Ólíðandi yfirgangur Jón Kaldal skrifar 2. nóvember 2007 00:01 Það er eitthvað mjög öfugsnúið við að íbúar í einu húsi, eða jafnvel einni íbúð, komist upp með að halda næsta nágrenni sínu í heljargreipum svo mánuðum skiptir. Fréttablaðið sagði í gær frá einu slíku tilfelli. Í því dæmi mega íbúar í götu í miðbænum búa við stöðugt ónæði og ógn frá nágrönnum sínum sem stunda fíkniefnasölu nánast fyrir opnum tjöldum, með öllum þeim hörmungum sem geta fylgt þeim viðskiptum. Á þessu ári hafa verið færðar til bókar sextán heimsóknir lögreglunnar í viðkomandi hús og þar hafa fundist fíkniefni, þýfi og afsöguð haglabyssa. Það er engin furða að fólkið sem býr í næsta nágrenni við slík ósköp óttist um sig og sína. Því miður er þetta ástand ekki einsdæmi. Í Fréttablaðinu í dag er sagt frá því að lögreglan á höfuðborgarsvæðinu telur síst ofáætlað að viðvarandi vandamál vegna óreglu íbúa tengist fimmtán til tuttugu húsum eða íbúðum í borginni. Gera má ráð fyrir að hvert þessara húsa og íbúða trufli líf nokkurra fjölskyldna og einstaklinga í næsta nágrenni. Það þýðir að á hverjum degi þurfa mögulega tugir eða hundruð saklausra borgarbúa að lifa við þá tilfinningu að vera ekki öruggir inni á eigin heimili. Úrræðaleysi kerfisins gagnvart þessum vanda virðist vera sláandi. Í frétt Fréttablaðsins í gær kemur fram að nágrannar hússins í miðbænum hafa skrifað borgarfulltrúum bréf og farið fram á þeirra hjálp í málinu. Bréfriturum finnst óskiljanlegt að fíknefnasala geti viðgengist á sama stað í svo langan tíma, þrátt fyrir ítrekaðar kvartanir til lögreglu. Þar er síst of sterkt til orða tekið. Stefán Eiríksson, hinn röggsami lögreglustjóri höfuðborgarsvæðisins, segir að lögreglan deili áhyggjum íbúa og verið sé að skoða hvað hægt sé að gera til að koma málinu í rétt horf. Eftir sextán heimsóknir á sama stað, upptöku þýfis, eiturlyfja og haglabyssu, sem hefur verið breytt í árásarvopn, hefði maður ætlað að málið ætti fyrir löngu að vera komið af skoðunarstigi. Ef þetta dugar ekki til aðgerða, hvað þá? Lögreglan hefur sýnt í verki að vont ástand getur lagast hratt ef hún leggur af lausatök. Besta dæmið er stórbætt hegðun fólks í miðbænum að nóttu til um helgar. Þar komust menn áður upp með ýmis skrílslæti, brjótandi glös og mígandi þar sem þeim sýndist, eins og það væri viðunandi framkoma. Þegar lögreglan varð loks sýnileg í miðbænum var hún fljót að leiðrétta þann mikla misskilning. Og ólíkt því sem hinn reyndi yfirlögregluþjónn Geir Jón Þórisson hélt fram fyrir fáeinum mánuðum þurfti ekki mörg hundruð lögreglumenn í það verk. Svipaða viðhorfsbreytingu virðist þurfa innan lögreglunnar gagnvart íbúum ógæfuhúsa og íbúða í borginni. Nágrannar þeirra eiga skýlausan rétt á því að lögreglan taki mun fastar á málum en nú virðist vera raunin. Jafnvel þó að það kosti stöðuga viðveru lögreglumanna við viðkomandi hús til að koma í veg fyrir ólíðandi yfirgang íbúa þeirra. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Kaldal Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun Svartir föstudagar í boði íslenskra stjórnvalda Haukur Guðmundsson Skoðun
Það er eitthvað mjög öfugsnúið við að íbúar í einu húsi, eða jafnvel einni íbúð, komist upp með að halda næsta nágrenni sínu í heljargreipum svo mánuðum skiptir. Fréttablaðið sagði í gær frá einu slíku tilfelli. Í því dæmi mega íbúar í götu í miðbænum búa við stöðugt ónæði og ógn frá nágrönnum sínum sem stunda fíkniefnasölu nánast fyrir opnum tjöldum, með öllum þeim hörmungum sem geta fylgt þeim viðskiptum. Á þessu ári hafa verið færðar til bókar sextán heimsóknir lögreglunnar í viðkomandi hús og þar hafa fundist fíkniefni, þýfi og afsöguð haglabyssa. Það er engin furða að fólkið sem býr í næsta nágrenni við slík ósköp óttist um sig og sína. Því miður er þetta ástand ekki einsdæmi. Í Fréttablaðinu í dag er sagt frá því að lögreglan á höfuðborgarsvæðinu telur síst ofáætlað að viðvarandi vandamál vegna óreglu íbúa tengist fimmtán til tuttugu húsum eða íbúðum í borginni. Gera má ráð fyrir að hvert þessara húsa og íbúða trufli líf nokkurra fjölskyldna og einstaklinga í næsta nágrenni. Það þýðir að á hverjum degi þurfa mögulega tugir eða hundruð saklausra borgarbúa að lifa við þá tilfinningu að vera ekki öruggir inni á eigin heimili. Úrræðaleysi kerfisins gagnvart þessum vanda virðist vera sláandi. Í frétt Fréttablaðsins í gær kemur fram að nágrannar hússins í miðbænum hafa skrifað borgarfulltrúum bréf og farið fram á þeirra hjálp í málinu. Bréfriturum finnst óskiljanlegt að fíknefnasala geti viðgengist á sama stað í svo langan tíma, þrátt fyrir ítrekaðar kvartanir til lögreglu. Þar er síst of sterkt til orða tekið. Stefán Eiríksson, hinn röggsami lögreglustjóri höfuðborgarsvæðisins, segir að lögreglan deili áhyggjum íbúa og verið sé að skoða hvað hægt sé að gera til að koma málinu í rétt horf. Eftir sextán heimsóknir á sama stað, upptöku þýfis, eiturlyfja og haglabyssu, sem hefur verið breytt í árásarvopn, hefði maður ætlað að málið ætti fyrir löngu að vera komið af skoðunarstigi. Ef þetta dugar ekki til aðgerða, hvað þá? Lögreglan hefur sýnt í verki að vont ástand getur lagast hratt ef hún leggur af lausatök. Besta dæmið er stórbætt hegðun fólks í miðbænum að nóttu til um helgar. Þar komust menn áður upp með ýmis skrílslæti, brjótandi glös og mígandi þar sem þeim sýndist, eins og það væri viðunandi framkoma. Þegar lögreglan varð loks sýnileg í miðbænum var hún fljót að leiðrétta þann mikla misskilning. Og ólíkt því sem hinn reyndi yfirlögregluþjónn Geir Jón Þórisson hélt fram fyrir fáeinum mánuðum þurfti ekki mörg hundruð lögreglumenn í það verk. Svipaða viðhorfsbreytingu virðist þurfa innan lögreglunnar gagnvart íbúum ógæfuhúsa og íbúða í borginni. Nágrannar þeirra eiga skýlausan rétt á því að lögreglan taki mun fastar á málum en nú virðist vera raunin. Jafnvel þó að það kosti stöðuga viðveru lögreglumanna við viðkomandi hús til að koma í veg fyrir ólíðandi yfirgang íbúa þeirra.