Haltu kjafti og vertu þæg Páll Baldvin Baldvinsson skrifar 28. desember 2008 18:21 Enn erum við í jólaboðinu og biskupinn og allt hans hyski hefur sagt við okkur látlaust í stillilega rómnum alla jólahelgina: Verum stillt, verum stillt, rétt eins og fastahópar í jólamætingu þjóðkirkjunnar séu venjubundnir óróaseggir á þeim árstíma. Við sem heima sitjum erum til alls vís. Og á annan kölluðu æðstuprestar sjálfsdýrkunar með samviskubiti söfnuð sinn í líkamsræktarstöðvarnar þangað sem fólk sækir stritið, sem finnst ekki heima við, og félagsskapinn við ókunnuga, sem eru þægilegri samvistum en heimilisfólkið með sínar þarfir: Völd clash eða var það Vörld krass? Næst er að bíða lágkúrunnar í áramótaræðum stjórnmálaforingjanna, eins og þeir eru kallaðir, sem svo toppast á nýársdaginn sjálfan í nýjasta ákalli forsetans eftir vindátt: hvert blæs? Eitt er víst: stormurinn hefur ekki enn skekið svo valdastólana að neinn sé úr þeim fallinn. Ráðamenn ætla sér að þumbast við og láta sína menn sitja áfram: seðlabankastjórnina og stjórana; fjármálaeftirlitið, forstjóra og stjórn; ráðherrar fjármála og viðskipta skulu sitja áfram enda raunar ósanngjarnt að þeir sendlar víki: nær væri að henda forsætisráðherra og utanríkisráðherra sem bera á endanum ábyrgðina á frjálshyggjurústunum áður en skipt verður um settið í kosningum sem þau skötuhjú virðast staðráðin í að láta ekki henda þjóðina fyrr en í lengstu lög. Og frúin er tekin að ávarpa sjálfstæðismenn með orðfáum hótunum. Reyndar er óljóst um hennar eigið bakland: hvað ætla Samfylkingarmenn upp til hópa að láta lengi berja sig áfram í þunglyndislegan göngutúr með ráðvilltum sjálfstæðismönnum? Var þetta upphaf hinnar miklu sóknar jafnaðarstefnunnar? Hefur flokkurinn einhverja stefnu í Evrópumálinu annað en gefnar forsendur og almennt orðaða vinnutilhögun? Hver eru efnisatriðin? Og hvað ætlar íhaldið að gera nú: einhverjir kallar eru teknir að þvaðra um gömlu gildin og eiga þá við annað en forna hyglunar- og þöggunarflokkakerfið, heim heildsalanna og Moggans: það eru gildi eins og heiðarleiki í viðskiptum og ábyrgð. Sem Sjálfstæðisflokkurinn stendur fyrir! Hó hó hó segir jólasveinninn. Komdu úr skápnum! Ekki hefur áður í sögu landsins horfið jafn snögglega grunnstoð undan félagshreyfingu eins og þegar frjálshyggjan skrapp út í tómið úr veröldinni kringum Valhöll, ekki einu sinni þegar flokkurinn missti kommúnismann og Kanann með örfárra ára bili. Nú er hátíð hinna forneskjulega trúarbragða sem eiga sér dygga fylgjendur í stjórnmálaflokkum, þá sem trúa á jólasveininn og ljúga til um fæðingu frelsara í Betlehem. Þeir safnast saman í hópa sem ætla að leiða almenning áfram á vegferðinni, að þessu sinni upp úr díki skuldanna sem hrekklaus almenningur lét gabba og ljúga sig útí. Burt frá gjaldþrota hugsjónum, ónýtum fyrirheitum og fagurgala stjórnmálahreyfinganna - en hvert? Hvert er best að láta teyma sig? Hvert er rétt að stefna? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Páll Baldvin Baldvinsson Mest lesið Rekin út fyrir að vera kennari Álfhildur Leifsdóttir Skoðun Vanvirðing við einkaframtakið og verðmætasköpun Bessí Þóra Jónsdóttir Skoðun Með baunabyssu í kennaraverkfalli Ólafur Hauksson Skoðun Við þurfum að tala um Bálstofuna Matthías Kormáksson Skoðun Verðum að rannsaka hvað gerðist í Covid Hildur Þórðardóttir Skoðun Það þarf meiri töffara í okkur Davíð Már Sigurðsson Skoðun Samfylkingin ætlar ekki að hækka tekjuskatt Alma D. Möller Skoðun Á að banna rauða jólasveininn? Stefán Vagn Stefánsson Skoðun Treystir þú konum? Hópur 72 kvenna úr sex stjórnmálaflokkum Skoðun Unga fólkið og frjósemi María Rut Baldursdóttir,Sigríður Auðunsdóttir Skoðun
