Reykingasamfélagið Atli Fannar Bjarkarson skrifar 31. júlí 2010 06:00 Reykingafólk er samfélag innan samfélagsins. Það hópar sig saman í vinnu, til að svala fíkninni í fullkominni einingu. Reykingasamfélagið aðhyllist hugmyndir kommúnisma; allir skulu fá að reykja jafn mikið, ef einhver á ekki sígarettur er honum reddað og treyst til að deila þegar hann er klyfjaður. Loks skrásetja reykingamenn í huganum þá sem aðeins þiggja án þess að deila með samfélaginu. Hugsjónin er falleg, en eins og kommúnisminn neyðist reykingasamfélagið til að glíma við ógnarafl sem er að ganga af því dauðu: Fjöldann. Fjöldinn vinnur að því að gera líf reykingafólks bæði óbærilegra og kostnaðarsamara. Tilgangurinn hlýtur að vera algjör útrýming og það gengur sæmilega. Vígin falla nefnilega eitt af öðru og eftir að forræðishyggjuliðið fattaði að Þorgrímur Þráinsson gerir það sama fyrir tóbaksforvarnir og Sóley Tómasdóttir fyrir réttindabaráttu kvenna hefur kyndilberum tóbaksframleiðenda fækkað ört. Einu sinni voru til dæmis öskubakkar á hverju heimili. Í dag krossleggur reykingafólk fingurna og óskar þess að það séu svalir þar sem það drekkur bjór á laugardögum. Einu sinni mátti reykja í flugvélum. Það má ekki í dag og tilhugsunin er svo yfirgengilega viðbjóðsleg að virkustu skæruliðar reykingasamfélags myndu hugsa sig tvisvar um yrði það leyft á ný. Flugferðir eru nógu ömurleg lífsreynsla - sérstaklega fyrir þá sem eru ekki með gráðu í vélaverkfræði og/eða eru hærri en 180 sentimetrar. Ef það mætti reykja í þessum sjálfsvígshólkum myndi ég kyssa utanlandsferðir bless - sem væri eins og að sleikja öskubakka, ef mark er takandi á antí-reykingaáróðri tíunda áratugarins. Styttra er síðan það mátti reykja inni á skemmtistöðum. Þegar reykingabannið var fyrst rætt var eins og ragnarök skemmtanalífs Íslands væru yfirvofandi. Allir sem einn áttu skemmtistaðir og barir að fara lóðbeint á hausinn og reykingasamfélagið átti ekki orð yfir fasisma stjórnvalda. Það er enn þá fullt af skemmtistöðum á Íslandi, þannig að vælið var í besta falli hystería. Hugsanlega í nikótínfráhvörfum. Reykingafólk má reyndar eiga að það er einlægt í tillitsleysi sínu gagnvart öðru fólki. Það einfaldlega skilur ekki að fylgifnykurinn þeirra stígur upp úr ímynduðum glerhúsunum - enda er það löngu búið að mölva allar rúðurnar í baráttunni fyrir ömurlegum málstað sínum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Atli Fannar Bjarkason Mest lesið „Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun 27-faldur hagnaður!? Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun Laumu risinn í landsframleiðslunni Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Er barnið sjúkt í sykur? Elísabet Konráðsdóttir,Margrét Sigmundsdóttir Skoðun Skúffuskýrslan sem lifði af Linda Heiðarsdóttir Skoðun Breytum þessari sérhagsmunagæslu Aðalsteinn Leifsson Skoðun Bleiki fíllinn í herberginu Karólína Helga Símonardóttir Skoðun Stúlkur eiga undir högg að sækja í nauðgunarmálum Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Hæstvirtur dómsmálaráðherra, við ætlumst til meira af þér Matthías Kormáksson Skoðun
Reykingafólk er samfélag innan samfélagsins. Það hópar sig saman í vinnu, til að svala fíkninni í fullkominni einingu. Reykingasamfélagið aðhyllist hugmyndir kommúnisma; allir skulu fá að reykja jafn mikið, ef einhver á ekki sígarettur er honum reddað og treyst til að deila þegar hann er klyfjaður. Loks skrásetja reykingamenn í huganum þá sem aðeins þiggja án þess að deila með samfélaginu. Hugsjónin er falleg, en eins og kommúnisminn neyðist reykingasamfélagið til að glíma við ógnarafl sem er að ganga af því dauðu: Fjöldann. Fjöldinn vinnur að því að gera líf reykingafólks bæði óbærilegra og kostnaðarsamara. Tilgangurinn hlýtur að vera algjör útrýming og það gengur sæmilega. Vígin falla nefnilega eitt af öðru og eftir að forræðishyggjuliðið fattaði að Þorgrímur Þráinsson gerir það sama fyrir tóbaksforvarnir og Sóley Tómasdóttir fyrir réttindabaráttu kvenna hefur kyndilberum tóbaksframleiðenda fækkað ört. Einu sinni voru til dæmis öskubakkar á hverju heimili. Í dag krossleggur reykingafólk fingurna og óskar þess að það séu svalir þar sem það drekkur bjór á laugardögum. Einu sinni mátti reykja í flugvélum. Það má ekki í dag og tilhugsunin er svo yfirgengilega viðbjóðsleg að virkustu skæruliðar reykingasamfélags myndu hugsa sig tvisvar um yrði það leyft á ný. Flugferðir eru nógu ömurleg lífsreynsla - sérstaklega fyrir þá sem eru ekki með gráðu í vélaverkfræði og/eða eru hærri en 180 sentimetrar. Ef það mætti reykja í þessum sjálfsvígshólkum myndi ég kyssa utanlandsferðir bless - sem væri eins og að sleikja öskubakka, ef mark er takandi á antí-reykingaáróðri tíunda áratugarins. Styttra er síðan það mátti reykja inni á skemmtistöðum. Þegar reykingabannið var fyrst rætt var eins og ragnarök skemmtanalífs Íslands væru yfirvofandi. Allir sem einn áttu skemmtistaðir og barir að fara lóðbeint á hausinn og reykingasamfélagið átti ekki orð yfir fasisma stjórnvalda. Það er enn þá fullt af skemmtistöðum á Íslandi, þannig að vælið var í besta falli hystería. Hugsanlega í nikótínfráhvörfum. Reykingafólk má reyndar eiga að það er einlægt í tillitsleysi sínu gagnvart öðru fólki. Það einfaldlega skilur ekki að fylgifnykurinn þeirra stígur upp úr ímynduðum glerhúsunum - enda er það löngu búið að mölva allar rúðurnar í baráttunni fyrir ömurlegum málstað sínum.
„Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun
Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun
„Öllum er fkn drull, haltu kjafti“ Bríet Bragadóttir,Hjördís Lára D. Ingólfsdóttir,Kristjana Anna Dagnýjardóttir Skoðun
Hvernig getum við gert Ísland að eftirsóttum stað fyrir barnafjölskyldur? Birgitta Sigurðardóttir Skoðun