Smá sannindi og góð Karen D. Kjartansdóttir skrifar 24. febrúar 2009 06:00 Nýverið fór ég inn á spítala. Þar inni rak ég augun í nokkur vönduð tæki og muni sem á stóð að hefðu verið gefin af félagasamtökum á borð við Lions, Kiwanis, Oddfellow og kvenfélögum ýmiss konar. Þessi tæki bættu stofnunina og þar með líðan þeirra sem þurftu á þjónustunni þar inni að halda og ég velti fyrir mér því mikla starfi sem félagasamtök hér á landi inna af hendi án þess að störfum fólksins innan þeirra sé gefinn mikill gaumur, ef nokkur. Við tökum góðvildinni sem sjálfsagðri og göngum að henni sem vísri. Það hef ég sjálf gert og á ég minningar um fjölda fréttatilkynninga sem ekki þóttu þó efni í fréttir þótt þær innihéldu vitnisburð um mikið og óeigingjarnt starf og gjafmildi venjulegs fólks. Aftur á móti á ég einnig fjölda minninga um fréttir af góðverkum fínni karla. Gæfi svokallaður auðmaður tæki, tól, aðgöngumiða, styrk til íþróttafélags eða eitthvað álíka sem líkast til var lagt til af ímyndarsérfræðingi, upplýsingafulltrúa nú eða áhugamáli gefandans, þótti það fréttnæmt. Fólk tók andköf af því að heyra af góðvild þessa góða auðmanns, velti því fyrir sér hve ægilega mikilvægt það væri fyrir samfélagið að eiga svona ofsaríka menn. Það gleymdi þó oftast að hugsa til þess að flest fólk gefur reglulega styrk til góðs málefnis sem hlutfallslega var sambærilegur styrk fína mannsins. Vangavelturnar rifjuðust upp fyrir mér í gær þegar ég skoðaði litlar peysur sem gamlar konur höfðu prjónað og gefið Rauða krossi Íslands. Þótt fréttir alls staðar í heiminum segi oftast frá fólki sem á einhvern hátt þykir merkilegri en fjöldinn þá skiptir meðaljóninn og gerðir hans afskaplega miklu máli og hamingja okkar stýrist miklu frekar af fólkinu í kringum okkur heldur en öðru, þótt klisjulega hljómi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Karen Kjartansdóttir Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Óstjórn í húsnæðismálum Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun
Nýverið fór ég inn á spítala. Þar inni rak ég augun í nokkur vönduð tæki og muni sem á stóð að hefðu verið gefin af félagasamtökum á borð við Lions, Kiwanis, Oddfellow og kvenfélögum ýmiss konar. Þessi tæki bættu stofnunina og þar með líðan þeirra sem þurftu á þjónustunni þar inni að halda og ég velti fyrir mér því mikla starfi sem félagasamtök hér á landi inna af hendi án þess að störfum fólksins innan þeirra sé gefinn mikill gaumur, ef nokkur. Við tökum góðvildinni sem sjálfsagðri og göngum að henni sem vísri. Það hef ég sjálf gert og á ég minningar um fjölda fréttatilkynninga sem ekki þóttu þó efni í fréttir þótt þær innihéldu vitnisburð um mikið og óeigingjarnt starf og gjafmildi venjulegs fólks. Aftur á móti á ég einnig fjölda minninga um fréttir af góðverkum fínni karla. Gæfi svokallaður auðmaður tæki, tól, aðgöngumiða, styrk til íþróttafélags eða eitthvað álíka sem líkast til var lagt til af ímyndarsérfræðingi, upplýsingafulltrúa nú eða áhugamáli gefandans, þótti það fréttnæmt. Fólk tók andköf af því að heyra af góðvild þessa góða auðmanns, velti því fyrir sér hve ægilega mikilvægt það væri fyrir samfélagið að eiga svona ofsaríka menn. Það gleymdi þó oftast að hugsa til þess að flest fólk gefur reglulega styrk til góðs málefnis sem hlutfallslega var sambærilegur styrk fína mannsins. Vangavelturnar rifjuðust upp fyrir mér í gær þegar ég skoðaði litlar peysur sem gamlar konur höfðu prjónað og gefið Rauða krossi Íslands. Þótt fréttir alls staðar í heiminum segi oftast frá fólki sem á einhvern hátt þykir merkilegri en fjöldinn þá skiptir meðaljóninn og gerðir hans afskaplega miklu máli og hamingja okkar stýrist miklu frekar af fólkinu í kringum okkur heldur en öðru, þótt klisjulega hljómi.