Enn erum við í jólaboðinu og biskupinn og allt hans hyski hefur sagt við okkur látlaust í stillilega rómnum alla jólahelgina: Verum stillt, verum stillt, rétt eins og fastahópar í jólamætingu þjóðkirkjunnar séu venjubundnir óróaseggir á þeim árstíma. Við sem heima sitjum erum til alls vís. Og á annan kölluðu æðstuprestar sjálfsdýrkunar með samviskubiti söfnuð sinn í líkamsræktarstöðvarnar þangað sem fólk sækir stritið, sem finnst ekki heima við, og félagsskapinn við ókunnuga, sem eru þægilegri samvistum en heimilisfólkið með sínar þarfir: Völd clash eða var það Vörld krass? Næst er að bíða lágkúrunnar í áramótaræðum stjórnmálaforingjanna, eins og þeir eru kallaðir, sem svo toppast á nýársdaginn sjálfan í nýjasta ákalli forsetans eftir vindátt: hvert blæs? Eitt er víst: stormurinn hefur ekki enn skekið svo valdastólana að neinn sé úr þeim fallinn. Ráðamenn ætla sér að þumbast við og láta sína menn sitja áfram: seðlabankastjórnina og stjórana; fjármálaeftirlitið, forstjóra og stjórn; ráðherrar fjármála og viðskipta skulu sitja áfram enda raunar ósanngjarnt að þeir sendlar víki: nær væri að henda forsætisráðherra og utanríkisráðherra sem bera á endanum ábyrgðina á frjálshyggjurústunum áður en skipt verður um settið í kosningum sem þau skötuhjú virðast staðráðin í að láta ekki henda þjóðina fyrr en í lengstu lög. Og frúin er tekin að ávarpa sjálfstæðismenn með orðfáum hótunum. Reyndar er óljóst um hennar eigið bakland: hvað ætla Samfylkingarmenn upp til hópa að láta lengi berja sig áfram í þunglyndislegan göngutúr með ráðvilltum sjálfstæðismönnum? Var þetta upphaf hinnar miklu sóknar jafnaðarstefnunnar? Hefur flokkurinn einhverja stefnu í Evrópumálinu annað en gefnar forsendur og almennt orðaða vinnutilhögun? Hver eru efnisatriðin? Og hvað ætlar íhaldið að gera nú: einhverjir kallar eru teknir að þvaðra um gömlu gildin og eiga þá við annað en forna hyglunar- og þöggunarflokkakerfið, heim heildsalanna og Moggans: það eru gildi eins og heiðarleiki í viðskiptum og ábyrgð. Sem Sjálfstæðisflokkurinn stendur fyrir! Hó hó hó segir jólasveinninn. Komdu úr skápnum! Ekki hefur áður í sögu landsins horfið jafn snögglega grunnstoð undan félagshreyfingu eins og þegar frjálshyggjan skrapp út í tómið úr veröldinni kringum Valhöll, ekki einu sinni þegar flokkurinn missti kommúnismann og Kanann með örfárra ára bili. Nú er hátíð hinna forneskjulega trúarbragða sem eiga sér dygga fylgjendur í stjórnmálaflokkum, þá sem trúa á jólasveininn og ljúga til um fæðingu frelsara í Betlehem. Þeir safnast saman í hópa sem ætla að leiða almenning áfram á vegferðinni, að þessu sinni upp úr díki skuldanna sem hrekklaus almenningur lét gabba og ljúga sig útí. Burt frá gjaldþrota hugsjónum, ónýtum fyrirheitum og fagurgala stjórnmálahreyfinganna - en hvert? Hvert er best að láta teyma sig? Hvert er rétt að stefna?