Bankaþankar Karen D. Kjartansdóttir skrifar 4. mars 2008 06:00 Eitt sinn var ég á ferð með eldri manni um háhitasvæði. Ég horfði hugfangin út um bílrúðuna og dáðist að ósnortinni fegurð landsins þegar sá gamli fullyrti skyndilega að þarna yrði að virkja. Upphófust miklar rökræður en fljótlega sá ég að mér yrði aldrei ágengt í málinu þar sem hann svaraði öllum mínum mótbárum á þá leið að ég myndi ekki eftir atvinnuleysinu. Fátæktin nú ekur um á svörtum jeppa og býr í ríkmannlegu húsi en á ekkert nema skuldir í bankanum sem aldrei verða greiddar til fulls," sagði sá gamli og fullyrti að þessi fátækt tilheyrði kynslóðinni sem ekki myndi lengra aftur en árið 1991, þegar Davíð hélt út í Viðey ásamt Jóni Baldvini Hannibalssyni og myndaði ríkisstjórn, EES-samningurinn var undirritaður og einkavæðing hófst og framsal aflaheimilda var gefið frjálst. Árið sem Íslendingar gerðu sig breiða á alþjóðavettvangi og viðurkenndu fyrstir þjóða sjálfstæði Litháens. Ég sagði gamla manninum að ég tengdi árið ekki við neitt annað en að það ár fengu Rokklingarnir gullplötu. „Já, það er táknrænt fyrir þína kynslóð að muna bara eftir rugli. Þetta ár markaði tilbúning í íslensku samfélagi, til dæmis þessa vellu um umhverfismál sem á eftir að gleymast strax og fer að þrengja að bönkunum sem eru raunverulegir eigendur alls glyssins í dag," fussaði gamli maðurinn fokillur. Ósk gamla mannsins um að unga kynslóðin áttaði sig og missti áhugann á umhverfismálum virðist vera farin að rætast, sem og óskir hans um að það áttaði sig á mikilvægi bankanna í þeirra lífi. Bankarnir gáfu okkur vonir og stóðu við fyrirheit sín um að við myndum eignast hús og bíl á mettíma og án allrar fyrirhafnar sem sparnaður og smjaður við bankastjóra útheimtir. Nú er svolítið síðan ég heyrði þá auglýsa að aukakrónurnar komi bara. Danir eru fullir Þórðargleði. „Við sögðum fyrir tveimur árum að þetta myndi gerast," segja þeir glaðbeittir og líta algerlega framhjá því að þá átti verðmæti bankanna eftir að aukast um þriðjung. Í vonleysinu sem bankaumræðan veldur mér finnst mér gott að geta flett gömlum tölublöðum af ABC og Æskunni frá árinu 1991, sem markaði upphaf uppgangs á Íslandi og fyrirheita um að allt gæti orðið meira. Sérstaklega finnst mér gaman að skoða bréfin frá börnunum í Nígeríu sem óskuðu eftir íslenskum pennavinum. Þarna voru Nígeríusvindlarar samtímans að stíga sín fyrstu skref í átt að ríkidæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Karen Kjartansdóttir Mest lesið Ég var barnið sem vildi ekki taka í höndina á kennaranum sínum Fida Abu Libdeh Skoðun Bob Marley og íslenskar kosningar Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Vitsmunaleg vanstilling í boði ungra Sjálfstæðiskvenna Erna Mist Skoðun Afleiðingar verkfallsaðgerða á minnstu börnin - krafa um svör Jóhanna Dröfn Stefánsdóttir Skoðun Örvæntingarfullur maður sker út grasker Þórður Snær Júlíusson Skoðun Sjálfstæðisflokkur hækkar kostnað heimilanna Kristrún Frostadóttir Skoðun Kjaftæði Elliði Vignisson Skoðun Falleinkunn fyrrum forseta Vilhjálmur Þorsteinsson,Viktor Orri Valgarðsson Skoðun Varðhundar kerfisins Lára Herborg Ólafsdóttir Skoðun Ólögleg meðvirkni lækna Teitur Ari Theodórsson Skoðun
Eitt sinn var ég á ferð með eldri manni um háhitasvæði. Ég horfði hugfangin út um bílrúðuna og dáðist að ósnortinni fegurð landsins þegar sá gamli fullyrti skyndilega að þarna yrði að virkja. Upphófust miklar rökræður en fljótlega sá ég að mér yrði aldrei ágengt í málinu þar sem hann svaraði öllum mínum mótbárum á þá leið að ég myndi ekki eftir atvinnuleysinu. Fátæktin nú ekur um á svörtum jeppa og býr í ríkmannlegu húsi en á ekkert nema skuldir í bankanum sem aldrei verða greiddar til fulls," sagði sá gamli og fullyrti að þessi fátækt tilheyrði kynslóðinni sem ekki myndi lengra aftur en árið 1991, þegar Davíð hélt út í Viðey ásamt Jóni Baldvini Hannibalssyni og myndaði ríkisstjórn, EES-samningurinn var undirritaður og einkavæðing hófst og framsal aflaheimilda var gefið frjálst. Árið sem Íslendingar gerðu sig breiða á alþjóðavettvangi og viðurkenndu fyrstir þjóða sjálfstæði Litháens. Ég sagði gamla manninum að ég tengdi árið ekki við neitt annað en að það ár fengu Rokklingarnir gullplötu. „Já, það er táknrænt fyrir þína kynslóð að muna bara eftir rugli. Þetta ár markaði tilbúning í íslensku samfélagi, til dæmis þessa vellu um umhverfismál sem á eftir að gleymast strax og fer að þrengja að bönkunum sem eru raunverulegir eigendur alls glyssins í dag," fussaði gamli maðurinn fokillur. Ósk gamla mannsins um að unga kynslóðin áttaði sig og missti áhugann á umhverfismálum virðist vera farin að rætast, sem og óskir hans um að það áttaði sig á mikilvægi bankanna í þeirra lífi. Bankarnir gáfu okkur vonir og stóðu við fyrirheit sín um að við myndum eignast hús og bíl á mettíma og án allrar fyrirhafnar sem sparnaður og smjaður við bankastjóra útheimtir. Nú er svolítið síðan ég heyrði þá auglýsa að aukakrónurnar komi bara. Danir eru fullir Þórðargleði. „Við sögðum fyrir tveimur árum að þetta myndi gerast," segja þeir glaðbeittir og líta algerlega framhjá því að þá átti verðmæti bankanna eftir að aukast um þriðjung. Í vonleysinu sem bankaumræðan veldur mér finnst mér gott að geta flett gömlum tölublöðum af ABC og Æskunni frá árinu 1991, sem markaði upphaf uppgangs á Íslandi og fyrirheita um að allt gæti orðið meira. Sérstaklega finnst mér gaman að skoða bréfin frá börnunum í Nígeríu sem óskuðu eftir íslenskum pennavinum. Þarna voru Nígeríusvindlarar samtímans að stíga sín fyrstu skref í átt að ríkidæmi.