Fastir pennar

Húsverkin aftur í umræðuna

Hugmyndir unglinga um kynhlutverk eru íhaldssamari nú en þær voru árið 1992. Þetta þýðir að unglingar í dag eru líklegri til að finnast sjálfsagt að konur sjái um heimilisverk eins og að þvo þvotta og þrífa híbýli en þeir voru fyrir hálfum öðrum áratug.

Þetta kom fram á ráðstefnu um íslenska þjóðfélagsfræði sem haldin var við Háskólann á Akureyri um síðustu helgi.

Andrea Hjálmsdóttir varpaði á ráðstefnunni fram þeirri spurningu hvort íslenskir unglingar í 10. bekk árið 2006 hefðu jafnrétti í farteskinu en taldi sjálf augljóst að svo væri ekki.

Andrea benti einnig á að viðhorf unga fólksins til verkaskiptingar á heimilum undirstrikaði það sem ýmsar fræðikonur hafa haldið fram að heimilið sé hinn gleymdi vígvöllur kvennabaráttunnar.

Það er alveg ljóst að jafnrétti milli kynja verður ekki til af sjálfu sér. Jafnrétti milli kynja næst eingöngu með þrotlausri vinnu. Þessi vinna þarf að fara fram alls staðar í samfélaginu.

Það bakslag sem átti sér stað með hlutfall kvenna í sveitarstjórnum eftir kosningarnar í fyrra er áhyggjuefni, sömuleiðis skipan efstu sæta á listum vegna þingkosninganna í næstu viku sem að líkindum mun skila sér í færri konum í þingsölum í haust en þar sátu nú í vor.

Talsverð umræða stendur þó um hlut kvenna í stjórnmálum, stjórnunarstöðum og fjölmiðlum, svo dæmi séu tekin. Kynbundinn launamunur er einnig svo mikið í umræðunni að flestir ættu að vera meðvitaðir um að hann er fyrir hendi.

Verkaskipting á heimilum var meðal helstu baráttumála kvennahreyfingarinnar á áttunda áratugnum og mikið til umræðu á þeim árum. Þarna virðast jafnréttissinnar hafa sofnað á verðinum og óhætt er að taka undir orð Andreu Hjálmsdóttur um að heimilið sé hinn gleymdi vígvöllur kvennabaráttunnar. Ekki er verið að halda fram að öll heimilisverk verði að vinnast í nákvæmlega jöfnu hlutfalli hjóna, hvort um sig getur að einhverju leyti átt sitt sérsvið. Hins vegar er ákaflega mikilvægt að börn alist upp við að báðir foreldrar sinni þessum störfum til jafns, ekki síst vegna þess að á mjög mörgum heimilum er vinnuframlag foreldranna utan heimilis mjög svipað. Þarna eru foreldrarnir sterkasta fyrirmynd barnanna.

Konur hafa sótt fram undanfarna áratugi. Þær eru menntaðri en áður og atvinnuþátttaka þeirra er mun meiri en fyrir örfáum áratugum. Þessi staðreynd verður að endurspeglast inni á heimilunum. Húsverkin verða að komast aftur í umræðuna.

Móðir sem sinnir heimilisstörfum svo til ein þrátt fyrir að vinna álíka langan vinnudag og faðirinn utan heimilis er börnum sínum fyrirmynd um að þessi háttur sé sjálfsagður og eðlilegur. Foreldrar verða að spyrja sig hvort þetta sé háttur sem þeir kjósa að börnin, og þá ekki síst dæturnar, taki upp þegar þau fullorðnast.






×