Málfarsfasisminn Þórunn Elísabet Bogadóttir skrifar 23. nóvember 2010 06:00 Það er fátt í þessum heimi sem fer meira í taugarnar á mér en vitlaus stafsetning og rangt málfar. Ég geri mér grein fyrir því að með því að játa þetta opna ég í fyrsta lagi fyrir það að fólk eins og ég muni grandskoða þennan pistil í leit að villum og í öðru lagi að ég hljóma alveg hreint ótrúlega leiðinleg í eyrum þeirra sem ekki falla í umræddan hóp. Ég get bara ekkert að þessu gert. Skiptin sem ég hef verið komin á fremsta hlunn með að senda tölvupósta á vefmiðla til þess að leiðrétta villur í fréttum eru óteljandi. Sem betur fer hef ég alltaf stoppað mig af. Þegar ég fæ tölvupóst frá háskólakennara sem skrifar bandvitlaust get ég ekki annað en dæmt aðeins og það sama gildir um aðra. Nema náttúrulega þá sem eru les- eða skrifblindir, þá er ég samúðin uppmáluð. Sökum kurteisi eða kannski af ótta við að fá á mig málfarsfasismastimpil leiðrétti ég samt yfirleitt ekki. Einfaldar stafsetningarvillur eru eitt, og að ruglast á i og y og -n og -nn getur nú komið fyrir alla. Boðskapurinn kemst alveg til skila. Það er þegar fólk ruglar saman orðum eða orðatiltækjum sem lítill hluti af mér deyr - villu fyrir villu. Svo ekki sé minnst á kolrangar beygingar. Fólk virðist samt algjörlega vera hætt að kippa sér upp við "mig hlakkar til að sjá þig." Nú eða það allra, allra versta í mínum bókum: að nota orðið víst í staðinn fyrir fyrst. Sorrí leiðindin, en þessi víxlun bara gengur engan veginn upp. Er fólk bara hætt að hlusta á sjálft sig tala? Þó að ég sé haldin þessum leiðindasjúkdómi, eða kannski einmitt vegna þess, er ég skíthrædd um að fá á mig gagnrýni af þessu tagi. Mér finnst ég eiga að kunna þetta. Fyrir nokkrum árum hrósaði pabbi minn mér fyrir pistil sem ég skrifaði í þetta blað en bætti við í gríni að ég hefði samt skrifað "músirnar" í stað "mýsnar" einhvers staðar. Af hverju ég var að tala um mýs er mér löngu gleymt. En ég var miður mín lengi og vonaði heitt að enginn annar hefði tekið eftir þessari hörmung. (Og nú er bara að vona að enginn finni villu hér). Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðanir Þórunn Elísabet Bogadóttir Mest lesið Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun „Við andlát manns lýkur skattskyldu hans“ Þórður Gunnarsson Skoðun Nýtanleg verðmætasköpun um allt land Jóhann Frímann Arinbjarnarson Skoðun Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Dýrkeyptur aðgangur Stella Guðmundsdóttir Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun Íslenskufræðingurinn Sigmundur Davíð Hákon Darri Egilsson Skoðun Gerum betur Hilmar Björnsson Skoðun
Það er fátt í þessum heimi sem fer meira í taugarnar á mér en vitlaus stafsetning og rangt málfar. Ég geri mér grein fyrir því að með því að játa þetta opna ég í fyrsta lagi fyrir það að fólk eins og ég muni grandskoða þennan pistil í leit að villum og í öðru lagi að ég hljóma alveg hreint ótrúlega leiðinleg í eyrum þeirra sem ekki falla í umræddan hóp. Ég get bara ekkert að þessu gert. Skiptin sem ég hef verið komin á fremsta hlunn með að senda tölvupósta á vefmiðla til þess að leiðrétta villur í fréttum eru óteljandi. Sem betur fer hef ég alltaf stoppað mig af. Þegar ég fæ tölvupóst frá háskólakennara sem skrifar bandvitlaust get ég ekki annað en dæmt aðeins og það sama gildir um aðra. Nema náttúrulega þá sem eru les- eða skrifblindir, þá er ég samúðin uppmáluð. Sökum kurteisi eða kannski af ótta við að fá á mig málfarsfasismastimpil leiðrétti ég samt yfirleitt ekki. Einfaldar stafsetningarvillur eru eitt, og að ruglast á i og y og -n og -nn getur nú komið fyrir alla. Boðskapurinn kemst alveg til skila. Það er þegar fólk ruglar saman orðum eða orðatiltækjum sem lítill hluti af mér deyr - villu fyrir villu. Svo ekki sé minnst á kolrangar beygingar. Fólk virðist samt algjörlega vera hætt að kippa sér upp við "mig hlakkar til að sjá þig." Nú eða það allra, allra versta í mínum bókum: að nota orðið víst í staðinn fyrir fyrst. Sorrí leiðindin, en þessi víxlun bara gengur engan veginn upp. Er fólk bara hætt að hlusta á sjálft sig tala? Þó að ég sé haldin þessum leiðindasjúkdómi, eða kannski einmitt vegna þess, er ég skíthrædd um að fá á mig gagnrýni af þessu tagi. Mér finnst ég eiga að kunna þetta. Fyrir nokkrum árum hrósaði pabbi minn mér fyrir pistil sem ég skrifaði í þetta blað en bætti við í gríni að ég hefði samt skrifað "músirnar" í stað "mýsnar" einhvers staðar. Af hverju ég var að tala um mýs er mér löngu gleymt. En ég var miður mín lengi og vonaði heitt að enginn annar hefði tekið eftir þessari hörmung. (Og nú er bara að vona að enginn finni villu hér).
Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun
Gæti aukin einkavæðing og skólaval í grunnskólakerfinu bætt námsárangur og aukið jafnrétti? Jón Páll Haraldsson,Linda Heiðarsdóttir,Ómar Örn Magnússon Skoðun