum hvernig þær eigi að snúa sér í þessu. Veigra sér við að ganga út eins og árferðið er, hræddar við að verða látnar fjúka í framhaldinu. Einhverjar tala um að „vinna af sér fríið". Klára það sem þarf að klára með því að lengja aðra vinnudaga svo þær geti óhræddar staðið upp frá vinnu sinni og marserað niður í bæ, hrópandi á jöfn kjör! Einstaka yfirmenn leggja það jafnvel til, horfa á verkefnin fram undan og segja ómögulegt að „gefa konunum frí" fyrr en staflinn sé frá. Þar með er tilgangur þessa dags orðinn að engu. Stöðu kvenna á vinnumarkaðnum og í samfélaginu öllu gefið langt nef. Með því að konur gangi út í hópum af vinnustað á að sjást hversu mikilvægt vinnuframlag þeirra er, hversu stóru tannhjóli í vélinni þær snúa og að án kvenna geti samfélagið ekki gengið upp. Kvennafrídagurinn á að sýna hversu óréttlátt það er að konur fái ekki greitt fyrir vinnu sína til jafns við karla. Svo einfalt er það. Þeir sem segja baráttu fyrir jöfnum kjörum kynjanna óþarfa í dag eru á villigötum. Þeir sem segja kvennafrídaginn bara til skrauts, skemmtilegan minnisvarða, einungis tækifæri fyrir konur til að lyfta sér upp og hittast, hafa rangt fyrir sér. Það hefur hallað á konur í kreppunni. Konur fylla stóran hóp fólks í láglaunastörfum, hóp sem nær ekki endum saman í hækkandi verðlagi, og ofbeldi gegn konum mun hafa aukist í kreppunni. Kvennafrídagurinn á mánudaginn er einnig haldinn til að vekja athygli á því. Skerðing fæðingarorlofs mun einnig kreppa enn að réttindum kvenna. Með því verða konur gerðar að óákjósanlegri starfskrafti, en þegar hart er í ári eins og nú mun sá sem færir heimilinu hærri tekjur ekki taka fæðingarorlof. Það gefur auga leið, karlinn vinnur. Kvennafrídagurinn er því nauðsynlegur sem aldrei fyrr. Hann má ekki verða eins og hver annar mánudagur.