Helvíti í öskubakka Þórgunnur Oddsdóttir skrifar 28. mars 2008 00:01 Fréttir af gengi krónunnar og yfirvofandi kreppu eru þreytandi til lengdar. Það var því kærkomin tilbreyting þegar fréttist að mannabein hefðu fundist á víðavangi í Kjósinni á páskadag. Slíkar fréttir kunna Íslendingar að meta og litlir Arnaldar fóru á flug og bjuggu til krassandi sakamálasögur í kringum beinafundinn. Líkt og með fjöðrina sem varð að heilu hænsnabúi breyttist sagan af hauskúpubrotinu mann fram af manni og blogg fram af bloggi. Brotið var fljótlega orðið að heilli höfuðkúpu ef ekki hálfri beinagrind. Fyrst þegar ég heyrði af þessum fundi varð mér hugsað til jarðneskra leifa Jónasar Hallgrímssonar sem liggja bæði á Þingvöllum og í Kaupmannahöfn (fyrir utan einn lærlegg sem kann að hafa orðið eftir í Öxnadalnum). Sagan af beinamáli Jónasar er svo ótrúleg að það rétt hvarflaði að mér að brot úr höfuðkúpu hans hefði getað slæðst með einhverju dóti upp að Meðalfellsvatni og dagað þar uppi sem öskubakki í hjólhýsi. Það þóttu mér heldur grimm örlög fyrir skelina sem eitt sinn hýsti huga óskabarns þjóðarinnar. Sem betur fer bendir ekkert til þess að beinið sé úr Jónasi. Einhverjir segja að það komi frá útlöndum og aðrir að það sé úr manni sem lést á Kleppi fyrir áratugum síðan og gaf líffæri sín í þágu vísindanna. Líklega grunlaus um að brot úr höfuðkúpunni yrði notað sem skál undir bréfaklemmur á skrifborði læknisins og síðar öskubakki - eins vísindalegt og það nú er. „Mér er sama hvar ég lendi þegar ég dey" syngja ölvaðir Íslendingar á þorrablótum og sjálf hef ég tekið hástöfum undir. Það var áður en ég heyrði af höfuðkúpuöskubakkanum í Kjósinni og las um það í blöðunum að mannabein gengju kaupum og sölum á netinu. Mig hryllir við tilhugsuninni um að einhver kaupi höfuðkúpuna mína þegar ég er hætt að nota hana og geri úr henni blómapott eða sælgætisskál. Það má víst kaupa hauskúpur á eBay á 600 dollara. Hafni mínar líkamsleifar þar vona ég í það minnsta að gengið verði hagstætt. Maður má ekki selja sig of ódýrt. Einhvers staðar las ég að kirkjunnar menn væru farnir að endurskoða ímynd helvítis sem ekki þykir lengur í takt við tímann. Sagan af beinafundinum við Meðalfellsvatn gæti ef til vill nýst við þá ímyndarsköpun. Að minnsta kosti get ég ekki hugsað mér verra hlutskipti eftir dauðann en að enda sem öskubakki í hjólhýsi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórgunnur Oddsdóttir Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson Skoðun
Fréttir af gengi krónunnar og yfirvofandi kreppu eru þreytandi til lengdar. Það var því kærkomin tilbreyting þegar fréttist að mannabein hefðu fundist á víðavangi í Kjósinni á páskadag. Slíkar fréttir kunna Íslendingar að meta og litlir Arnaldar fóru á flug og bjuggu til krassandi sakamálasögur í kringum beinafundinn. Líkt og með fjöðrina sem varð að heilu hænsnabúi breyttist sagan af hauskúpubrotinu mann fram af manni og blogg fram af bloggi. Brotið var fljótlega orðið að heilli höfuðkúpu ef ekki hálfri beinagrind. Fyrst þegar ég heyrði af þessum fundi varð mér hugsað til jarðneskra leifa Jónasar Hallgrímssonar sem liggja bæði á Þingvöllum og í Kaupmannahöfn (fyrir utan einn lærlegg sem kann að hafa orðið eftir í Öxnadalnum). Sagan af beinamáli Jónasar er svo ótrúleg að það rétt hvarflaði að mér að brot úr höfuðkúpu hans hefði getað slæðst með einhverju dóti upp að Meðalfellsvatni og dagað þar uppi sem öskubakki í hjólhýsi. Það þóttu mér heldur grimm örlög fyrir skelina sem eitt sinn hýsti huga óskabarns þjóðarinnar. Sem betur fer bendir ekkert til þess að beinið sé úr Jónasi. Einhverjir segja að það komi frá útlöndum og aðrir að það sé úr manni sem lést á Kleppi fyrir áratugum síðan og gaf líffæri sín í þágu vísindanna. Líklega grunlaus um að brot úr höfuðkúpunni yrði notað sem skál undir bréfaklemmur á skrifborði læknisins og síðar öskubakki - eins vísindalegt og það nú er. „Mér er sama hvar ég lendi þegar ég dey" syngja ölvaðir Íslendingar á þorrablótum og sjálf hef ég tekið hástöfum undir. Það var áður en ég heyrði af höfuðkúpuöskubakkanum í Kjósinni og las um það í blöðunum að mannabein gengju kaupum og sölum á netinu. Mig hryllir við tilhugsuninni um að einhver kaupi höfuðkúpuna mína þegar ég er hætt að nota hana og geri úr henni blómapott eða sælgætisskál. Það má víst kaupa hauskúpur á eBay á 600 dollara. Hafni mínar líkamsleifar þar vona ég í það minnsta að gengið verði hagstætt. Maður má ekki selja sig of ódýrt. Einhvers staðar las ég að kirkjunnar menn væru farnir að endurskoða ímynd helvítis sem ekki þykir lengur í takt við tímann. Sagan af beinafundinum við Meðalfellsvatn gæti ef til vill nýst við þá ímyndarsköpun. Að minnsta kosti get ég ekki hugsað mér verra hlutskipti eftir dauðann en að enda sem öskubakki í hjólhýsi.