Gagnrýni

Dúndur diskóeyja hjá Braga

Freyr Gígja Gunnarsson skrifar
Diskóeyjan.
Diskóeyjan.
Tónlist ****

Diskóeyjan

Fönkópera Braga Valdimars Skúlasonar

Fólkið sem stendur að baki Diskóeyjunni, fönkóperu Braga Valdimars Skúlasonar, er hið svokallaða einvalalið sem svo oft er nefnt í viðtölum við misgóða tónlistarmenn þegar þeir eru að fara gefa út hljómplötur.

Og því er kannski ekkert skrýtið að hvergi skuli vera slegin feilnóta á þessum skemmtilega diski sem vafalítið á eftir að fá fjölskyldur landsins til að taka „Travolta"- sporin í stofunni heima.

Snjall leikhúsmaður ætti allavega að sjá sér leik á borði og setja upp Diskóeyjuna í leikhúsi.

Fyrsta hrósið er kirfilega fest í hnappagat Braga Valdimars Skúlasonar, textarnir eru fullir af leifrandi húmor og frumleika. Og ekki má gleyma lagasmíðum hans sem eru bæði grípandi og einfaldar.

Memfis-mafían með Hjálmana Sigurð Guðmundsson og Guðmund Kristin fremsta í flokki á síðan allt hrós skilið fyrir útsetningar. Þeir eru augljóslega vel lesnir í tónlistarsögunni og kunna að galdra fram rétta hljóminn þannig að diskóið hljómar ekki sterílt. Og hljóðfæraleikararnir fara flestir á kostum í sínum aðgerðum.

Diskóeyjan er stuðplata, Páll Óskar, Unnsteinn Manúel, Sigríður Thorlacius að ógleymdum Óttari Proppé og Möggu Stínu stíga ekki feilspor. Þannig að ef foreldrar vilja kenna börnunum sínum mikilvæga lexíu - að fjölskyldutónlist þarf ekki alltaf að vera leiðinleg - þá ættu þeir að kaupa Diskóeyjuna.

Niðurstaða: Bragi Valdimar og Memfís-mafían eiga allan heiður skilinn fyrir þessa stórskemmtilegu fönk-óperu.






Fleiri fréttir

Sjá meira


×