Albanía skömmuð enn á ný Kolbeinn Óttarsson Proppé skrifar 14. júlí 2010 06:00 Eitt af því góða sem efnahagshrunið hafði í för með sér er að nú er Íslendingum tamara en áður að mótmæla. Hegðun sem hingað til var að mestu bundin grasrótarsamtökum þykir nú sjálfsögð fólki úr öllum þrepum samfélagsstigans. Það er hins vegar lykilatriði að mótmælin beinist gegn réttum aðila. Ef á að öskra sig hásan gegn óréttlæti er betra að öskra á orsakavald þess óréttlætis. AGS er með sendifulltrúa hér á landi og fylgist með því að eftir efnahagsáætlun sjóðsins og stjórnvalda sé farið. Skiljanlega líkar það ekki öllum; ekki þarf annað en að skoða söguna til að sjá að sjóðurinn vinnur ekki eintóm gustukaverk. Hann starfar eftir ströngum lögmálum frjálshyggjunnar og lönd víða um heim hafa þurft að laga sig að þeim reglum, vilji þau fá aðstoð. Í þessu samhengi er hins vegar rétt að rifja það upp að sjóðurinn er hér að ósk Alþingis Íslendinga og í samvinnu við ríkisstjórnina. Það var ekki svo að stjórnendur hans fengju þá góðu hugmynd að skjótast til Íslands og taka til í efnahagsmálum þarlendra, þeir brugðust við beiðni um samstarf og aðstoð. Líki mönnum ekki það samstarf, er eðlilegra að beina mótmælum sínum að hugmyndasmiðnum að baki samstarfinu; íslenskum stjórnvöldum. annars er AGS fyrirtaks ljóti kall. Að honum er hægt að beina reiði sinni vegna ýmissa hluta og oft með réttu. Nefna má málefni Magma í því skyni. Þar eru undirliggjandi stórmál um eignarhald auðlinda og óskiljanlegt að stjórnvöld hafi ekki gert neitt í fyrr en of seint er í rassinn gripið. Íslendingar reyna nú á eigin skinni það sem þeir hafa reynt að gera öðrum í gegnum orkuútrásina. Þar lágu auðlindir annarra þjóða undir. Á síðustu árum hefur allt verið á sömu bókina lært; einkavæðing var það heillin. Það tókst Íslendingum án AGS. Þar gengu stjórnvöld óstudd og fengu stuðning í hverjum kosningum á fætur öðrum, bæði í landsstjórn og hjá sveitarfélögum. Þetta eru því trauðla framandi hugmyndir. Núverandi stjórnvöld hafa síðan lítið gert til að vinda ofan af þessu. Þegar Sovétríkin vildu gagnrýna kínversk stjórnvöld brugðu þau á það ráð að skamma Albaníu. Þeir sem standa nú vaktina fyrir utan skrifstofu sendifulltrúa AGS og skamma hann hæst í fjölmiðlum ættu kannski að minnast þessa og snúa skömmum sínum að íslenskum stjórnvöldum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kolbeinn Óttarsson Proppé Mest lesið Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson Skoðun
Eitt af því góða sem efnahagshrunið hafði í för með sér er að nú er Íslendingum tamara en áður að mótmæla. Hegðun sem hingað til var að mestu bundin grasrótarsamtökum þykir nú sjálfsögð fólki úr öllum þrepum samfélagsstigans. Það er hins vegar lykilatriði að mótmælin beinist gegn réttum aðila. Ef á að öskra sig hásan gegn óréttlæti er betra að öskra á orsakavald þess óréttlætis. AGS er með sendifulltrúa hér á landi og fylgist með því að eftir efnahagsáætlun sjóðsins og stjórnvalda sé farið. Skiljanlega líkar það ekki öllum; ekki þarf annað en að skoða söguna til að sjá að sjóðurinn vinnur ekki eintóm gustukaverk. Hann starfar eftir ströngum lögmálum frjálshyggjunnar og lönd víða um heim hafa þurft að laga sig að þeim reglum, vilji þau fá aðstoð. Í þessu samhengi er hins vegar rétt að rifja það upp að sjóðurinn er hér að ósk Alþingis Íslendinga og í samvinnu við ríkisstjórnina. Það var ekki svo að stjórnendur hans fengju þá góðu hugmynd að skjótast til Íslands og taka til í efnahagsmálum þarlendra, þeir brugðust við beiðni um samstarf og aðstoð. Líki mönnum ekki það samstarf, er eðlilegra að beina mótmælum sínum að hugmyndasmiðnum að baki samstarfinu; íslenskum stjórnvöldum. annars er AGS fyrirtaks ljóti kall. Að honum er hægt að beina reiði sinni vegna ýmissa hluta og oft með réttu. Nefna má málefni Magma í því skyni. Þar eru undirliggjandi stórmál um eignarhald auðlinda og óskiljanlegt að stjórnvöld hafi ekki gert neitt í fyrr en of seint er í rassinn gripið. Íslendingar reyna nú á eigin skinni það sem þeir hafa reynt að gera öðrum í gegnum orkuútrásina. Þar lágu auðlindir annarra þjóða undir. Á síðustu árum hefur allt verið á sömu bókina lært; einkavæðing var það heillin. Það tókst Íslendingum án AGS. Þar gengu stjórnvöld óstudd og fengu stuðning í hverjum kosningum á fætur öðrum, bæði í landsstjórn og hjá sveitarfélögum. Þetta eru því trauðla framandi hugmyndir. Núverandi stjórnvöld hafa síðan lítið gert til að vinda ofan af þessu. Þegar Sovétríkin vildu gagnrýna kínversk stjórnvöld brugðu þau á það ráð að skamma Albaníu. Þeir sem standa nú vaktina fyrir utan skrifstofu sendifulltrúa AGS og skamma hann hæst í fjölmiðlum ættu kannski að minnast þessa og snúa skömmum sínum að íslenskum stjórnvöldum.