Fjalla-Jónar segja pors Karen Dröfn Kjartansdóttir skrifar 7. ágúst 2008 06:00 Líklega hefur ómeðvitað samviskubit yfir ofgnótt góðærisáranna á Íslandi, jafnvel kann vottur af skynsemi að hafa komið við sögu, orðið til þess að við landsbyggðar- og úthverfafjölskyldan í Vesturbæ Reykjavíkur létum okkur duga að aka um á gömlum sparneytnum Skóda árum saman. Skódinn hafði farið marga hringi umhverfis landið, brunað um vegi sem sagt var að aðeins væru ætlaðir jeppum og innbyrt farangur á við sendiferðabíl. Hann var þó alla tíð allra bíla nýtnastur og aldrei hafði þurft að sinna honum á annan hátt en almenn tilvera bíla útheimtir. Sómafjölskyldan á Skódanum sagði bílalán heimskuleg, lúxusbíla ekki annað en orðskrípi yfir bifreiðar sem eru fulldýrir fyrir venjulegt fólk og þá farskjóta sem sagðir voru hlaðnir aukabúnaði fulla af óþarfa drasli sem fólk með lélegt sjálfsmat hefði gaman af því að segja frá. Til þess að greina alvöru bílaáhugamenn frá uppskafningslegum, snöggsoðnum bílasérfræðingum gaf Leó M. Jónsson, vélaverkfræðingur og einn helsti bílasérfræðingur landsins eitt sinn það ráð að hlusta eftir því hvernig fólkið bæri fram heiti bílategundarinnar Porsche. Þeir snöggsoðnu myndu oft auglýsa fávisku sýna á bílum með því að segja skammlaust pors. Slíkur framburður væri öruggt merki þess að svokallaður Fjalla-Jón eða Hillbillies væri á ferð. Alvöru bílafólk myndi að sjálfsögu segja pors-e. Skódaeigendurnir í Vesturbænum sögðu pors að hætti sveitamanna og voru nokkuð stoltir af þeim framburði. Því þykir það sæta eindæmum að sómafjölskyldan á Skódanum hafi fengið þá hugdettu á allra síðustu lífdögum íslensku krónunnar og í enda góðærisins að kaupa sér bíl sem viðurkenndur er sem lúxusbíll. Vissulega átti hann að vera kostakaup og gleðja fjölskylduna ægilega þegar hann kæmi til landsins. En síðan eru liðnir margir mánuðir, krónan hefur fallið, verðbólgan vaxið og enn bólar ei á afhendingu lúxusbílsins. Skódinn er hins vegar lagður upp í enn eina ferðina í kringum landið og enginn áttar sig á því hvers vegna þörf þótti á að skipta honum út fyrir þann nýja sem aldrei kemur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Karen Kjartansdóttir Mest lesið „Forðastu múslímana,“ sögðu öfgahægrimenn mér Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Gott knatthús veldur deilum Stefán Már Gunnlaugsson Skoðun Aðildarviðræður Íslands og Evrópusambandsins Jón Frímann Jónsson Skoðun Gagnaver auka hagkvæmni í fjarskiptum Íslands við umheiminn Þorvarður Sveinsson Skoðun Skammtatölvur: Framtíð tölvunarfræði og bylting í útreikningum Sigvaldi Einarsson Skoðun Raforkunotkun gagnavera minnkað mikið Tinna Traustadóttir Skoðun 2027 væri hálfkák Ole Anton Bieltvedt Skoðun Hugum að loftgæðum, heilsu og sjálfbærni um jólin – eigum loftgæða jól! Heiða Mjöll Stefánsdóttir,Sylgja Dögg Sigurjónsdóttir Skoðun Hamingjan sem leiðarljós menntakerfisins Reynir Böðvarsson Skoðun Göngum fyrir friði Guttormur Þorsteinsson Skoðun
Líklega hefur ómeðvitað samviskubit yfir ofgnótt góðærisáranna á Íslandi, jafnvel kann vottur af skynsemi að hafa komið við sögu, orðið til þess að við landsbyggðar- og úthverfafjölskyldan í Vesturbæ Reykjavíkur létum okkur duga að aka um á gömlum sparneytnum Skóda árum saman. Skódinn hafði farið marga hringi umhverfis landið, brunað um vegi sem sagt var að aðeins væru ætlaðir jeppum og innbyrt farangur á við sendiferðabíl. Hann var þó alla tíð allra bíla nýtnastur og aldrei hafði þurft að sinna honum á annan hátt en almenn tilvera bíla útheimtir. Sómafjölskyldan á Skódanum sagði bílalán heimskuleg, lúxusbíla ekki annað en orðskrípi yfir bifreiðar sem eru fulldýrir fyrir venjulegt fólk og þá farskjóta sem sagðir voru hlaðnir aukabúnaði fulla af óþarfa drasli sem fólk með lélegt sjálfsmat hefði gaman af því að segja frá. Til þess að greina alvöru bílaáhugamenn frá uppskafningslegum, snöggsoðnum bílasérfræðingum gaf Leó M. Jónsson, vélaverkfræðingur og einn helsti bílasérfræðingur landsins eitt sinn það ráð að hlusta eftir því hvernig fólkið bæri fram heiti bílategundarinnar Porsche. Þeir snöggsoðnu myndu oft auglýsa fávisku sýna á bílum með því að segja skammlaust pors. Slíkur framburður væri öruggt merki þess að svokallaður Fjalla-Jón eða Hillbillies væri á ferð. Alvöru bílafólk myndi að sjálfsögu segja pors-e. Skódaeigendurnir í Vesturbænum sögðu pors að hætti sveitamanna og voru nokkuð stoltir af þeim framburði. Því þykir það sæta eindæmum að sómafjölskyldan á Skódanum hafi fengið þá hugdettu á allra síðustu lífdögum íslensku krónunnar og í enda góðærisins að kaupa sér bíl sem viðurkenndur er sem lúxusbíll. Vissulega átti hann að vera kostakaup og gleðja fjölskylduna ægilega þegar hann kæmi til landsins. En síðan eru liðnir margir mánuðir, krónan hefur fallið, verðbólgan vaxið og enn bólar ei á afhendingu lúxusbílsins. Skódinn er hins vegar lagður upp í enn eina ferðina í kringum landið og enginn áttar sig á því hvers vegna þörf þótti á að skipta honum út fyrir þann nýja sem aldrei kemur.
Hugum að loftgæðum, heilsu og sjálfbærni um jólin – eigum loftgæða jól! Heiða Mjöll Stefánsdóttir,Sylgja Dögg Sigurjónsdóttir Skoðun
Hugum að loftgæðum, heilsu og sjálfbærni um jólin – eigum loftgæða jól! Heiða Mjöll Stefánsdóttir,Sylgja Dögg Sigurjónsdóttir Skoðun