Íslandbaídsjan 15. júní 2007 06:00 Í þjóðfélagsumræðunni er oftar en ekki talað um „þær þjóðir sem Íslendingar vilja bera sig saman við". Hingað til hef ég ekki heyrt minnst á Aserbaídsjan í þeim flokki en upp á síðkastið hefur þó komið í ljós að Íslendingar eiga ýmislegt sameiginlegt með Aserum. Við erum í öðru sæti á eftir þeim á lista yfir þær þjóðir sem stela mestum hugbúnaði og nú deilir íslenska karlalandsliðið í knattspyrnu sæti með því aserska á styrkleikalista FIFA. Við ættum kannski að fara að tala um þá sem „frændur okkar" við Kaspíahaf. Íslenska landsliðið dúsir í 109. til 110. sæti á styrkleikalistanum og hefur aldrei verið neðar. Það er þó huggun harmi gegn að frá því á 10. áratugnum hafa tugir ríkja hlotið sjálfstæði, þar á meðal Aserbaídsjan, þannig að hlutfallslega erum við sennilega betur sett en þá. Það þykir hins vegar ekki boðlegt að eyríki sem telur 300 þúsund sálir eigi álíka gott landslið í fótbolta og átta milljóna þjóð í Suðvestur-Asíu. Þetta hugarfar má í besta falli kalla stórlæti, í því versta afneitun. Afneitun rímar betur við mínar hugmyndir. Líklega er það ekki óáþekkt hlutskipti að vera eldheitur stuðningsmaður íslenska landsliðsins og að eiga helgarpabba sem á við drykkjuvandamál að stríða. Hvort tveggja veldur eilífum vonbrigðum en þegar maður er við það að gefa upp vonina sýnir liðið hvers það er megnugt á góðum degi. Jafntefli við Frakka er ígildi þess að fá fjarstýrðan bíl, ferð í Húsdýragarðinn og McDonalds að lokinni bíósýningu um sömu helgi. Landsliðið er allt í einu besti pabbi í heimi. Þangað til í næsta leik. Það getur ekki haldið hreinu og fellur. Nú eru tveir kostir í stöðunni og báðir illir: Hinn fyrri er að leita á náðir AA-fræðanna; snúa baki við liðinu og láta það hjálpa sér sjálft. Það er svo annar handleggur hvort tólf spora kerfið sé heppilegt fyrir íþróttalið. Níunda skrefið yrði að minnsta kosti frekar tímafrekt þar sem strákarnir þyrftu að hringja í hvern einasta landsmann og biðjast afsökunar á jafnteflinu við Liechtenstein. Seinni kosturinn, og sá illskárri, væri að horfast í augu við að Ísland verður aldrei yfirburðaþjóð í fótbolta. Það er ómaklegt að vera reiður út í einhvern hvers eina sök er að standa ekki undir óraunsæjum væntingum. Íslendingar þurfa að læra að velja sér orrustur eftir efnum. Það er ástæðulaust að láta það trufla sig þótt við deilum sæti með Aserum á styrkleikalista FIFA, enda ekkert sem segir að við hljótum að vera betri í fótbolta en þeir. Aftur á móti höfum við allt til alls til að stela miklu meiri hugbúnaði. Hirðum efsta sætið af Aserbaídsjan sem fyrst. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergsteinn Sigurðsson Mest lesið Halldór 5.10.2024 Jón Þór Stefánsson Halldór Eignafólk græðir mikið á vaxtastefnu Seðlabankans Stefán Ólafsson Skoðun Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun Spilling á Íslandi: Erum við að missa tökin? Ágústa Árnadóttir Skoðun Sleppum brúnni og förum betri leið framhjá Selfossi Elliði Vignisson Skoðun Af ofurhetjum og störfum þeirra Kristín Björnsdóttir Skoðun Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir Skoðun Að dansa í regninu Lóa Björk Ólafsdóttir Skoðun Einstakur atburður og viðbúnaður Marinó G. Njálsson Skoðun
Í þjóðfélagsumræðunni er oftar en ekki talað um „þær þjóðir sem Íslendingar vilja bera sig saman við". Hingað til hef ég ekki heyrt minnst á Aserbaídsjan í þeim flokki en upp á síðkastið hefur þó komið í ljós að Íslendingar eiga ýmislegt sameiginlegt með Aserum. Við erum í öðru sæti á eftir þeim á lista yfir þær þjóðir sem stela mestum hugbúnaði og nú deilir íslenska karlalandsliðið í knattspyrnu sæti með því aserska á styrkleikalista FIFA. Við ættum kannski að fara að tala um þá sem „frændur okkar" við Kaspíahaf. Íslenska landsliðið dúsir í 109. til 110. sæti á styrkleikalistanum og hefur aldrei verið neðar. Það er þó huggun harmi gegn að frá því á 10. áratugnum hafa tugir ríkja hlotið sjálfstæði, þar á meðal Aserbaídsjan, þannig að hlutfallslega erum við sennilega betur sett en þá. Það þykir hins vegar ekki boðlegt að eyríki sem telur 300 þúsund sálir eigi álíka gott landslið í fótbolta og átta milljóna þjóð í Suðvestur-Asíu. Þetta hugarfar má í besta falli kalla stórlæti, í því versta afneitun. Afneitun rímar betur við mínar hugmyndir. Líklega er það ekki óáþekkt hlutskipti að vera eldheitur stuðningsmaður íslenska landsliðsins og að eiga helgarpabba sem á við drykkjuvandamál að stríða. Hvort tveggja veldur eilífum vonbrigðum en þegar maður er við það að gefa upp vonina sýnir liðið hvers það er megnugt á góðum degi. Jafntefli við Frakka er ígildi þess að fá fjarstýrðan bíl, ferð í Húsdýragarðinn og McDonalds að lokinni bíósýningu um sömu helgi. Landsliðið er allt í einu besti pabbi í heimi. Þangað til í næsta leik. Það getur ekki haldið hreinu og fellur. Nú eru tveir kostir í stöðunni og báðir illir: Hinn fyrri er að leita á náðir AA-fræðanna; snúa baki við liðinu og láta það hjálpa sér sjálft. Það er svo annar handleggur hvort tólf spora kerfið sé heppilegt fyrir íþróttalið. Níunda skrefið yrði að minnsta kosti frekar tímafrekt þar sem strákarnir þyrftu að hringja í hvern einasta landsmann og biðjast afsökunar á jafnteflinu við Liechtenstein. Seinni kosturinn, og sá illskárri, væri að horfast í augu við að Ísland verður aldrei yfirburðaþjóð í fótbolta. Það er ómaklegt að vera reiður út í einhvern hvers eina sök er að standa ekki undir óraunsæjum væntingum. Íslendingar þurfa að læra að velja sér orrustur eftir efnum. Það er ástæðulaust að láta það trufla sig þótt við deilum sæti með Aserum á styrkleikalista FIFA, enda ekkert sem segir að við hljótum að vera betri í fótbolta en þeir. Aftur á móti höfum við allt til alls til að stela miklu meiri hugbúnaði. Hirðum efsta sætið af Aserbaídsjan sem fyrst.
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun
Telur rektor Háskóla Íslands úrskurði alþjóðadómstóla og ályktanir Sameinuðu þjóðanna vera pólitískt álitamál? Elí Hörpu- og Önundarbur Skoðun
Þriðjungur barna af erlendum uppruna tilheyrir ekki skólanum sínum Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun